18 กรกฎาคม 2556 19:20 น.
การเดินทางท่ามกลางความเดียวดายในค่ำคืนที่เหน็บหนาวมันไม่ใช่เรื่องง่ายดายเลยแม้แต่น้อย
เพราะบางครั้งชีวิตคนเราก็ยากเย็นเกินกว่าจะอดทน หลายคนเพียรถามถึงเหตุผลของความอดทนเหล่า
นั้นแต่สำหรับฉันไม่ใช่เรื่องจำเป็นอะไรเลยที่ต้องรับรู้ เนื่องจากในบางมุมของชีวิตฉัน มันยังคงห่างไกล
คำว่าเหตุผล คำเดียวที่สำคัญนั่นคือ "ความฝัน"
แน่นอนว่าความฝันสวยงาม เพราะมันคือสิ่งที่ทุกคนปั้นแต่งและพยายามไขว่คว้า ทุกคนมีความสุข
ได้โดยอัตโนมัติกับการคิดถึงความฝัน แต่เชื่อเถอะว่าทุกสิ่งทุกอย่างคือดาบ 2 คม ใช่ว่าความฝันจะนำมา
ซึ่งความสุขเพียงอย่างเดียวเท่านั้น หากตอนที่เรามีความฝัน มัวแต่ร่าเริง เพลิดเพลิน หลงลืมไปว่า มีขาว
ย่อมมีดำ มีสุขก็ย่อมมีทุกข์
ฉันกำลังจะบอกว่า ด้านที่เลวร้ายของความฝัน คือมันไม่ใช่ความจริงยังไงละ คงจะดีไม่น้อยถ้า
คนเราสามารถมีความสุขอยู่กับความจริงได้มากกว่าความฝัน
อย่างไรก็ตาม ในเมื่อเราลงแรงวาดฝันไปแล้ว คงไม่มีใครคิดจะปล่อยมันจบลงไปง่ายๆโดยที่เราไม่
คิดจะทำอะไรเลย แค่นั่งฝันลอยๆไม่แม้แต่จะลงมือทำ เพราะฉะนั้นอย่าไปคิดโทษสิ่งใดๆ มันไม่มีสักเหตุผล
ที่คุณจะไปป้ายสีความผิดลงบนสิ่งเหล่านั้น
โลกใบนี้เปรียบเสมือนเส้นจำนวน เราทุกคนต่างอยู่ร่วมเส้นทางเดียวกัน เมื่อเรามองไปข้างหน้าเรา
จะเห็นจำนวนที่มีค่ามากกว่าเราหลายค่า แต่ในขณะเดียวกัน ด้านหลังเราก็ยังมีอีกหลายจำนวน ที่มีค่าน้อย
กว่าเรา ค่าที่ว่ามิได้หมายถึงคุณค่าในการมีชีวิต แต่ฉันหมายถึงความสำเร็จในชีวิต การใช้ชีวิตให้ประสบผล
สำเร็จบนเส้นจำนวนนั้น เราต้องรู้จักมองไปข้างหน้า และไม่ลืมที่จะเหลียวมามองข้างหลัง ให้จำนวนด้านหน้า
เป็นแรงกระตุ้นให้เรามุ่งมั่นพัฒนาตนเอง และให้จำนวนด้านหลังเป็นเหมือนเครื่องเตือนใจยามท้อ ว่าเราไม่ได้
เป็นคนที่โชคร้ายหรือย่ำแย่ที่สุด ยังมีคนที่มาไม่ถึงจุดที่เรายืนอีกมากมาย
ตราบใดที่ปลายท้องฟ้ายังคงมีแสง แม้จะเป็นเพียงแสงริบหรี่เพียงใดก็ตาม มันก็ย่อมแสดงให้เห็นว่าที่
ปลายท้องฟ้ายังคงมีแสงแห่งความหวังรอคอยเราอยู่ อย่าปล่อยให้แสงนั้นต้องเหงา เดียวดายอยู่ที่ปลายฟ้า
เพียงเพราะว่าคนเรายอมแพ้อะไรง่ายๆ
สู้ ๆ คะ
หญิงบ้า'