16 ตุลาคม 2551 16:11 น.
KIRATI
อาลัยเจ้าฟ้ากัลยา
หยาดฝนพร่ำ...ดั่งร่วมริน...................................น้ำตา...
ว่า..เอย..เจ้าแก้วกัลยา.......................................ตักษัย
สูญสิ้นโศก...ด้วยลาลับ.......................................กลับไป
สู่ห้วงสวรรค์...นภาลัย........................................นิรันดร์
น้ำพระทัย...ล้นรินใจ.........................................ทั้งชาติ
อนงค์นาถ...นิราศคืน........................................สวรรค์
พระการุณ...เปี่ยมด้วยคุณ.................................อนันต์
น้อมเกล้าพลัน...ส่งเสด็จ....................................พระกัลยา
พระผู้บุญใน...ราชสกุล......................................สูงศักดิ์...
สืบเชื้อวงศ์...องค์กษัตริย์..................................รักษา
สยามประเทศ...เขตอาณัติ.................................พัฒนา
พระอนุชา...๒ กษัตริย์......................................ขัติยะวงศ์
สายพระเนตร...สมเด็จย่า.................................หล่อหลอม
จึงทรงพร้อม...น้อมนำตาม.................................ธ ประสงค์
ฤทัยเปี่ยม...พระเมตตา....................................ทุกองค์
จนไทยยั้ง...ยืนยง............................................คงนาน
แก้วกัลยา...พระพี่นาง.....................................จอมกษัตริย์
ดุจดั่งรัตน...มณี...............................................ที่สืบสงค์
แก้วพลัง...ที่พร้อมนำ......................................ราชวงศ์
พระราชันย์...ทรงดำรง....................................นำไทย
พระสิ้นแล้ว...ดั่งเกราะแก้ว.............................พระภูมินทร์
สยาม...นฤบดินทร์..........................................หลุดหาย
ขอถวาย...ความจงรัก......................................ด้วยใจ...
พระราชหฤทัย...จงเปี่ยมไป............................ด้วยพลัง...
ขออย่าทรง...อาดูรจิต......................................ท้อแท้...
อย่าทรงแพ้...ความโศกเศร้า..........................สิ้นหวัง...
ขอปวงเทพ..เทวาประทาน................................พลัง...
ขอพระองค์...จงทรงยัง....................................เยือกเย็น
ข้าพระบาท...แม้จักน้อย.................................ต้อยต่ำ...
ฝ่าพระบาท...พระทรงธรรม............................มองเห็น...
ข้าพระบาท...ขอถวาย.....................................จิตเป็น...
ที่ดับเข็ญ...ทุกข์ทั้งมวล....................................ด้วยภักดี...
16 ตุลาคม 2551 15:27 น.
KIRATI
เกล็ดขาวๆที่โปรยปราย...จากฟ้า... เกล็ดแล้วเกล็ดเล่า...
ปกคลุมพื้นเขียวๆของใบหญ้า...ไม่เว้นแม้แต่...ก้านกิ่งใบของต้นไม้...
ในสายตาของฉัน...ตอนนี้....แทบจะไม่เหลือสีอื่นใดเลย นอกจากสีขาว....
มันดูแปลกตา ดูแล้วชวนให้ใจสงบ....จากสีขาวนั้น....
แต่กายของฉัน....มันกลับสั่นสะท้าน...มันช่างหนาวเหน็บ...
เย็น...และชาจนมือไม้แข็งไปหมด....
ใจ....ยังอยากจะนั่งชมนอนชมสีขาวนั่น....ให้นานตราบนาน
แต่กายมันก็ยิ่งจะสั่น....เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ....
เฮ้อ....คิดแล้วแค้นใจนัก....
ทำไมหนอ....เมื่อใจฉันมันได้พบกับสิ่งที่พึ่งพอใจแล้ว.....
กายมันกลับไม่เป็นดั่งใจเอาเสียเลย....
ในสายลมที่แสนจะเหน็บหนาว....
พลัน...ฉันก็นึกขึ้นมา...คงเพราะกาย...
มันไม่ชิน มันไม่ประสา...กับสิ่งที่ใจปอง....
ก็เพราะเจ้าของ...มันไม่เคยฝึก...ให้มันรวมกันเป็นหนึ่งเดียวเลย....
ณ ที่แห่งนั้น....สีขาวนั้น....มันไม่ธรรมดาเลย....
แม้ว่า....มันจะสามารถทำให้หัวใจของใครๆเป็นสุขได้....ก็จริง
แต่ก็ไม่ค่อยจะเห็นว่า....จะมีใคร....
ที่จะยอมหยุดอยู่นิ่งๆ เพื่อชมความงามเหล่านั้น.....ได้นานๆ
ถ้าฉันไม่รู้มาก่อนว่า....เจ้าเกล็ดสีขาวนั้น เรียกว่า หิมะ
ฉันก็คงต้องคิดหาคำเรียกอะไรสักอย่าง....เพื่อเรียกมัน...
แปลก.....ที่จู่ๆ...ฉันกลับนึกคำขึ้นมาได้คำหนึ่ง.....
คำนั้นคือคำว่า ธรรมะ
สาธุ.....เอวังแล้ว...เจ้าเอย.....อิอิ
16 ตุลาคม 2551 10:59 น.
KIRATI
กอไผ่............กอดเกาะกิ่ง.............มิเกรงกริ่ง......เพราะเกี่ยวเกาะ
ไหวเอนเอียง.........เพียงเพราะ...........ที่ก่ายเกาะ.......กิ่งก้านใบ
ลมแรง..........พัดกระชาก...........หมายจะลาก...........โคนลำไผ่
กอไผ่..........ไม่หวั่นกลาย............เพราะกิ่งก่าย...........ต้านสายลม
ลำต้น........โยกตามลม........พรมพลิ้วฝืน.........ยืนตระหง่าน
ลำเดียว.........ยืนทัดทาน........คงมินาน............หักโคนลง
ควรนึก.......และตรึกตรอง......ถึงครรลอง.......ปองประสงค์
เรื่องไผ่........รับแรงลม.......สามัคคี.......ของเราเอง
ความรัก.........ใคร่สมัคร.........สามัคคี..........จากก่อไผ่
ต้านทาน.......พายุร้าย.........จากพระพาย........ที่น่าเกรง
เชื้อชาติ.........ชาวชนเผ่า........อย่างผองเรา.........ถูกข่มเหง
ร่วมต้าน.........อย่างไม่เกรง......ใครข่มเหง........เช่นไผ่ก่อ