18 กรกฎาคม 2553 03:01 น.
KIRATI
ชายชรา หนุ่มน้อย บนดอย
จูงหญิงเฒ่า แลคอย ย่างก้าว
เดินหลังค่อม จำรอย ตัดทุ่ง ทางดาว
ตาคู่ยาย บนด้าว อยู่สู้ ความตาย
ปลายทางหมาย คู่ล้ม โลงเดียว
ตาเฒ่า แกก็เซียว ร่างล้า
มองยายเฒ่า ตาเสียว ตายก่อน ยายลา
ตาคิดพราง กำพร้า นั่งน้ำ ตาคลอ
ปี พ.ศ.สี่ห้า ยายซม
ยายเสื่อม ทรงจำจม จิตรู้
ตาจึงอยู่ ยืนตรม ขมขื่น ฝืนดู
คนที่เป็น ยอดชู้ ไม่รู้ จักตา
ทุกเพลา อาบน้ำ เช็ดตัว
คอยเป่าหัว ตอนกลัว สิ่งเร้น
กอดยายแก่ เป็นผัว ตัวอย่าง เยือกเย็น
เห็นค่าความรักเน้น แน่นแฟ้น แฟนยาย
อธิบาย ไม่ได้ จริงจริง
อยากสื่อรัก ชายหญิง คู่นี้
ยามเจ็บป่วย ภักดิ์พิง เป็นมิ่ง ฤดี
ตาไม่เคย หลบลี้ ปล่อยทิ้ง ยายเลย
เคยมีคนพูดว่า ไม่มีรักแท้ บนโลก....
ใช่รักแท้...รึป่าว ???
สกู๊ปชีวิต...ช่องเจ็ด....จร้า....
17 กรกฎาคม 2553 21:05 น.
KIRATI
หวังพึ่งรัก...พักพิง...อิงไออุ่น
จากอกคุณ...มอบใจ...และกายหวัง
เพียงชิดข้าง...วางไว้...ให้พลัง
ด้วยรักยัง...อยู่มั่น...นิรันดร์เรา
เพราะรักจึง...ถึงยอม...พร้อมเพียงโซ่
คล้องเป็นโบ...บอกใคร...ว่าไม่เหงา
แม้โซ่รัก...หนักสม...อุดมเรา
เป็นภาพเงา...รักปลูก...และผูกพัน
แต่รัก ฤา...ถือสิทธิ์...ด้วยจิตรัก
จักแน่นหนัก...จีรัง...ดั่งภาพฝัน
สวรรค์พราก...จากอก...นรกชัน
ให้ฝ่าฟัน...จากนั้น...นิรันดร์ตรม
นึกคราใด...ใจเอย...เคยฝันอยู่
แล้วจู่จู่...ไยทุกข์...มารุกถม
มาโถมทับ...จับจิต...จนพิษซม
ต้องขื่นขม...รังรัก...ด้วยหักลา
ต้องตรอมตรม...ซมเศร้า...เคล้าเข้มแข็ง
ต้องกล้าแกร่ง...แกมทุกข์...ทั้งสุขา
ก็เพราะโซ่...โบฝัน...เจ้าขวัญตา
ที่ฉุดข้าฯ...ขึ้นมา...จากกองไฟ
เจ้า...แก้วเอย...เอ่ยคำ...มานำบอก
ระรินนอก....บทกลอน...ที่สอนไข
เพราะแม่นี้...มีรัก...ปักหัวใจ
ต้องสืบไว้...คงมั่น...ตามสัญญา
จักเลี้ยงดู...ชูชม...ให้สมจิต
เนรมิต...ทุกสิ่ง...ปรารถนา
ทดแทนส่วน...หวนให้...ได้กลับมา
รักบิดา...แทนเงา...ให้เจ้ามี
อย่าเบี่ยงปม...บ่มตน...ว่าจนพ่อ
เพราะแม่ขอ...ทดค่า...กำพร้าศรี
จงเติบฝัน...มั่นตน...เป็นคนดี
เพื่อแม่นี้...อยู่ได้...ที่ปลายทาง....
13 กรกฎาคม 2553 19:01 น.
