22 กันยายน 2553 01:23 น.
หญิงบ้า
โอ้สายหมอกดุจม่านผ่านขุนเขา
ลมเย็นเย็นพัดพลิ้วแสนบางเบา
อยากเก็บเอาธรรมชาติไว้ในใจ
หาดอ่าวเคยเชยชื่นคลื่นสงบ
ช่างอวลอบกลิ่นทรายคลายหวั่นไหว
ยลลูกปัดหินสีแสนเพลินใจ
ที่บางหว้านั้นไซร้แสนปรีดิ์เปรม
พอมาถึงหินลาดไม่พลาดท่า
นั่งเรือมาถึงหมู่เกาะพาเกษม
สุรินทร์สวยรวยน้ำใสใจอิ่มเอม
เล่นน้ำเค็มดำดูปะการัง
ดวงตะวันกลมโตใกล้ลาลับ
มาประดับสิมิลันเพิ่มมนต์ขลัง
ขอบฟ้าสีส้มแดงแฝงพลัง
คล้ายจะสั่งลาโลกโบกมือลา
เช้าวันใหม่ใกล้รุ่งที่ทุ่งรัก
ถึงตำหนังหยุดพักดังปรารถนา
ที่น้ำตกนกร้องก้องพนา
ศรีพังงาอุทยานสราญใจ
ผ่านคุระบุรีมาหลายเมตร
ก็เข้าเขตพังงาอำเภอใหญ่
แวะที่บ.ข.ส.พักพิงใจ
เหนื่อยเพียงไรก็สนุกทุกเวลา
เห็นผู้คนสนใจในธรรมะ
วัดย่านยาวมีพระให้ปรึกษา
ได้ความรู้มากหลายที่เสนา
ปรารถนาจะไปเที่ยวกะปง
อยู่กะปงคงใกล้ชิดธรรมชาติ
สูดอากาศบริสุทธิ์ดุจประสงค์
สองข้างทางมากล้วนด้วยป่าดง
จอดรถลงตรงที่มีไม้อนันต์
ครั้นหายเหนื่อยเมื่อยล้าก็ไปต่อ
ไม่รีรอมุ่งทัปปุดดุจสวรรค์
มีทุกสิ่งสรรหาสารพัน
ช่างสุขสันต์สมบูรณ์พูนสุขใจ
ถ้ำสุวรรณคูหาน่าสนุก
จักคลายทุกข์หากศรัทธาพาเลื่อมใส
นั่งรถเรื่อยไม่หยุดแวะที่ใด
ไม่ทันไรถึงจุดหมายเมืองพังงา
............................................................
21 กันยายน 2553 02:18 น.
หญิงบ้า
ท่ามกลางภูเขาใหญ่
มีแมกไม้มวลพฤกษา
ดอกไม้และใบหญ้า
หมู่นกกานานาพรรณ
สายน้ำไหลเอื่อยเอื่อย
รินเรื่อยเรื่อยลำธารนั้น
ฝูงปลาเล่นน้ำกัน
ในไพรสัณฑ์ช่างรื่นรมย์
ยอดดอยดินใกล้ดาว
สายหมอกขาวน้ำค้างพรม
พัดพลิ้วละลิ่วลม
ยามได้ชมเพลินอุรา
เสียงเรไรแว่วดัง
เป็นมนต์ขลังกล่อมพนา
ยามเย็นสุริยา
ลาลับป่าย่ำราตรี
หมู่มวลสิงห์สาสัตว์
เงียบสงัดทุกถิ่นที่
คงเหลือแต่พงพี
ดาวริบหรี่และจันทรา
........................................
17 กันยายน 2553 00:44 น.
หญิงบ้า
เคยบ้างไหมใจอึดอัดขัดในอก
เคยบ้างไหมคิดไม่ตกสุดโศรกเศร้า
เคยบ้างไหมหลายสิ่งยิ่งรุมเร้า
เคยบ้างไหมในเงาเหงาเหลือเกิน
เคยบ้างไหมหายใจไยลำบาก
เคยบ้างไหมจำจากพรากห่างเหิน
เคยบ้างไหมขาก้าวไปใจไม่เดิน
เคยบ้างไหมเผชิญความทุกข์ทน
เคยบ้างไหมภายในมืดสนิท
เคยบ้างไหมเหมือนชีวิตต้องติดฝน
เคยบ้างไหมเหน็บหนาวแต่ร้อนรน
เคยบ้างไหมยิ้มทนแต่หม่นใจ
15 กันยายน 2553 17:50 น.
หญิงบ้า
เคยได้ยินสำเนียงเสียงแว่วกล่าว
ถึงเรื่องราวความฝันอันสดใส
คนทุกผู้มุ่งสู่ฝันอันยาวไกล
ฝันยิ่งใหญ่ทำเช่นไรจักได้มา
มีเสียงใครคนหนึ่งพึงพร่ำบอก
มีทางออกสู่ฝันวันหรรษา
เพียงแค่เราพยายามไขว่คว้ามา
แล้วเดินหน้าล่าฝันดั้นด้นไป
พยายามคือทางนำทำสำเร็จ
ฉันถือเคล็ดที่ฟังหวังสดใส
พยายามตั้งหน้าล่าฝันไกล
ระหว่างทางเหนื่อยเพียงใดใจอดทน
แล้ววันนี้ฉันสมหวังหรือยังหนอ
ยังตัดพ้อต่อชะตาน่าสับสน
ไหนที่บอกที่เล่าเฝ้าอดทน
หรือเบื้องบนเล่นกลจนเพลิดเพลิน
ดูเหมือนสิ่งที่ฝันพลันสลาย
แลคลับคล้ายความหวังยังห่างเหิน
รู้สึกท้อต่อชีวีที่เผชิญ
แต่ไม่ขอหยุดเดินบนเส้นทาง
14 กันยายน 2553 18:19 น.
หญิงบ้า
แสงอาทิตย์จับขอบเมฆเสกยามเช้า
สายหมอกขาวพาดผ่านย่านภูผา
หยาดน้ำค้างเกาะนิ่งยิ่งเย็นตา
บนนภาเหล่าวิหคเริ่มผกบิน....
บรรยากาศวาดแต่งแฝงเสน่ห์
มิจำเจมองละม้ายคล้ายงานศิลป์
ธรรมชาติบรรจงสร้างช่างยลยิน
สายน้ำใสไหลรินแสนน่าชม....
เสียงวิหคนกร้องยังก้องป่า
เป็นทำนองร้องร่าพาสุขสม
ยอดไม้ไหวใบพลิ้วเพราะลิ่วลม
แสนเริงรมย์ชมชื่นคืนชีวา....
หน้าส่วนตัว
2407
