1 ธันวาคม 2552 07:51 น.
KIRATI
ระแนงไม้...ไผ่สาน...ฤา...ทานหนาว
เมื่อคราคราว...หนาวให้...ใจสลัว
ในราตรี...ที่เหมือน...ต้องเตือนตัว
ตระหนักกลัว...เกรงหวั่น...จะสั่นตาย
ผนังต้าน...ทานลม...มันบ่มเก็บ
ความหนาวเหน็บ...เย็นอยู่...มิรู้หาย
เพียงผวยผืน...ฝืนห่ม...ระบมกาย
เหมือนความตาย...ใกล้จิต...มาติดจอง
แม้อัคคี...ที่ก่อ...จะพออุ่น
ยังทารุณ...กรุ่นเนื้อ...เพียงเกื้อหมอง
กระแสลม...พรมผ่าน...สะท้านกอง
อัคคีโชย...โรยล่อง...ละอองไอ
ไม่อบโอน...โดนกรุ่น...จะอุ่นพอ
คิดเร่งกอ...กองฟื้น...ก็ฝืนไข
จะหักล้าง...ถางพง...ในดงไพร
ก็เกรงแฝง...แล้งภัย...ในแดนครอง
จึงจำเจ็บ...เหน็บหนาว...ทุกคราวค่ำ
ตะวันคล้อย...ลอยต่ำ...ต้องจำหมอง
ในค่ำยาว...หนาวล้า...น้ำตานอง
เพียงจิตปอง...ผ่านฟื้น...เมื่อคืนคลาย
Calendar
Lovers
31 คน เลิฟKIRATI
หน้าส่วนตัว
1004
