22 สิงหาคม 2553 21:45 น.
KIRATI
อุบัติเหตุ...มาพร่า...ฆ่าชีวิต
เพื่อนสนิท...สามนาง...ขึ้นสวรรค์
ทั้งสามนาง...ย่างก้าว...เข้าพร้อมพลัน
ผู้คุ้มกัน...แจ้งกฎ...กำหนดมี
ขอต้อนรับ...สู่ห้วง...สรวงสวรรค์
จงสุขสันต์...อยู่ไป...ให้สุขี
เพียงหนึ่งบท..กฎห้าม...เป็นความมี
เดินดีดี...อย่าเผลอ...เหยียบเป็ดตาย
สามสาวงง...ทำไม...ห้ามเหยียบเป็ด
เมื่อฟังเสร็จ...เดินต่อ...สู่จุดหมาย
ผ่านประตู...รู้พลัน...ชั้นเจ็ดพราย
มากเป็ดคล้าย...ชั้นเจ็ด...ให้เป็ดเดิน
ให้เหยียบลง...คงง่าย...มากมายเป็ด
จะลอดเล็ด...เป็ดหม่อง...ต้องเหาะเหิร
สาวคนแรก...แทรกกาย...หมายก้าวเดิน
ก็เผอิญ...เหยียบโดน...ถูกโยนพลัน
ไปคู่ชาย...นายหนึ่ง...ซึ่งขี้เหร่
ออกร่อนเร่...เป็นคู่...ตุนาหงัน
ทั้งสองกลุ้ม...กุมอก...ตกใจพลัน
นี่สวรรค์...ชั้นเป็ด...เสร็จแน่ตรู
คนที่สอง...ก้าวไป...ได้เจ็ดก้าว
เหยียบเป็ดเข้า...เธอจึง...ถูกดึงหู
โยนไปคู่...หนุ่มหมอง...ต้องทนดู
อยู่กุ๊กกู๋...คู่กัน...นิรันดร์เป็น
เหลือหนึ่งนาง...ย่างเท้า...ก้าวไม่หวั่น
ยังพ้นพลัน...เป็ดปลอด...ตลอดเห็น
ผู้คุ้มฯจึง...ดึงร่าง...หนึ่งชายเป็น
พอเธอเห็น...กรี๊ดรอ!!!..พ่อขวัญใจ
เทพบุตร...สุดหล่อ...พ่อเนื้อหนั่น
คือรางวัล...ให้ฉัน...ฤา...ไฉน
เทพบุตร...แย่งพูด...ขึ้นทันใด
ผมพลาดไป...เหยียบเป็ด...เลยเสร็จคุณ(เรยยย) ^_^
1 สิงหาคม 2553 22:13 น.
KIRATI
ไปเดินห้าง...ข้างแม่...แลสุขชื่น
แม่หยุดยืน...ดูเพชร...เม็ดยอดแหวน
แล้วบอกฉัน...ท่านหนอ...รอทดแทน
มือจับแขน...บอกฉัน...หมั่นเพิ่มพูน
ชี้ที่วง...ตรงกรอบ...แม่ชอบอยู่
ให้ฉันดู...ราคา...แค่ห้าศูนย์
สี่อยู่หน้า...ทำท่า...ว่าต้องจูน
บวกลบคูณ...ถามค่า...ว่ากี่พัน
ฉันมองแม่...แค่งง...กับคำถาม
แม่แกล้งถาม...ใช่ไหม...กระไรนั้น
หน่วยสิบนับ...หลักร้อย..แล้วคล้อยครัน
เป็นหลักพัน...ไงแม่...แกล้งแย่แก
แม่ตอบว่า...เกิดมา...ไม่เคยนับ
เรียกคำศัพท์...ผิดถูก...ลูกแท้แท้
หมดกับลูก...ทุกเรื่อง...ไม่เปลืองแปร
ทำจนแม่...ตกเลข...ยกเหตุอิง
เอาล่ะซิ...ที่นี้...มีชี้บท
เริ่มรันทด...ทวงบุญ...คุณยอดหญิง
เลี้ยงเจ้ามา...หวังว่า...จะพักพิง
พอขอจริง...เพื่อแม่...แค่แหวนวง
นั้น...สี่แสน...นะแม่...ว่าแค่นั้น...
