อรุณรุ่งคุ้งฟ้ามาจ้าแจ่มตะวันแย้มแต้มฝันวันสดใสสกุณาหากินโบยบินไปยิ้มรับขวัญวันใหม่ไม่ช้านานโลกใบสวยรวยรินกลิ่นดอกแก้วโศกทุกข์แคล้วแผ้วภัยใจกล้าหาญพระพายพัดสิ่งดีมาพบพานรอนแรมผ่านขวากหนามยามทุกข์ทนฝากดวงใจไปแขวนตรงแว่นฟ้ารอดารากลับนภามาอีกหนคือเวลาทบทวนหวนดูตนขบคิดค้นความเป็นไปในคืนวัน
ตะวันแสนเมื่อยล้าดวงจันทราตื่นจากฝันเมฆขาวเปลี่ยนสีพลันนภานั้นเริ่มมืดลงสีดำเริ่มค้ำฟ้าน้ำค้างคายอดกาหลงรักเอ๋ยยังมั่นคงมิน้อยลงมีแก่กันสุขใจใครจะรู้ได้เคียงคู่ดูสุขสันต์รอยยิ้มเธอแบ่งปันทุกข์ของฉันเธอดูแลยามใดได้มองดาวใจเหินหาวราวดวงแขยึดมั่นไม่ผันแปรคือรักแท้ที่รอคอย
พาตัวเองออกห่างจากบ้านเกิดพรากจากผู้ให้กำเนิดเปิดโลกใหม่ค่อยค่อยวางย่างเท้าก้าวออกไปเรียนรู้ความเป็นไปในสังคมระหว่างทางช่างฝันฉันอ่อนล้าบางเวลาฉันทุกข์ไม่สุขสมข้อเท้าเคล็ดขัดยอกออกระบมบางเวลาฉันจมบ่อน้ำตาในบางคราเบื้องหน้ามีดอกไม้สวยสดใสใครใครเสน่หาฉันลักยิ้มลอบชมบุษบาก่อนเดินหน้าล่าฝันวันต่อไปบนถนนแห่งการแสวงหาอาจมีรถมีราให้อาศัยคนบนทางบ้างก็มีน้ำใจแต่บางคันก็ขับไวเกินตามทันทุกวี่วันฉันยังต้องเดินต่อประสบการณ์ไม่พอขอสร้างสรรค์แม่พ่อส่งเสบียงเลี้ยงชีวันเฝ้ารอวันลูกรักจักงดงาม
แอบส่งความห่วงใยไปที่หนึ่ง ส่งไปถึงผู้คนไม่รู้จัก ณ มุมนี้มีหนึ่งคนหม่นใจนัก รุนแรงหนักไม่สงบอบอุ่นใจ อยู่ทางนี้มีแต่รับข่าวสาร สิ่งที่อ่านที่เห็นเท็จจริงไหม เมื่อรับรู้เหตุการณ์ความเป็นไป ทำได้เพียงทำใจและไตร่ตรอง แต่ละวันปั่นป่วนล้วนสลด ช่างรันทดหมดกันพลันเศร้าหมอง อยากให้หยุดให้จบทบทวนมอง นั่นพวกพ้องมิใช่หรือที่สิ้นใจ มิอาจหรอกบอกกล่าวใครเศร้ากว่า หยดน้ำตาฉันเธอล้วนเอ่อไหล เธอฆ่าฉันฉันฆ่าเธอเสมอไป คนข้างหลังขาดใจไปตามกัน .:T____T:.
พระอาทิตย์คิดน้อยใจไร้คนรัก ทำงานหนักส่องแสงทุกแห่งหน มองท้องฟ้ารอบกายเหงาเกินทน สุริยาจึงหม่นปนเศร้าใจ นึกอิจฉาพระจันทร์พลันหดหู่ ใยมีดาวเคียงคู่ดูสดใส รัตติกาลผันผ่านมาคราใด จำต้องไปให้พ้นบนนภา บางเวลามีเมฆาล่องลอยผ่าน มิเบิกบานพาลพบไม่คบหา ลมใจร้ายรีบมาพรากเมฆจากลา ข้าเหว่ว้ารู้บ้างไหมใยผ่านเลย แต่ความลับแห่งนภายังมีอยู่ พระอาทิตย์มิใคร่รู้ยังอยู่เฉย ดาวดวงน้อยแอบรักอยู่อย่างเคย แสงน้อยไม่อาจเผยมาเคียงกาย ดาวยังอยู่ที่เดิมมิไปไหน สุริยาไม่สนใจไร้ความหมาย ความห่วงใยของดาวพริบพราวพราย แสงสูรย์ปรายสาดกลบแสงดารา โปรดรับรู้เถิดนะพระอาทิตย์ ดาวดวงนิดคิดถึงจึงโหยหา กำลังใจมีให้ทุกเวลา บนนภาไม่อ้างว้างอย่างเจ้าเป็น มิเคยหวังให้เธอต้องเพ้อหา ขอแค่มุมหนึ่งนภาสายตาเห็น แอบมองแสงแจ่มจ้ากว่าเดือนเพ็ญ แม้นทุกข์เข็ญขอเป็นกำลังใจ
หน้าส่วนตัว
5004
