ตอบเสร็จมันถามล้อ เหมือนต่อความ

"พี่จะเอา อะไร ให้บอกนา”

เจรจา ก๊ะกรู เหมือนหูดี”

เฝ้าละเมอจนเพ้อพกอกพร่ำเพ้อ

ถึงพวกเธอ เฌอ,ยา,หยี รี,กานต์,กรูด

นอนกลิ้งไปก็กลิ้งมาเอาขาครูด

ขัดหัวหูด ขูดหัวหิด คิดถึงจัง

เพราะเป็นหิด ความคิดถึง คะนึงรัก

ยากยิ่งนัก...จักขูดหิด ด้วยคิดหวัง

ขึ้นทั่วตัว ทั้งหัวใจ ในภวังค์

หูดรักยัง...คงขึ้นอยู่ มิรู้คลาย

คิดถึงทรายคอนลุงดาว สาวแบ่มแบ๊ม

พี่แจ้น,แซม,นกบินเดี่ยว เสี่ยวสหาย

โป้งนาคา,เจ้าวาโก๊ะ โก๊ะกระจาย

ไปจะโกะ อยู่ทางใต้ หายไปเลย

สามสาวพิม ทั้งพิมเหนือ,พิมเหนือกว่า(อีก)

อ่ะ ดูท่า จะงงจิ๊.... สิเฉลย

พิมตาลหวาน, แม่พิมครู อยู่เมืองเลย (โคลอนบอก อิอิ)

สวยจุงเบย เฟสสาวติ๋ม พิมญดา

น้องแกงเขียว ผู้เจียวไข่ ใส่หมูสับ

ไร้อันดับ สีเมจิก น่าหยิกขา (อิอิ ^^”)

เที่ยนเทียนอ้อย พี่ร้อยฝัน ไม่หันมา

จ้าวปีกฟ้า อัลมิตรา มาให้ไว

โบกมือเพรียก คอยเรียกหา ป้ากันทัก

คีตา,ลักษมณ์...พักไปนาน บ้านอยู่ไส

กุ้งชาย,หญิง ปู่กิ่งโศก โศกทำไม? (เนี่ยะ โน๊ะ)

คนแดนไกล ทั้งพี่ปราง นางอนงค์

หิ่งห้อยหู กับครูทราย กระดาษขัด

คุณพี่มัส ฉะเหรก เอนกประสงค์ (ฮ่าๆๆ ไปมะเป็นแว้ว)

ทั้งแม่มดใจร้ายฤทธิ์...ศิษย์จารย์คง

ศรีสมภพ...เดินงงงง คงหลงทาง (ฮ่าๆๆๆ เหนื่อยๆๆบทนี้เหนื่อย อิอิ)

เหลือใครอีก ล่ะเนี่ยะหนอ พอรึเปล่า

พี่ดินดาว สาวโคลอน รอนแรมห่าง

ทิ้งบ้านหาย ไปหลายมื้อ มือถือวาง

ใจปลายทาง ก็อีกคน บนทรงจำ

ใครไม่ตาม มาถามใจ ขอให้จู้ด

ขอให้พูด แล้วติดอ่าง ค้างซ้ำซ้ำ

เขียนกลอนติด คิดกลอนขัด ตัดกลอนกรรม

กลับมาย่ำ ณ ดงกลอน แต่ย้อนยืน อิอิ

อันนี้...ของ ยัยคุงยา แก้เปื่อย ขอรับ อิอิ :P

แสนคิดถึงเหล่าเซียนทะเบียนเก่า ไปจับเจ่าหนไหนใคร่เฉลย อรุณสุขป้าแช่มนะทรามเชย victoriasecretเอ๋ยเผยออกมา

กวีน้อยฯเด่นดังพลังอยู่ไส บนข ลี้ภัยใคร่มาหา กุ้งก้ามกรามหายไปที่ใดมา บทกวีเคยว่าเว้าวอนกัน

อัลมิตราเจ้าบ้านตัวฉกาจ คารมปาดเหล่าสิงห์ทิ้งสุขสรร ขอโทษครับผมเมาอยู่ไหนกัน แล้วผู้หญิงช่างฝันหายหรือไร

