19 พฤษภาคม 2553 21:04 น.
KIRATI
๑. ตบหนึ่งครั้ง...ฝังผูก... ทั้งถูกผิด
ใจผูกเก็บ... เจ็บจิต... สถิตหมาง
เกิดรอยแผล... แผ่ใจ... มิใคร่วาง
ตบคืนบ้าง... ตอบโต้... ด้วยโกรธา
ตบแรงกว่า... สาใจ... ที่ได้ตบ
เลยไม่จบ... ถูกโต้... ด้วยโทษา
มีพี่น้อง... ร้องเพรียก... เรียกกันมา
กร่างศักดา... ยกพวก... กระซวกกอง
กลายมารุม... ทุ่มตี... ทวีบาน
ประหัตหาญ... ราวี... มีเจ็บหมอง
แค้นฝั่งหุ่น...วุ่นวาย...ที่ตายกอง
เกิดซุ่มจ้อง... อาฆาต... ที่วาดจำ
เพลิงความแค้น... แทนที่... "ที่ว่างเปล่า"
เพิ่มเรื่องราว... ลึกโลม... โถมถลำ
ผลัดกันฆ่า... ล่าตี... ที่ต้องทำ
ก่อกฎกรรม... เขาฆ่า... เราฆ่าคืน
๒.ความบานปลาย... รายลาม... นิยามนี้
มี "ทีวี"... แพร่หม่น... ที่ทนฝืน
บอกแต่การ... รานเรา... เศร้ากล้ำกลืน
เราทำคืน... ไม่พูด... พิสูจน์ความ
คนดูคิด... จิตเอียง... เพราะเพียงเห็น
คลาดประเด็น... เป็นพวก... ก็จวกถาม
ทำไมชั่ว... มัวกร่าง... อย่างเลวทราม
ใจมองข้าม... เข้าข้าง... ทุกอย่างไป
เอาล่ะซิ... ทีนี้... มีแบ่งข้าง
อย่างกว้างขวาง... ในชน... จนหม่นไข
ยกเรื่องกร่าง... สร้างค่า... ด่ากันไป
เป็นเรื่องใหญ่... เกินใจ... ใครจะฟัง
ลามแม้"จาน"... พาลแตก... กระแทกปาก
ลามลง"ราก"... เกลียดต้น... จนหม่นหวัง
สารพัด... วัฒน์ผิด... พินิจชัง
ประโคมฝั่ง... ตรงข้าม... ที่หยามตัว
๓. เพราะเต็มแก้ว... แล้วกร่าง... ทางความคิด
ไปเห็นผิด... "ถูกชอบ"... ตอบในหัว
ประณามความ... ตามจิต... พินิจมัว
จนลืมตัว... เคยรัก... และทักทาย
๔. มันเต็มแล้ว... แก้วความ... ที่ลามล้น
จักเจ็บทน... เติมใจ... ทำไมหมาย
อยากเห็นแท้... แค่คว่ำ... ทิ้งน้ำ"ราย"
สู่ต้นสาย... รายเรื่อง... ที่เคืองกัน
จักพบสิ่ง... จริงซึ่ง... เพียง"หนึ่งตบ"
แต่ตอนจบ... หยุดตรง... สงครามสัน-
-ติภาพพ่าย... รายจิต... พิชิตกัน
ด้วย"เวร"วัน... วางเห็น... เป็น"เวร"เวียน
6 พฤษภาคม 2553 15:51 น.