KIRATI
จะหยิบกำ ตำแหลก แต่แรกโขก
รวมมิตรโลก พริกมี ที่เคยเห็น
ใส่รวมครก โขกตำ น้ำพริกเป็น
ไว้มื้อเย็น แกมผัก สลักลาย
ขี้หนูสวน รวนย้ำ ตำให้เผ็ด
แหลกยันเม็ด ละเอียด ละเมียดร้าย
ชี้ฟ้าลวก ปวกเปียก เรียกน้ำลาย
ถ้ากินได้ พริกไทย ก็ใส่รวม
แล้วพักรอ ขอหยิบ เจ้าพริกหวาน
มาผ่าฝาน ข้างใน ให้กลวงหลวม
เอากุ้งสับ กับหอม แล้วกลอมรวม
ทอดให้บวม ผ่าครึ่ง วางกึ่งจาน
ขอดน้ำพริก จิกผัก สลักป้อน
ให้ชิมก้อน กุ้งห่อ ในพริกหวาน
ข้าวสวยร้อน ตอนเย็น เน้นจัดการ
พริก"ตำนาน" พร้อมไว้ ทั้งไข่เจียว
เจียวตอนไหน ทำไม ไม่เห็นกล่าว
แล้วไข่ดาว ทำไม ข้างในเขียว
อ๋อ....เป็นโชค โลกนี้ มีใบเดียว
แถมรสเปรี้ยว ใบเดียว เลยเจียวมา
อย่าบ่นไป รวมไทย ใจเป็นหนึ่ง
ทั้งข้าวนึ่ง ข้าวเหนียว ไข่เจียวจร้า
วันนี้รวม ร่วมจิต มวลมิตรมา
มากินยา อาหาร ในบ้านกลอน
ไม่มานาน พาลจิต มันคิดว่า
ด้วยรักพา ใจจร ต้องซ้อนหยอน
มาทายทัก รักเตือน ทุกเพื่อนกลอน
ทั้งบังอร มานพ ที่คบใจ
น้ำพริกอาราย...ตำนานสุด...???? อิอิ
ติ๊กต๊อก ต๊อกติก....ฮ่าๆๆๆ
6 กรกฎาคม 2553 11:58 น.
KIRATI
พสุธา...คราพิภพ...บรรจบผุด
อมนุษย์...ขบวนการ...รานโลกฝัน
สัตว์ประหลาด...ญาติเอเลี่ยน...เวียนมาฟัน
ทำลายฝัน...มวลมนุษย์...สุดเหี้ยมเกรียม
โลกตะลึง...จึงตระหนก...อกประหวั่น
ลำแสงมัน...รานแผดเผา...เราแค่เสี่ยม
ตีข้อเท้า...เอาไปแหย่...คงแค่เทียม
จนใจเจียม...ปล่อยมันคลั่ง...พังบ้านเรือน
ในคราที่...ระวีดับ...เหมือนลับฟ้า
สุริยา...ถูกควันบ้า...บังตาเหมือน
ปรากฏแสง...แห่งฟากฟ้า...มายลเยือน
สว่างเตือน...อมนุษย์...หยุดทำลาย...
ปรากฏกาย...ชายร่างยักษ์...ยืนปักหลั่น
บังตะวัน...ยืนตั้งท่า...ท้ามุ่งหมาย
ในเงาร่าง...กลางอกแผง...แสงเรืองพราย
ตาประกาย...จับจดจ้อง...ส่องไพรี
เข้าจู่โจม...โรมองอาจ...วาดเชิงชั้น
โถมประจัญ...อมนุษย์...ยุทธ์วิถี
โน้มคอกลับ...จับตีเข่า...เข้าสองที
ตรงลิ้นปี่...อสุรี...ปรี่น้ำตา
อสูรร้าย...หงายเหงิบเหงิบ...กระเถิบถี่
เจ็บลิ้นปี่...เลยสะบัด...กัดต้นขา
เขี้ยวกัดฝัง...หลั่งพิษซ่าน...พล่านชีวา
พอเสียท่า...ยอดมนุษย์...พลันทรุดกาย
เหมือนไฟเลี้ยว...กลางอกติด...กระพริบพร่าง
การแปลงร่าง...ใกล้จะครบ...จบสลาย
หากเวลา...พาหมดลง...คงวอดวาย
ต้องไม้ตาย...พิฆาตให้...ไพรีราน
วางไขว้มือ...คือท่านิ่ง...ยิงลำแสง
เหนี่ยวสุดแรง...เพื่อกำจัด...ประหัตผลาญ
อสุรา...ตกกะใจ...ใคร่จดจาร
ถูกสังหาร...โดยผู้ใด...ใคร่ตอบแทน...
เรานั้นหรือ...ถือกำเนิด...เกิดจากไข่
สัญชาติไทย...อยู่ญี่ปุ่น...ลูกคุณแม้น
เป็นลูกครึ่ง...กึ่งเป็นไทย...ใจเจแปน
อุลตร้าแมน...แสนสนิท...ศิษย์ยอดธง...
บัดนั้น....เชิดดดดด...
Calendar
Lovers
31 คน เลิฟKIRATI
หน้าส่วนตัว
2077