พี่บินเดี่ยวหมื่นลี้อยู่ไหนหนอ Darkness Heroหายหัวไปไส ผู้หญิงมือสองพี่ข้องใจ ทะเลใจหายลับไปกับคืน

ปลายตะวันครานี้อยู่ที่ไหน ศรรกราพาหลบไปมิใช่ฝืน อีกแมวคราวจุมพุกลุกทั้งยืน จนแทบกลืนเจ้าสาวโลกวิญญาน

จิตรำพันน้องรักมีแต่สุข ไปสนุกกับSonaxแล้วสะท้าน อาลาเร่มณีจันทร์ลืมวันวาน ลืมเบิกบานก่อนเก่าเคยเย้ากัน

น้องดอกบัวมัวอ่านแต่ธรรมมะ พี่ดอกแก้วเพียรสะสมให้ฝัน คนบนเกาะใยหนอมาลืมกัน ขอยาแก้ปวดทุกวันฉันมั่นใจ

นายตะวันอยู่ญี่ปุ่นจนลืมกลอน หมึกมรกตหมอดอยหายไปไหน ยิบซี4เคยเล่าเรื่องในใจ ส่วนเรไรใครหนอพอจะเจอ

ทั้งหมอกจางเพลงผลิวพลิ้วไปหมด บริบทเลือนลางพลางเสนอ อีกแทนคุณแทนไทไม่พบเกลอ โปรดกรุณาสักเน้อทักทายกัน ^_^

