10 กุมภาพันธ์ 2549 13:06 น.
MomMamSan
ฉันมันคนพูดน้อยแต่ต่อยหนัก
ไม่ค่อยจักออดอ้อนใครไร้เหตุผล
คำที่พูดถ้อยที่บอกไม่หลอกคน
เพราะตัวตนฉันซื่อซื่ออย่าถือเลย
คำที่บอกพูดออกไปล้วนใสซื่อ
หน้าบื้อบื้อตาปรือปรือดูเฉยเฉย
ก็ตั้งแต่เกิดมานั้นฉันไม่เคย
บอกรักใครสักหน่อยเลยเฉลยฟัง
9 กุมภาพันธ์ 2549 14:50 น.
MomMamSan
ฉันคือคนที่ถูกใจใช่ไหมนี่
ฉันก็ชอบเธอคนดีนี่รู้ไหม
รอเพียงเธอเอ่ยเฉลยเผยความใน
เพราะหัวใจระรัวเต้นเน้นว่าเธอ
9 กุมภาพันธ์ 2549 14:46 น.
MomMamSan
ปากของเราตรงกับใจเมื่อไรนั่น
ยิ่งสองใจให้ตรงกันนั้นยากหลาย
ปากพูดอย่างใจคิดอย่างยากทำนาย
เหมือนสองใจจากสองกายก็คล้ายกัน
9 กุมภาพันธ์ 2549 14:41 น.
MomMamSan
ถึงสูงล้ำค้ำขุนเขาหากเรามั่น
ลองหันมองซ้ำซ้ำย้ำรอบข้าง
ย่อมมีเพื่อนผองหนึ่งซึ่งร่วมทาง
ก้าวข้างหน้าอย่าได้คร้ามบ่เดียวดาย
9 กุมภาพันธ์ 2549 13:12 น.
MomMamSan
บ้านแสนสุขหามีไม่ที่ไหนเหมือน
คอยย้ำเตือนวันเก่าๆที่เคล้าสุข
อยู่ที่บ้านใจสบายมลายทุกข์
เป็นที่ปลุกกำลังใจให้ก้าวเดิน
นึกถึงพ่อและแม่ที่แก่เฒ่า
เลี้ยงดูเราเฝ้าถนอมพร้อมเดินเหิร
สร้างให้เราใจแข็งแกร่งพร้อมเผชิญ
ก้าวย่างเดินในโลกหล้ามหานคร
อีกพี่น้องหมาแมวแลไม้หญ้า
ร่วมกันมาอยู่ด้วยเหมือนช่วยสอน
ให้เมตตาเผื่อเกื้อเอื้ออาทร
ดั่งอาภรณ์หุ้มห่อใจให้งดงาม
หากวันใดใจทดท้อชะลอคิด
หวนตั้งจิตพินิจในดวงใจถาม
ณ ที่หนึ่งมีรักให้ทุกโมงยาม
ที่แห่งนั้นคือสถานแห่งบ้านเรา
หน้าส่วนตัว
811