แม่มองฉัน...ร้องโธ่...โถแม่หลง
นึกว่าถูก...ผูกรัก...สักหนึ่งวง
แม่ยอมปลง...หลงคิด...สี่สิบพัน
แล้วขำเดิน...เพลินชม...อารมณ์สุข
ฉันกลับฉุก...นึกไป...ใจสุขสรร
กดแหวนไข่...ไว้แทน...สวมแหวนพลัน
คงสักวัน...วงนั้น...มาสวมใจ
ตกกลางคืน...หมื่นดาว...มาพราวเกลื่อน
แม่มองเดือน...ถามติง...ว่าจริงไหม
ดวงจันทรา...ลอยค่า...ว่าแสนไกล
จะมีใคร...คนไหน...ไปเหยียบมัน
จันทร์อยู่สูง...รุ่งฟ้า...นภากาศ
ใครบังอาจ...ไม่ตาย...เหยียบสวรรค์
ไม่เคารพ...นบไหว้...ไว้ดวงจันทร์
ฤา สวรรค์...เหยียบได้...ในคิดเรา
ฉันมองแม่...แกมอง...แสงทองพร่าง
จันทร์กระจ่าง...ส่องผ่าน...ความขุ่นเขลา
เป็นใครบอก...ออกมา...คงว่าเอา
เป็นแม่เรา...ใจกลับ...จับหัวใจ
หญิงผู้นี้...มีรัก...คงสักหล้า
ร้อยนภา...ดารา...มารวมไว้
เททุ่มรัก...สักล้าน...กาลเคลื่อนไป
รดดวงใจ...ของฉัน...เมื่อท่านมอง
เพียงรอยนิ่ง...พริ้งพักตร์...ประจักษ์ใจ
อบอุ่นใน...ริ้วรอย...ที่คล้อยหมอง
ตามกาละ...เวลา...ถ้านิ่งตรอง
ฉันเห็นทอง...เนื้อแท้...ที่แม่เป็น...
18 กรกฎาคม 2553 03:01 น.
KIRATI
ชายชรา หนุ่มน้อย บนดอย
จูงหญิงเฒ่า แลคอย ย่างก้าว
เดินหลังค่อม จำรอย ตัดทุ่ง ทางดาว
ตาคู่ยาย บนด้าว อยู่สู้ ความตาย
ปลายทางหมาย คู่ล้ม โลงเดียว
ตาเฒ่า แกก็เซียว ร่างล้า
มองยายเฒ่า ตาเสียว ตายก่อน ยายลา
ตาคิดพราง กำพร้า นั่งน้ำ ตาคลอ
ปี พ.ศ.สี่ห้า ยายซม
ยายเสื่อม ทรงจำจม จิตรู้
ตาจึงอยู่ ยืนตรม ขมขื่น ฝืนดู
คนที่เป็น ยอดชู้ ไม่รู้ จักตา
ทุกเพลา อาบน้ำ เช็ดตัว
คอยเป่าหัว ตอนกลัว สิ่งเร้น
กอดยายแก่ เป็นผัว ตัวอย่าง เยือกเย็น
เห็นค่าความรักเน้น แน่นแฟ้น แฟนยาย
อธิบาย ไม่ได้ จริงจริง
อยากสื่อรัก ชายหญิง คู่นี้
ยามเจ็บป่วย ภักดิ์พิง เป็นมิ่ง ฤดี
ตาไม่เคย หลบลี้ ปล่อยทิ้ง ยายเลย
เคยมีคนพูดว่า ไม่มีรักแท้ บนโลก....
ใช่รักแท้...รึป่าว ???
สกู๊ปชีวิต...ช่องเจ็ด....จร้า....
17 กรกฎาคม 2553 21:05 น.
