คิดถึงนะคิดถึงจึงห่วงหา ดวงจันทราที่อยู่คู่ฟ้าฝัน ไกลแสนไกลอย่างไรใจผูกพัน เพียงห่างกันแค่ฟ้ามาสู่ดิน วันคืนที่ผ่านไปน่าใจหาย แม้ห่างกายแต่ใจใฝ่ถวิล จะเจ็บปวดรวดร้าวเศร้าชีวิน ก็ไม่สิ้นสร่างรักสักน้อยเลย ในความเงียบคืนเหงาใต้เงาเพ็ญ ความหนาวเย็นซ้ำใจเจ็บจนชาเฉย ความอ้างว้างเสมือนเพื่อนคุ้นเคย จะล่วงเลยผ่านไปอย่างไรดี หากดวงจันทร์ยังผ่องส่องแสงฉาย สาดอาบกายด้วยแสงทองผ่องฉวี แม้เปล่าเปลี่ยวเอกายามราตรี ก็ยังมีจันทร์เพ็ญเป็นเพื่อนใจฯ
หน้าส่วนตัว
2227
