19 มิถุนายน 2552 14:51 น.
KIRATI
ชีวิตคน เกิดมา ภาษาแรก
ล้วนแต่แหก ปากก้อง ร้องอุแว้
เป็นสำเนียง เสียงใส ไร้คำแปล
มีแต่แม่ แปลไว้ เมื่อได้ยิน
แม่แปลคำ ตามกล่าว เล่าให้ฟัง
เป็นเสียงดัง ฟังว่า เจ้าเฉิดฉิน
ขอเป็นลูก ผูกใจ ในแผ่นดิน
จักรักริน เปี่ยมล้น จนวายปราณ
แม่จึงตอบ สัญญาณ ผ่านแทนเสียง
ไร้สำเนียง เพียงยิ้ม ปริ่มตาหวาน
ตอบรับมั่น ยืนยัน ขวัญประทาน
มั่นรักนาน ชั่วกาล นิรันดร
ฉันฟังความ แม่กล่าว เล่าจากจิต
ครั้งจำติด เสียงครวญ ชวนถ่ายถอน
ที่ร้องกู่ ว่า "อุแว้" แต่อุทร
แม่ร้าวรอน เพราะฉัน มันร้อนรน
เพียงโผล่พ้น ดลใจ จักใคร่บอก
ว่าฉัน ออกแล้วแม่ แต่ฉงน
ฟังสุ่มเสียง เพี้ยนจิต คิดชอบกล
ยินเรื่อรน ดลเสียง สำเนียงเป็น
ว่าอุแว้ แม่จ้า ลูกอุแว้
ขอให้แม่ แค่รู้ ว่าลูกเห็น
ลูกสงสาร พาลคิด จิตลำเค็ญ
แม่ทุกข์เข็ญ เป็นทุกข์ เพราะลูกยา