16 มีนาคม 2553 15:06 น.
KIRATI
วัตสดรรอนเล็งเขม็งโกรธ
ขุ่นพิโรธโกรธาพญาแร้ง
อีกสาง,สาห่ารุมดั่งสุมแลง
จำบังแฝงแบ่งเลือดที่เชือดกิน
ต้องทนมองผองเพื่อนถูกเฉือนเถือ
ถูกเล็มเนื้อล้มราบเป็นซากสิ้น
ระรวยลมขมขื่นถูกฝืนกิน
ระรินเลือดเผือดภินท์จนสิ้นใจ
ไฟโชนตาพร่าเดือดเลือดขึ้นหน้า
กวัดเขาคมกล้าขึ้นถาไถ
เหมือนกินเหล็กเดือดหลอมแค่ย้อมใจ
แล้วอมไฟไปพ่นให้ลนลาน
สง่าเดิมเดินดงองค์อุสภ
เคยสงบท่วงท่าสง่าขาน
มาบัดนี้แลดุจอุสุภกาฬ
พฤษภหาญรานสางพญาแร้ง...
6 มีนาคม 2553 21:54 น.
KIRATI
เจ้าทหารกล้า...
ขออุทิศกลอนนี้...แด่...แม่และลูกชาย
ผู้ที่เป็นเยี่ยงวีรบุรุษกล้า...ของแผ่นดิน
กราบเท้าลาโอ้แม่จ๋าลูกลาแล้ว
สู่ถิ่นแถวที่จับสิทธิ์ติดทหาร
ไปลับคมที่เคยด้อยอุดมการณ์
เพื่อสืบสานทหารกล้าสง่ารมย์
อย่าร้องไห้ไปแม่จ๋าลูกเพียงจาก
ไปลำบากเพียงสองปีที่ห่างสม
ผ่านสองปีจักหวนคืนมาชื่นชม
ว่างามสมนิยมสุดบุรุษนา
สู่แดนดินณถิ่นใหม่ในเขตรั้ว
ความเป็นตัวที่เคยชินก็สิ้นสา
ทุกอากัปอีกอาการกิริยา
สง่าท่าสมค่างามทหารเป็น
ตั้งแต่ตื่นขึ้นลืมตาตีห้ากว่า
ถูกเรียกท่าให้วิ่งวนจนทุกข์เข็ญ
ตื่นลาจันทร์ตะวันส่องต้องลำเค็ญ
ทุกวันเป็นเน้นวินัยให้ทำตาม
ฝึกท่ายืนฝืนวิ่งทนจนกล้าแกร่ง
ทุกห้วงแห่งแกร่งเกินขัดมีผลัดขำ
สนุกบ้างบางเวลาที่ท่าทำ
มีร้องรำย้ำสนุกลืมทุกข์กาย
ผ่านวันคืนยังฝืนสู้อยู่เคียงบ่า
เพราะอาสามาทดแทนแผ่นดินหมาย
ใต้สำนึกยึดเหนี่ยวจิตติดใจกาย
เกิดเป็นชายเชื้อชาติไทยในร่มโพ-
-ธิ สมภารรัชกาลแห่งจักรี
บารมีพระเมตตาค่าอักโข
จิตข้าน้อยแม้ด้อยค่ามิใหญ่โต
ใช่คุยโวแม้ชีวียอมพลีปลง
เขียนจดหมายได้เล่าความตามสำนึก
เพียรจารึกผนึกความตามประสงค์
ถึงแม่จ๋าว่าลูกฝืนยืนดำรง
เป็นเกียรติวงศ์ตระกูลเราเผ่าพงศ์ไทย
ฝ่ายผู้แม่แกได้อ่านจดหมายลูก
ด้วยพันผูกลูกพากเพียรเขียนจดหมาย
บอกเล่าเรื่องประเทืองค่าสง่าชาย
แม่ร้องไห้น้ำตาไหลได้ตื้นตัน
ว่าวันหนึ่งถึงเวลาทดแทนสุด
หนึ่งบุรุษจักกลับคืนยื่นสุขสันต์
กลับมาบวชทดแทนแม่โดยแน่พลัน
หลังสิ้นวันทดแทนคุณบุญแผ่นดิน
ครึ่งปีผ่านช่างแสนนานในหัวจิต
ลูกบอกติดภารกิจจิตถวิล
สิทธิ์พักลามากราบเท้าเฝ้าโบยบิน
เนื่องแผ่นดินถวิลเหตุโดยเภทภัย
ต้องเตรียมพร้อมถนอมแท่นแผ่นดินเทิด
ภัยพร้อมเกิดที่ปวงผองต้องปกไว้
เป็นเกียรติสุดของเผ่าผุดบุรุษไทย
ได้ป้องเมืองที่เรืองไกลให้อยู่มา
แม่มิต้องห่วงที่ห้องใจดวงนี้
ลูกคงดีอยู่สุขดีบุญรักษา
เสร็จผองกิจสิทธิ์ลาพักจะกลับมา
โอ้มารดาสุดคิดถึงซึ้งกมล
แล้ววันคืนสู่มารดาก็มาถึง
ผู้กองซึ่งบึ่งรถมาท่าฉงน
ก้มมือกราบแลแม่เฒ่าเฝ้ายินยล
วีรชนที่ร่ำลือคือบุตรเธอ
มาเพื่อเชิญท่านแม่เฒ่ามารับบุตร
เยี่ยงบุรุษมนุษย์หนึ่งพึงเสนอ
ธงผืนใหญ่คลุมร่างไว้ลูกชายเธอ
น้ำตาเอ่อมองธงไทยไม่ไหวติ่ง
เธอก้มลงบรรจงจูบลูบใบหน้า
เออแน่ะว่าจะมาบวชอวดแม่สิงห์
ไม่เป็นไรนะลูกจ๋าอย่าประวิง
แค่เจ้าทิ้งแค่แม่ไปใช่แผ่นดิน
แม่ภูมิใจนะลูกน้อยกลอยใจแม่
เลือดของแม่ได้แผ่สู่อยู่เป็นสิน
สละได้แค่ดวงใจไว้แผ่นดิน
แม้โรยรินมิสิ้นชื่อระบือนาม
เจ้าคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ในใจแม่
แต่เจ้าแค่ธุลีผงวงศ์สยาม
เป็นเกียรติแล้วเจ้าแก้วขวัญมั่นคุณงาม
สุดนิยามของรักแท้แค่แผ่นดิน
อีกไม่นานแม่จะตามไปกล่อมลูก
สมพันผูกที่ปลูกคิดจิตถวิล
ให้เสร็จสรรพกับมโนโซ่แผ่นดิน
เจ้าร้อยรินแผ่นดินถือได้ลือชาย
Calendar
Lovers
31 คน เลิฟKIRATI
หน้าส่วนตัว
1792