KIRATI
ใครเคยนอน...กอดหมอน...แล้วร้องไห้
คงทิ้งลาย...น้ำตา...เป็นคราบฝัง
รอยน้ำตา...น้อยน้อย...เป็นรอยชัง
ยามสิ้นหวัง...รอยนั้น...มันฝังใจ
เพราะอะไร...ไยจึง...ต้องกอดหมอน
ยามร้าวรอน...ฟูมฟาย...สบายไหม
พอกอดหมอน...ตอนนั้น...คิดอะไร
คิดถึงใคร...ในหมอน...ตอนกอดมัน
ตอนขึ้นเตียง...โดดสวย...ด้วยรึเปล่า
หรือเดินก้าว...คว่ำไป...ไม่หุนหัน
สะอื้นหลับ...นับไหม...ว่ากี่วัน
หรือสั้นๆ...สะอื้น...แค่คืนเดียว
แค่สงสัย...เพราะดู...ในทีวี
เสียใจที...ก็หมอน...นอนเฉลียว
ทำไมหนอ...พอโศก...มีบทเดียว
หมอนทุกเที่ยว...รองรับ...กับน้ำตา
ในเรื่องจริง...หญิงไทย...เวลาโศก
นึกในโลก...เห็นหมอน...ก่อนไหมหนา
หรืองดงาม...ยามเศร้า...มันเข้าตา
เอาหมอนมา...แทนโลก...ตอนโกรธคน
20 เมษายน 2553 15:39 น.
KIRATI
รอบ อก ลอก อก ชอก ยอก อก หลอน
กอด อก นอน รอน รน ยล หยด ฝน
สรรพางค์ จาง หมอก ยอก อก รน
มอง ลม วน ฝน หมอก ยอก อก ลาย
รอบ อก ชาย ชอก ชม พรม อก ยอก
ตาก ลม นอก นอน ฟก ลาย อก หาย
อก ลาย ลาม รน หลอน นอน หนาว กาย
ตาก ลม คลาย ลาย ผด ลด ลง ลาม
ร รรร รร นอน หนาว พราว หนอ นอน
บอก ลม วอน พร พอ ขอ คน ถาม
พอ ผด ออก ดอก ผล คน หลาก ความ
มาก ลม ลาม ถาม ตน คน รอบ กราย
เฮ้อ.....เหนื่อยจร้า.....อิอิ ตอนแรกลืมวรรคจร้า...
8 เมษายน 2553 12:48 น.
KIRATI
@ สุริยะ ส่องฟ้า ทาบทา
แผดผ่อง โอบโลกา อุ่นเอื้อ
เจือสุข ทุกชีพพา เริงร่า รายรอบ
สถิตชอบ กอปรเกื้อ แด่ด้าว แดนดิน
@ สุรีย์ริน สุขสร้าง แสงมวล
ระดับพอ สมควร แผ่ให้
ระยะห่าง ชมชวน เพียงส่วน ยาวไป
เพียงหนึ่ง ศอกผลักไซร้ ก่อให้ หนาวตาย
@ เพียงศอกกราย ล่นใกล้ โลกรน
แดดส่องสาด เผาพล หมกไหม้
ธุลีล่อง รายชนม์ ตายหม่น แดนไฉน
ลามยิ่ง แดดแผดไซร้ ห่อห้วง ประลัยกัลป์
@ สุริยันต์ ห่างพร้อง พอดี นี้เฮย
จึงดั่ง วงวิถี "ห่าง" - "ใกล้"
จักสุข หยั่ง ยืนมี สมค่า พอใจ
สถิตชอบ โยงไซร้ อย่างอ้าง ทินกร
16 มีนาคม 2553 15:06 น.
KIRATI
วัตสดรรอนเล็งเขม็งโกรธ
ขุ่นพิโรธโกรธาพญาแร้ง
อีกสาง,สาห่ารุมดั่งสุมแลง
จำบังแฝงแบ่งเลือดที่เชือดกิน
ต้องทนมองผองเพื่อนถูกเฉือนเถือ
ถูกเล็มเนื้อล้มราบเป็นซากสิ้น
ระรวยลมขมขื่นถูกฝืนกิน
ระรินเลือดเผือดภินท์จนสิ้นใจ
ไฟโชนตาพร่าเดือดเลือดขึ้นหน้า
กวัดเขาคมกล้าขึ้นถาไถ
เหมือนกินเหล็กเดือดหลอมแค่ย้อมใจ
แล้วอมไฟไปพ่นให้ลนลาน
สง่าเดิมเดินดงองค์อุสภ
เคยสงบท่วงท่าสง่าขาน
มาบัดนี้แลดุจอุสุภกาฬ
พฤษภหาญรานสางพญาแร้ง...
หน้าส่วนตัว
1788
Calendar
Lovers
31 คน เลิฟKIRATI
