17 ธันวาคม 2554 05:20 น.
หญิงบ้า
องค์พ่อหลวงห่วงใยประชาราษฎร์
ทรราชย์กลับหมิ่นหยามห้ามได้ไหม
คิดแล้วเศร้ากับกฎหมายบ้านเมืองไทย
ปล่อยให้ใครทำกับพ่อเราได้ลง
อีกนานไหมพวกบ้าจะตระหนัก
ว่าความรักของพ่อนั้นสูงส่ง
เลิกเหยียบย่ำทำชั่วกับพระองค์
ไม่กลัวลงนรกหรืออย่างไร
ยามได้เห็นถ้อยคำทำร้ายพ่อ
วอนให้พอแค่นี้จะได้ไหม
หยุดเยี่ยมย่ำดูหมิ่นดวงใจไทย
พอได้ไหมพวกไร้จิตวิญญาณ
หากกลับตัววันนี้ยังไม่สาย
จักกลับกลายจากสัตว์เดรัจฉาน
สำนึกในกรุณา ธ ประธาน
ช่วยขับไล่พวกมารแห่งสังคม
16 ธันวาคม 2554 23:15 น.
หญิงบ้า
อารมณ์รักเป็นเช่นไรไม่รู้จัก
ยามอกหักเจ็บเพียงใดไม่รู้เห็น
ดวงตาบอดเพราะรักไม่เคยเป็น
หัวใจเต้นเมื่อเจอใครไม่พบพาน
แล้ววันหนึ่งกามเทพเล่นตลก
เล็งตรงอกแผลงศรจนอ่อนหวาน
ฉันมีเธอคู่คิดจิตสำราญ
ทอสายใยเบ่งบาน ณ ลานใจ
หารู้ไม่เธอแค่เหงาเข้ามาคบ
ไม่คิดสบสายตาให้หวั่นไหว
คุยกับฉันแต่มีเขาอยู่ทั้งใจ
เอ่ยคำรักทำไมหากไม่จริง
หรือเพราะเขาเผลอทำเธอช้ำชอก
คำที่บอกเพียงก่อกองไฟผิง
ฉันเป็นตัวแทนเขาเคล้าแอบอิง
ทำทุกสิ่งลงไปใยไม่ตรอง
รู้บ้างไหมใครคนหนึ่งคิดลึกซึ้ง
เมื่อวันลามาถึงจึงหม่นหมอง
หยาดความเศร้าเข้ามาน้ำตานอง
แก้มทั้งสองเปรอะเปื้อนคราบคำคน
จนเผลอตนทำไปดูไร้ค่า
ยังอุตส่าห์ห่วงใยแม้ไม่สน
รู้ทั้งรู้ใจเธอช่างวกวน
แค่หนึ่งคนหนึ่งใจไม่น่าจำ
ใยถึงยังอยากยืนอยู่เคียงข้าง
ในยามเธออ้างว้างชวนยิ้มขำ
ความรู้สึกปวดร้าวขอเก็บงำ
ไม่แสดงความช้ำจากภายใน
ความผูกพันวันนี้ยังมีอยู่
คอยเฝ้าดูทุกก้าวคราวเคลื่อนไหว
ภาวนาให้ลืมเธอได้เร็วไว
ให้หัวใจแรมร้างเหลือเพียงเงา
ขอส่งใจให้เธอมีแรงสู้
มีแรงอยู่แม้วันนี้อาจไร้เขา
เหมือนที่ฉันฝืนอยู่แม้ไร้เรา
ก็แค่เหงาเหมือนเดิมไม่เป็นไร
ฉัน : ^_^
เธอ : - -
ฉัน : ^_^
เธอ : - -
........................
.......................
........................
.......................
......................
( ฉัน : T_________T )