รั้วลวดหนามขึงกั้นปันแบ่งถิ่น ผืนแผ่นดินผองข้าเคยอาศัย เลี้ยงวัวควายวิ่งเล่นแต่เยาว์วัย วันนี้เขาแย่งไปให้โรงงาน ยืนเกาะรั้วมองไปใจก็หาย เขาใจร้ายเหลือเกินเมินลูกหลาน มาทำลายถิ่นเราอยู่คู่มานาน น้ำตาไหลเป็นสายธารร้าวรานใจ เสียงเรียกร้องของพวกเราเขาเมินเฉย เขาละเลยไม่ฟังยังผลักไส ผืนแผ่นดินของเราเขาเอาไป สร้างโรงงานหลังใหญ่เพื่อใครกัน รั้วลวดหนามขึงกั้นปันแผ่นดิน แย่งถิ่นเราทำกินสิ้นสุขสันต์ ถิ่นผองข้าเคยอยู่สุขทุกคืนวัน เขามากั้นลานหอยเสียบเหมือนเหยียบใจฯ
หน้าส่วนตัว
1616