คิดคิดไปใจหายคล้ายคล้ายเศร้า

บ้านของเราเขาลืมเคยปลื้มฝัน

ไปปลื้มไลน์ ในมือ...ถือทั้งวัน

เหมือนลืมวัน เคยทัก...ทิ้งรักลืม

เพื่อนเพื่อนท้อ รอทน คนมาทัก

เสารักปัก หลักท้อ รอรักปลื้ม

ลืมทายทัก รักเยือน เหมือนเพื่อนยืม

ปลื้มฝันลืม คืนรัก เพื่อนทักใจ

ใครแอบซุ้ม ซุ่มอ่าน เพียงพาลผ่าน

พิศกลอนกานท์ งานสัก อักษรไข

ไม่โผล่กาย หน่ายแหนง แสร้งหายไป

ได้ยินไหม...คิดถึง คิดถึงว้อยส์...55555+

สายสิญจน์ถูก...ผูกมัดตรึงขึงกับเสา

ผีห้ามเข้า..หมอสวดคำย้ำคาถา

บริกรรมปากพร่ำเพรียกเรียกจงมา

ผี ป่าช้า ณ หลังวัดสงัดคืน

พ่อหมอนั่งขยับท่า เปลือกตาหลับ

ปากขยับ...บ่นงึมงำ ให้จำฝืน

นั่งวงลายสายสิญจน์ล้อมพร้อมจะยืน

สุดกล้ำกลืน ฝืนดวงจิตคิดข่มใจ

ยองยองนั่งฟังเสียงนกเสียงหนูบ่น

วิเวกจน จ้องไปรอบชอบที่ไหน

ขยับเข่าเข้ามาชิดติดวงใน

เผลอเกาะไหล่ กดหัวหมอขอโทษที

หมอบอกว่าอย่าแตะตัวกะหัวตรู

เดี๋ยวคงครูไม่อยู่ช่วยซวยทีนี้

เห็นอะไรให้อยู่นิ่งอย่าวิ่งหนี

สายสิญจน์มี ขอสั่งห้ามข้ามเด็ดขาด

แล้วจงชมอาคมข้าฯอย่าเอะอะ

ประเดี๋ยวพระจะตื่นมาอาละวาด

จะเป็นเรื่องกระเดื่องโตเสียโอกาส

ถูกอาฆาต…ตามไปหลอกสิบอกเตือน

หมอหลับตาอีกคราครั้งยังไม่จบ

เหมือนสลบ...นั่งนิ่งเฉยเลยดูเหมือน

หมอแกตายไม่หายใจ...ใครสะเทือน

ไม่กล้าเลื่อน... มือสะกิดกลัวผิดคำ

อากาศร้อนก่อนจะเริ่มพิธีก่อน

แต่ว่าตอน นี้เย็นหนัก ชักไม่ขำ

เริ่มสะท้าน จนซ่านผิวสยิวจำ

หมอหน้าง้ำ คว่ำลงล่างคางติดคอ

แกบอกว่าเป็นความดันฉันแหละซวย

ดันมาป่วย...สลบไป...ไหงงั้นหมอ

จู่จู่หมาดันมาหอน อ้อนลูกคลอ

หอ ออ มอ.. หมอไม่ตื่นฟื้นไม่เป็น

เหตุการณ์กลับตาลปัตรบัดซบยิ่ง

ถูกหมอทิ้งแถมเปลี่ยนข้างอย่างเห็นเห็น

จากหมอผีเป็นผีหมอ....ล้อลำเค็ญ

หมอเลือดเย็น...ทิ้งกันได้ช่างใจดำ

มองเครื่องเซ่น...เห็นเงาเลื่อนเริ่มเคลื่อนที่

บีบเซี่ยงจี๊ ฉี่จะแตก แหกปากย้ำ

มะ มะ หมอ ตื่นได้แล้วไม่แคล้วคำ

เงาดำดำ...จ๊กเครื่องเซ่น เผ่นยังไง

นั่งเหงื่อตก อกกระตุก ปลุกไม่ตื่น

เขย่าปลุก จะลุกยืน...ฝืนตัวไว้

ขาไม่ยอม จะน้อมฟัง คำสั่งใจ

สั่งเท่าไร ก็ไม่ฟัง คำสั่งตรู

เอาล่ะวะทำใจดี สู้ผีหน่อย

ถอดสายสร้อย พระเป็นพวง พ่วงย่ามหู

ควานมือหา ของที่คล้าย ควายธนู

เจอะแต่ปู กะหนูนา มาทำไม

ข้าวสารเสก ก็ได้วะ กะจะเป่า

มองที่เงา มันยังอยู่ คงสู้ไหว

ถูกสายสิญจน์ จะดิ้นพาด บาดเนื้อไป

เข้าใจไหม ร้องบอกเงา ห้ามเข้ามา

แว๊ก...

มันเอื้อมมือมายื้อเสาเอาสายสิญจน์

ถอนจากดิน ขึ้นมาวาง ไว้ข้างหน้า

กำข้าวสาร สั่นระริก จิกขู่ครา

ดันสบตา...ตอนฟ้าครืน สะอื้นทรวง

“พี่มีน้ำ....ไหมไม่รู้ หนูติดคอ”

พรางกินต่อ...เครื่องเซ่นตั่ง ตั้งบวงสรวง

หยิบพวงน้ำ ข้ามตัวหมอ ขอทั้งยวง

ไม่เคยหวง เชิญกินต่อ พี่ขอแจว

“เดี๋ยวซิพี่ พี่มาปลุก หนูลุกขึ้น”

อยากได้กึ๋น...รึตับไต จะให้แล้ว

มันลุกแหก แหวกช่องท้อง เป็นร่องแนว

ใส่ตีนแมว แล้วโกยจ้ำ ไม่ร่ำลา

ทิ้งหมอไว้ กะเด็กผี หนีมาก่อน

แล้วค่อยย้อน กลับไปใหม่ ในไม่ช้า

วิ่งมาไกลไม่เห็นใครไล่ตามมา

อ่ะตรงหน้า...นั่นอะไร ให้งวยงง

พ่อหมอจูง มือเด็กนั่น มันมาด้วย

ซวยแล้วซวย...จ้างมาจับ กลับมาหลง

ตายเป็นผี มีมาหลอก บอกตรงตรง

จะจ้างคนมาเข้าทรง...กระตื๊บคืน

ไม่เอาแล้วน้ำมันพง น้ำมันพราย

ถ้ารอดตาย ...ไม่ขอคิด ลิขิตฝืน

นางในฝัน อันหมายปอง ต้องกล้ำกลืน

จะขอยืน...ชมเพียงห่าง อย่างนี้แล....

กะจะเอา น้ำมันพราย ไปดีดใส่

เกือบจะไม่ รอดชีวิน เพราะดิ้นแถ

น้ำมันเรา เขาไม่ซึ้ง จึงไม่แคร์

พอไม่แฟร์...เลยเกือบตาย วายชีวิน อิอิ