เหินเอยเหินห่าง มิเคยคิดทิ้งขว้างไว้ตรงไหน ยังถวิลห่วงหาแสนอาลัย หนทางไกลมิอาจอ้างมากั้นเรา คิดเอยคิดถึง ทุกห้วงแห่งคำนึงมิหงอยเหงา ซึ่งรอยยิ้มพิมพ์ใจบันทึกเอา ลบล้างได้สิ่งเศร้าที่เผชิญ รอเอยรอพบ เมื่อโมงยามบรรจบมิผิวเผิน จึงสิ้นสุดเส้นทางอย่างเพลิดเพลิน ปลายทางเดินมีเธอย่อมเพียงพอ