2 กรกฎาคม 2552 14:04 น.
KIRATI
เรานั้นฤา...คือดาว...ประดับฟ้า
เรื่อรมย์ตา...ราตรี...ที่ส่องไข
หยิบเพียงแรง...แสงทอง...ผ่องอำไพ
สะท้อนไว้...ในคืน...ที่ทุกข์ทน
เราคือแสง...แฝงไว้...ในม่านบด
ไม่พริ้งสด...งดงาม...ท่ามเวหน
จริตแสง...แรงน้อย...ด้อยยั่วยล
แอบกมล...ยลฟ้า...ประดับเดือน
เพียงขอเพียร...เขียนกลอน...เพื่อวอนจิต
เปล่งนิมิต...พิศพัน...มั่นเสมือน
เพียงแววดาว...พราวระยับ...ประดับเดือน
ล่องลอยเลื่อน...เคลื่อนไหว...ในราตรี
ไม่หวังเป็น...เช่นเพ็ญ...เด่นนภา
งามเรื่อตา...เย้ายวน...ระนวลสี
ส่องแสงเหลือง...เรืองรอง...ล่องราตรี
แค่ขอมี...ที่ว่าง...วางอารมณ์
เป็นดาวด้อย...คล้อยเคลื่อน...เลื่อนอับโชค
อยู่ไกลโลก...เกินตา...จะหาสม
แต่อาจเป็น...เพ็ญจันทร์...มั่นชิดชม
เพียงรื่นรมย์...พรมใจ...ให้บางดาว