15 พฤษภาคม 2556 07:47 น.

เรื่องเล่าเช้ายิ้ม

เช้าวันหนึ่ง ณ กระท่อมปลายนา ค่อม คนป่า...ผู้ไม่ยินดียินร้าย ค่อมก้มกายเคลื่อนตัว ก้มหัวออกมา จากกระท่อมหลังน้อย

แสงแรกของเช้าวันใหม่ ทอดประกาย ระยับจับขอบฟ้า แดดทอแสงพร่างพราวตา ค่อมแหงนหน้าจดจ้อง... มองวิหค ผกผิน

แล้วยืดกาย....หายใจ ในเช้านั่น ... แดดอ่อนๆ หลังนอนฝัน ในวันรุ่ง สูดกลิ่นดอม หอมกลิ่นปรักปรุง หอมกลิ่นดิน กลิ่นหอมจรุง...หอม ชื่นวันอันชื่นบาน

ฟางกองสูง เท่าเชิงคานหลังคา ส่งกลิ่นหอมคละคนมา ... กับสายลมระเรื่อพลิ้ว

เสียงกระจิบ จิ๊บๆ บินอยู่ลิบๆ บนฟากห้วง เดือนเคลื่อนคล้อย ลอยดวง ก่อนลับล่วง ดวงดับ ลับไป

คงหลบเร้น... ลงตรงเส้น ขอบฟ้า... จากเส้นปลาย สุดสายตา...อันไกลโพ้น

ค่อมตะโกน...ค่อมตะโกน....

“ตื่น...เถิด...ชาวไทย....อย่ามั่วหลับไหล ....อะไรต่อหว่า”

เสียงจากข้างในกระท่อม ตะโกนสวนออกมา... “ตื่นแล้วโว๊ยยยย” “อย่าโว๊ยซิวะ” “อย่าวะซิเว้ยยยย” “ตื่นแล้ว ก็ออกมา ล้างหน้าล้างตา สีฟัน สิเฟร้ย” เสียงค่อมกะคนนั้นตะโกนโต้กัน

“เอ่ออออออ........” เสียงจากข้างในขานรับ พร้อมค่อยๆก้าวเท้าออกมา ปรากฏเป็นชายร่างเล็กๆ ไซด์มินิ อิอิ กิกิ คริคริ

“เตี้ย...วันนี้ ข้ามีนัด กะคุณนายมารศรี ในหมู่บ้านนะเว้ยเพื่อน” “แอ่ะ อวนก่อน เองก็นด อวนนี้ นดอีกและ” เสียงเตี้ยพูดตอนกำลังสีฟัน “เอ่อ...คุณนายแกให้ข้าไปพบอีก วันนี้วะ...มีอะไรรึเปล่าไม่รู้ อ่ะนะ ยังไงๆก็ต้องให้เอ็งก็อุ้มข้าไปพบแกหน่อยนะ เพื่อน”

“เตี้ย อุ้ม ค่อม" ^^"

*******จบบริบูรณ์*******

นิกินเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า...ค่อมเป็นเพื่อนกะเตี้ย 55555+