11 พฤศจิกายน 2551 14:07 น.
KIRATI
คอย
คอยหวนทวนกลับสู่ ดวงใจ
เพียงเพราะอะไรข้า ไม่รู้
เฝ้าคิดถึงแต่แม่ โฉมตรู
เจ้าพธูต้องคืนหวน กลับมา
คอยหาเพียงว่าเจ้า อยู่ไหน
ด้นเดินเรื่อยไปออก ตามหา
ข้าสุดคิดถึงเจ้า กานดา
ปรารถนาแต่เพียง ได้เจอ
ผ่านโค้งคดคลองมอง หาเจ้า
ผ่านพงลำเนาก็ เฝ้าเพ้อ
จากเหนือจรดใต้หมาย จักเจอ
ไม่เคยเลยไม่เพ้อแม้สักครา
จากไปในคืนแสง เดือนดับ
ถวิลท้อรอรับ คอยหา
ไม่คิดว่าไปแล้วไม่กลับมา
ทิ้งปล่อยลอยลาให้ข้าเพ้อครวญ
3 พฤศจิกายน 2551 09:05 น.
KIRATI
*****ดนตรีไทยเดิม*****
ให้พิศเพลิน เชิญรับ ขึ้นขับบท
เป็นเสียงสด ดลจิต ติดตรึงสรวง
ระรินเสียง เพียงร่ำ ด้วยฉ่ำทรวง
เสียงรินลวง ดวงจิต จนติดใจ
บรรเลงฉ่ำ พร่ำผลิน ทั้งวิญญาณ
สดับดาล รับต่อ ดั่งข้อไข
มันดิ่งปลง ลงกด ถึงห้วงใจ
เสนาะหู รู้ได้ ด้วยจิตตรึง
จึ่งขอพาน พบพา ว่าวงขับ
ที่สดับ กรับกลอง กับฆ้องขึง
อีกทั้งเสียง พิณพา ประสาคลึง
จนคะนึง จิตน้อม จะยอมยล
ระนาดนวล ชวนจิต พิศวาส
ก็เด็ดขาด เคล้าคลึง ถึงฉงน
จะเข้ดีด กรีดสาย ดั่งร่ายมนต์
ประสิบทิศ จิตยล มิเคยฟัง
ว่าเพียงหมื่น คืนวัน ที่พลันเกิด
เสียงประเสริฐ เลิศสุด มิอาจสรรค์
ยังมิเปรียบ เทียบเก่ง เพลงประชัน
ด้วยเพียงเพลิน เพลงพลัน ที่หยุดยิน
จะขอชม ชื่นทรวง ในดวงจิต
คงหงุดหงิด คิดครวญ ในสวนศิลป์
อรรถรส บทเพลง ที่ได้ยิน
เหมือนรวยริน สิ้นแม้น มิได้ยล
3 พฤศจิกายน 2551 08:24 น.
KIRATI
........คิดถึง...มันแกว........
ฉันมีพุดเดิล สีขาว
ตัวยาวๆ และขนปุกปุย
ตัวใหญ่อุ้ยอ้าย ตุ้ยนุ้ย
มันชอบคุย เห่าเก่งเสียงดัง
ตอนเกิด นึกว่าไม่รอด
นึกว่าจะจอด เพราะคลอดทีหลัง
พี่น้องของมัน รวมกัน
มีครบครัน รวมแล้วสี่ตัว
คลานกัน ต้วมเตี้ยม เต็มบ้าน
ให้นึกรำคาญ ดูแล้วปวดหัว
เลยให้ คนไปสามตัว
เหลือสองตัว ไว้คอยพึ่งพา
ตั้งชื่อมันว่า “มันแกว”
มันเลยเกลียดแมว เพราะมันเป็นหมา
เลี้ยงมัน หวังคอยพึ่งพา
กะว่าให้หา จับหนูแทนแมว
แม่มันชื่อว่า “ขนุน”
พอเป็นสาวรุ่น พร้อมมีแฟนแล้ว
แม่ฉัน นึกแผนวางแนว
เพราะคงไม่แคล้ว อยากมีอีกตัว
ก็เลยพาเจ้า ขนุน
ไปหาต่อทุน ให้ขนุนมีผัว
เพื่อนแม่ เขามีอยู่ตัว
ที่พร้อมเป็นผัว ให้ขนุนรื่นรมย์
ครั้งเดียวจริงๆ ที่ติด
มันเคยจะคิด ว่าจะได้สุขสม
ขนุนอ้วนพี ท้องกลม
จะได้ชื่นชม ลูกมันอย่างแรง
ถึงวัน ที่ขนุน จะคลอด
น้องฉันก็ดอด รีบโทรมาแจ้ง
ทั้งบ้านดีใจ อย่างแรง
ขนุนมันแหง๊ง.... หวงลูกยิงฟัน
สองตัว นอนบนหัวทุกคืน
หลับๆตื่นๆ แต่ก็นอนหลับฝัน
กินข้าว ก็กินพร้อมกัน
อาบน้ำให้มัน พร้อมกันทั้งสองตัว
ใครออกไปธุระ ข้างนอก
กลับมามันก็ออก มาแย่งกันมั่ว
ดีใจ เห่ารับพลันพัว
แย่งกันทั้งสองตัว กระโดดดีใจ
มันแกวมันเป็นหมา จอมซน
พวกเราทุกคน ก็เลยแกล้งให้
สนุกรุกรับ กันไป
พอได้ผ่อนคลาย สนุกทุกวัน
สองปีผ่านไป เป็นสุข
อยู่กับมันสนุก ก็มีความสุขสันต์
พ่อฉันล้มเจ็บ ลงพลัน
เขาเคาะเรียกสั่น เจ้ามันแกวได้ยิน
มันแกวก็เลยเห่า เสียงดัง
น้องๆของฉันก็เลยเงียบฟัง กระสินธุ์
กระแสเสียงเคาะ รวยริน
แต่ก็พอ ได้ยินเสียงพ่อเรียกใคร
จึงทัน พลันพา พ่อส่ง
ให้ถึงขึ้นตรง มือหมอแก้ไข
ใคร่ครวญชวนคิด ในใจ
นี่ถ้าไม่ได้ เจ้ามันแกว แย่เลย
(พูด) ผ่านเหตุการณ์ไป ......ประมาณสักสี่-ห้าเดือน....
