24 กุมภาพันธ์ 2552 12:56 น.

คราเมื่อคราว ดาวมาหล่น ชนผืนโลก

คราเมื่อคราว ดาวมาหล่น ชนผืนโลก
เกิดเป็นโศก_นาฏกรรม วันสังหาร
สรรพสัตว์ ทั้งวัฏฏะ อันตรธาน
ไร้รอยกาล จะสานคง ดำรงพันธุ์

กาลีกาล เมื่อนานเก่า มาเล่าทวน
เพื่อพิศครวญ หวนเมื่อโลก ต้องโศกศัลย์
อุกาบาต พินาศล้าง สร้างโลกันตร์
กี่นานวัน สวรรค์คืน ฟื้นโลกา

หายนะ เพราะดาวดา อุกาบาต
จุมพิตฆาต พินาศสิ้น ทั้งดินฟ้า
มหาภัย ได้พรมพลัด สัตว์นานา
สูญสิ้นลา ล้างสิ้นโชค ในโลกไป

มาบัดนี้ ชี้ว่าภัย คล้ายคล้ายก่อน
ลางจักจร มารอนราน สานสืบไข
ใช่ด้วยดาว พราวนภา ว่าดวงใด
จะพุ่งพราย ส่ายมาชน ระคนมี

แต่เพราะเคราะห์ เพราะผองชน บนพื้นโลก
บริโภค กินโลกกลม จนหม่นศรี
มุ่งกำไร ใฝ่ระบาย หน่ายใยดี
ตัดพงพี นทีเน่า เผ่าทำลาย

กักเป็นเรือน เกลื่อนพิษไอ ไปปกคลุม
จนล้านรุม กักสุมเกรียม เตรียมสลาย
ธรณิน จะเคลื่อนคลอน เพื่อร่อนลาย
แม่น้ำวาย ทะเลคลั่ง เพื่อฝังเรา

อีกไม่นาน มหากาล แห่งวิบัติ
การกำจัด สรรพสัตว์ วิบัติเฉา
จะเกิดให้ ในไม่ช้า ฆ่าผองเรา
เหตุเพราะเขลา เอาแต่เสพ สังเขปเมิน

ธุรกิจ แค่จิตมอง มีสองอย่าง
หนึ่งคือสร้าง แต่ฝั่งตน ยลสรรเสริญ
สองเพื่อชีพ ผู้ร่วมโลก โชคเผชิญ
หนึ่งคือเงิน สองคือธรรม ค้ำโลกา

1698

love

comment

19 กุมภาพันธ์ 2552 14:14 น.

โคลง ตามีผู้เลี้ยงหมู {^_^}

KIRATI

ตามี ฤา คือพ่อค้า หมูเป็น
ขายสด บ่ รับเงินเซ็น เบื่อให้
เพียงพอ ขายไป่ บ่ เห็น เงินเชื่อ คืนกลับ
ลอยลับไป่ แลเชิดไซร้ หน่ายแค้น ทวงตาม

แกมีฟาร์ม หมู อยู่เลี้ยง เป็นพัน
ขุนหมู ที่ตัว ตันตัน หนักอ้วน
รู้เพียง เมื่อหมู ตกมัน ขังคู่ เลยนา
รับรองผล ว่า รายล้วน แน่ท้อง หมูเฮย

ตาแกเชย ชมอยู่ ห้า หกปี
หมูของแก บ่ ยินดี ยิ่นร้าย
แกพาบ่น บอกใครมี วิธี วานบอก
เมียแกตอบ ปศุสัตว์คล้าย แน่รู้ กลจัด

ปศุสัตว์ กูรูรู้ ความยา
ตามที่ ตาเกริ่นมา ก่อแจ้ง
ผสมเทียม เยี่ยมกลพา วิธี ดีเฮย
ตาพาลเอ่ย ทำเสแสร้ง ว่ารู้ อยู่ความ

กลับถึงฟาร์ม แกเกริ่นร้อง ยังงง แม่เอย
ผสมเทียม ผสมทง หยั่งว่า
ปศุสัตว์ แน่ะมา มั่นคง ผลค่า ตามหมาย
เหตุไฉน หยั่งชักช้า อยู่แท้ หมู่เรา