KIRATI
หวังพึ่งรัก...พักพิง...อิงไออุ่น
จากอกคุณ...มอบใจ...และกายหวัง
เพียงชิดข้าง...วางไว้...ให้พลัง
ด้วยรักยัง...อยู่มั่น...นิรันดร์เรา
เพราะรักจึง...ถึงยอม...พร้อมเพียงโซ่
คล้องเป็นโบ...บอกใคร...ว่าไม่เหงา
แม้โซ่รัก...หนักสม...อุดมเรา
เป็นภาพเงา...รักปลูก...และผูกพัน
แต่รัก ฤา...ถือสิทธิ์...ด้วยจิตรัก
จักแน่นหนัก...จีรัง...ดั่งภาพฝัน
สวรรค์พราก...จากอก...นรกชัน
ให้ฝ่าฟัน...จากนั้น...นิรันดร์ตรม
นึกคราใด...ใจเอย...เคยฝันอยู่
แล้วจู่จู่...ไยทุกข์...มารุกถม
มาโถมทับ...จับจิต...จนพิษซม
ต้องขื่นขม...รังรัก...ด้วยหักลา
ต้องตรอมตรม...ซมเศร้า...เคล้าเข้มแข็ง
ต้องกล้าแกร่ง...แกมทุกข์...ทั้งสุขา
ก็เพราะโซ่...โบฝัน...เจ้าขวัญตา
ที่ฉุดข้าฯ...ขึ้นมา...จากกองไฟ
เจ้า...แก้วเอย...เอ่ยคำ...มานำบอก
ระรินนอก....บทกลอน...ที่สอนไข
เพราะแม่นี้...มีรัก...ปักหัวใจ
ต้องสืบไว้...คงมั่น...ตามสัญญา
จักเลี้ยงดู...ชูชม...ให้สมจิต
เนรมิต...ทุกสิ่ง...ปรารถนา
ทดแทนส่วน...หวนให้...ได้กลับมา
รักบิดา...แทนเงา...ให้เจ้ามี
อย่าเบี่ยงปม...บ่มตน...ว่าจนพ่อ
เพราะแม่ขอ...ทดค่า...กำพร้าศรี
จงเติบฝัน...มั่นตน...เป็นคนดี
เพื่อแม่นี้...อยู่ได้...ที่ปลายทาง....
13 กรกฎาคม 2553 19:01 น.
KIRATI
จะหยิบกำ ตำแหลก แต่แรกโขก
รวมมิตรโลก พริกมี ที่เคยเห็น
ใส่รวมครก โขกตำ น้ำพริกเป็น
ไว้มื้อเย็น แกมผัก สลักลาย
ขี้หนูสวน รวนย้ำ ตำให้เผ็ด
แหลกยันเม็ด ละเอียด ละเมียดร้าย
ชี้ฟ้าลวก ปวกเปียก เรียกน้ำลาย
ถ้ากินได้ พริกไทย ก็ใส่รวม
แล้วพักรอ ขอหยิบ เจ้าพริกหวาน
มาผ่าฝาน ข้างใน ให้กลวงหลวม
เอากุ้งสับ กับหอม แล้วกลอมรวม
ทอดให้บวม ผ่าครึ่ง วางกึ่งจาน
ขอดน้ำพริก จิกผัก สลักป้อน
ให้ชิมก้อน กุ้งห่อ ในพริกหวาน
ข้าวสวยร้อน ตอนเย็น เน้นจัดการ
พริก"ตำนาน" พร้อมไว้ ทั้งไข่เจียว
เจียวตอนไหน ทำไม ไม่เห็นกล่าว
แล้วไข่ดาว ทำไม ข้างในเขียว
อ๋อ....เป็นโชค โลกนี้ มีใบเดียว
แถมรสเปรี้ยว ใบเดียว เลยเจียวมา
อย่าบ่นไป รวมไทย ใจเป็นหนึ่ง
ทั้งข้าวนึ่ง ข้าวเหนียว ไข่เจียวจร้า
วันนี้รวม ร่วมจิต มวลมิตรมา
มากินยา อาหาร ในบ้านกลอน
ไม่มานาน พาลจิต มันคิดว่า
ด้วยรักพา ใจจร ต้องซ้อนหยอน
มาทายทัก รักเตือน ทุกเพื่อนกลอน
ทั้งบังอร มานพ ที่คบใจ
น้ำพริกอาราย...ตำนานสุด...???? อิอิ
ติ๊กต๊อก ต๊อกติก....ฮ่าๆๆๆ
Calendar
Lovers
31 คน เลิฟKIRATI
หน้าส่วนตัว
3430