และแล้ว อยู่มา วันหนึ่ง
ถึงวันที่ซึ่ง ทุกคนจำติด
ประตู เปิดฆาต ชีวิต
ไม่เคยคาดคิด เหมือนถูกปลิด..... ชีวิน..............................................
ล้อรถ ทับร่าง มันแกว
ร้องแล้ว ร้องลา ลับดิ้น
พาร่าง รับยา ถ่ายริน
ถวิล รักษา กลับคืน
รับมัน กลับมา สู่บ้าน
เพียงพาน ให้มัน หายฟื้น
เพียงอยาก เห็นมัน ลุกยืน
กลับคืน สู่อ้อม กอดใจ
พัดวี นอนที่ มันเกิด
แล้วเปิด พัดลม พัดให้
เดี๋ยวเดียว มันร้อง ปวดใจ.......................................
จากไป มิหวน กลับคืน
น้ำตา พี่น้อง รินหลั่ง
ช่วยกัน เยื้อยุด ฉุดฝืน
โอบร่าง มันแกว ดึงคืน
หวังตื่น ลืมตา ขึ้นมอง
โอ้...เอ้ย เจ้าเอย จงตื่น
จงยืน อย่าทำ หม่นหมอง
อย่าทำ อย่างนี้ ไม่ปอง
เจ้าต้อง ไม่ไป จากกัน
จงสู้ จงตื่น เดี๋ยวนี้
อย่าหนี จากไป ไกลฝัน
กระตุ้น หัวใจ เจ้าพลัน
รักกัน มิใช่ เดี๋ยวเดียว
มิคิด ว่าเสียง สุดท้าย
กับสาย ตาเจ้า ที่เหลียว
จะเป็น อีกแค่ หนเดียว
ของเสี้ยว ใจเจ้า ที่มี
มันนาน จนเกิน จะหยุด
จะฉุด ดึงกลับ มาหวน
คิดพลัน ใจร้อง โอดครวญ
โหยหวน เสียงร้อง ระงม..................................(ยาวนาน)
เนิ่นนาน นิ่งมอง จ้องร่าง
มันแกว นอนนิ่ง ขื่นขม
แนบนอน กับหมอน ชิดชม
ผ้าห่ม คลุมร่าง ร้างลา
ใจเอย ไม่เคย นึกว่า
ต้องมา ร้องไห้ ให้หมา
ยามนั้น มันคิด ขึ้นมา
เหมือนว่า มันแกว เป็นคน
เหมือนเพื่อน เหมือนน้อง เหมือนลูก
พันผูก ใจรัก ฉงน
ยามเสีย มันแกว จอมซน
สับสน ร้องไห้ รักมัน................................
เช้าขึ้น พาร่าง สงบ
เป็นศพ นอนนิ่ง โศกศัลย์
ขุดดิน รวมแรง ด้วยกัน
พามัน ลงนอน ล่ำลา
คืนกลับ สู่ดิน ไปเถิด
ไปเกิด เป็นคน นะหมา
ชาตินี้ เจ้าน้อย บุญยา
ชาติหน้า จงได้ เป็นคน
น้ำตา กลับไหล รินร่วง
สิ้นบ่วง เวรกรรม อีกหน
ชาติหน้า เถิดหนา เป็นคน
อีกหน คงได้ พบกัน.................................................
พี่ไป นะเจ้า หมาน้อย
เจ้ากลอย มันแกว ของฉัน
ไปแล้ว จะคิด ถึงกัน
เจ้าจง หลับฝัน............................ ไปดี...............................................
ด้วยรัก....... จาก(พี่)คน...ถึง(น้อง)หมา.....
Calendar
Lovers
31 คน เลิฟKIRATI
หน้าส่วนตัว
943