จึงจูงเอา เหล่าหมูขึ้น รถพลัน
พอขับถึง ดงป่าชัน หลบเร้น
พาหมูแม่ อวบตัน แถวตอน เรียงหนึ่ง
ผสมเทียม หมู่ หมูเน้น ถ้วนแล้ว เกือบตาย

เกือบวางวาย ชีพนี้ ของตา
แลต่อมา สัปดาห์ ใคร่แจ้ง
แกพาหมู ไปนา เกรงว่า ไม่ติด
ดาบสองนี้ ตาคอแห้ง รุ่งเช้า ป่วยซม

ป่วยระงม พานผ่านพ้น สองครา ตาเฮย
นอนบนเตียง เดี้ยงลุกมา บ่ ได้
ยายเอย แม่จงแลพา หมูว่า เป็นไร
มันนอนซม เยี่ยงตาให้ แม่รู้ บอกที

เมียตามี เดินไป่แล้ว กลับมา พ่อเอย
หมูมันแปลก ไปนักหนา พ่อแก้ว
มันเอาแต่ วนเวียนหา คอยท่า เทียบรถ.................แปร๊นๆๆ แน่ะ.......
มันบีบแตร เรียกแกแล้ว อย่างนี้ ทุกวัน พ่อเอย... {^_^}

1817

love

comment

18 กุมภาพันธ์ 2552 10:09 น.

ตำนานเนื้อคู่

KIRATI

ณ ดินแดน...ที่แสนไกล...ในฟากฟ้า
สองเทวา...พาผิดกฎ...เกณฑ์สวรรค์
จำยินยอม...ด้วยพร้อมใจ...ในโทษทัณฑ์
สองเทวัญ...ต้องตักดิน...จนวายปราณ

เวลาหน่วง ล่วงเลยพ้น...ต้องทนขุด
แต่ดันผุด...อุตริ...สองประสาน
ฆ่าเวลา...แกล้งปั้นคน...ให้ลมปราณ
เป็นตำนาน..เรื่องคู่ครอง...ของคนเรา

สองเทวัญ...พลันสนุก...ที่ฉุกคิด
ให้ชีวิต...หุ่นคนปั้น...เป็นภูเขา
ไว้มากมาย...หลายกองเกิน...เพลินสองเรา
ความรู้เขา...จ้าวสวรรค์...พลันโกรธา

รับโทษทัณฑ์...ดันมาหาญ...ทำอย่างอื่น
จนดาษดื่น...แน่นสวรรค์...เป็นหนักหนา
เพิ่มโทษทัณฑ์...แกล้งให้หมอง...สองเทวา
จงแบ่งผ่า...หุ่นเป็นสอง...แล้วโยนไป

สู่โลกา...หล้าเบื้องล่าง...อย่างละคู่
ที่กองอยู่...คู่เพียรปั้น...ให้พลันหาย
แต่ละคู่...จงแยกเรียก...ว่า”หญิง-ชาย”
จงกระจาย...แยกให้ถ้วน ...ทั่วแผ่นดิน

หากแม้นร่าง...สร้างสมคู่ อยู่แยกไว้
เกิดต้องใจ...ผิดในคู่ ...อยู่ถวิล
บาปกรรมหมอง...เจ้าต้องรับ...สองเทวินทร์
ต้องโรยริน....ปั้นหุ่นคน ...จนนิรันดร์

แต่...หากแม้น...ร่างทั้งคู่...ต่างดูคล้าย
ฤาได้หมาย...คืนกายคู่...สู่สวรรค์
เรียกดินเดิม...เนื้อคู่เติม...กันและกัน
สองเทวัญ...ถือเสกสรร ...พลันผิดคลาย

สองเทพพร่ำ...ร่ำรับคำ...จากสวรรค์
เริ่มสร้างสรรค์...งานเนื้อคู่...อย่างที่หมาย
กาลเลยผ่าน...เป็นตำนาน...เรื่องหญิงชาย
เนื้อคู่กาย...ของผองชน...เป็นต้นมา

1762

love

comment

18 กุมภาพันธ์ 2552 09:55 น.