23 ธันวาคม 2551 08:08 น.
KIRATI
ยามที่ร้าง แลคล้อย มันหงอยจิต
เพราะจมฤทธิ์ พิษเหล้า สุดจักถอน
จากมิ่งมิตร ชิดใกล้ แม่งามงอน
มันร้าวรอน อาทร สะท้อนทรวง
ยามชิดอยู่ กลับดู ไม่รู้จัก
คราวหาญหัก กลับใจ มาห่วงหวง
เพราะจิตปัก รักเกิด แต่ในทรวง
อยากรั้งดวง ชีวา ให้กลับคืน
อยากกู่ร้อง ก้องดัง เพื่อบอกกล่าว
ทุกเรื่องราว คิดตรอง ว่าน้องฝืน
เพราะพี่เมา เช้าค่ำ คงกล้ำกลืน
ว่าทุกคืน ฝืนจิต มาชิดกาย
ทุกคืนนอน อ้อนพร่ำ ไปตามจิต
จากเพลิงพิษ ฤทธิ์เหล้า เมาไม่หาย
คงหน่ายชิด จิตรัก เลยหักคลาย
เหมือนไม่คล้าย พี่ยา ว่าก่อนดี
พี่รู้ซึ้ง วันซึ่ง ถึงวันหัก
เหมือนสิ้นรัก หักใจ จนหน่ายหนี
หากขาดรัก หักเจ้า แต่เหล้ามี
คงสิ้นดี ชีวี จะขาดใจ
โดยแน่จิต คิดหวน ว่าควรปลด
ควรเลิกซด อดเหล้า ดังเจ้าหมาย
ขาดเหล้าอด งดจาง ไม่วางวาย
แต่ขาดใจ ไร้เจ้า มันเศร้าจริง
สัญญา........
โอ้ ดวงแด แม่จงหวน ทบทวนจิต
พี่รับผิด จิตภูติเมา มันเข้าสิง
คืนเคยชิด กลับจิตหมาง ร้างประวิง
นะแม่หญิง พี่จริงใจ ในสัญญา
23 ธันวาคม 2551 07:59 น.
KIRATI
เชื่อในจิต ว่าคิดมั่น ในความสัตย์
มันเหนี่ยวรัด และมัดตรึง ซึ่งจิตสา
ทุกๆคำ ต่อไปนี้ ที่พูดมา
ล้วนวาจา มาจากใจ ใช่แต่งเติม
แต่ก่อนเป็น ว่าเช่นคน ทะนงจิต
มีความคิด ที่หลอมตน จนแกร่งเสริม
ดั่งกำแพง ที่แข็งแรง แกร่งกว่าเดิม
มักคิดเหิม ว่ารู้ตน เมื่อชนใคร
ว่ามองการณ์ ได้แสนไกล เกินใจเปรียบ
แต่มิเทียบ เท่านักปราชญ์ ฉลาดหลาย
ทุกๆอย่าง ในความคิด จิตพรั่งพราย
วาดขยาย บรรยายสด ได้งดงาม
มาถึงวัน ที่พลันเศร้า เป็นเงาปวด
มันร้าวรวด ในอุรา พาล้นหลาม
มาเจอคน ที่จมจิต คิดนิยาม
ล้วนเข้าความ แค่ข้างตน เมื่อชนเรา
เพราะเป็นคน ที่ตนรัก เลยหักเจ็บ
ถูกโต้เหน็บ คำแสบไข ว่าใจเขลา
ทั้งที่ความ นิยามจริง สิ่งที่เรา
พูดกับเขา เล่าชี้เฟื้อง เรื่องเดียวกัน
แล้วที่สุด ต้องหยุดการ ต่อสานสัก
ด้วยการหัก เป็นคำถ้อย ด้อยเสกสรร
หยุดทุกอย่าง ที่สร้างจิต ชิดผูกพัน
หยุดตรงวัน ที่ทะเลาะ เพราะพูดแรง
เวลาผ่าน เนิ่นนาน พานหวนคิด
ต่างคงผิด เพราะจิตแกร่ง เกินกำแหง
ต่างแค่จิต แต่มิตรขาด มาดแสดง
ว่าจิตแกร่ง แต่ใจด้อย เลยน้อยใจ
วันหนึ่งจิต คิดฟุ้งซ่าน ผ่านรุ่นพี่
หนึ่งวลี ที่พี่เอ่ย เฉลยไข
เป็นอะไร ไม่เสบย เลยรึไง
ทุกสิ่งไข ให้ ใจกว้าง อย่างฟ้าเป็น
เกราะที่จิต ที่ติดกาย สลายหมด
เกราะเกิดลด เป็นกฎเดิม ดั่งเริ่มเห็น
แกร่งเป็นเกราะ เคาะสะกิด ผิดประเด็น
จึงควรเน้น ให้เห็นกว้าง อย่างฟ้ามี
ตั้งแต่นั้น ไม่ผันผวน ให้ชวนจิต
ไปยึดติด จิตยึดตรอง จนหมองศรี
เสวนา ควรพารับ จับฤดี
คิดล้วนมี ธรรมกำกับ ชื่นรับเอา
ให้พึ่งรู้ ว่าคู่คุย เขารู้สึก
เน้นตื้นลึก เมื่อนึกตรอง ต้องมองเขา
อย่าไปเน้น เรื่องจิตปอง มองอย่างเรา
จิตไม่เศร้า เพราะรับเอา แต่ไมตรี
จึงเขียนเล่า เพื่อกล่าวบอก ออกจากจิต
ว่าใจคิด ทุกล้วนคำ ย่ำสุขศรี
เพราะเรื่องอาจ พาดกระทบ จบเยื่อดี
สิ้นไมตรี เมื่อยึดเอา แต่เรามอง
ขอบพระคุณ คำรุ่นพี่ ที่ชี้บอก
แค่มาตอก ให้ ใจกว้าง จิตล้างหมอง
สุขยิ่งแท้ ตั้งแต่นั้น ทุกเรื่องมอง
ล้วนมุ่งปอง ประเด็นไว้ ในไมตรี
19 ธันวาคม 2551 14:48 น.
KIRATI
ตะวันออก ....ดวงไฟ....มหึมา
พาแรง......แสงจ้า.....ข้ามผ่าน
ผู้คน.....ขวักไขว่....เคลื่อนราน
พาดผ่าน...พานสู่....ขอบฟ้า
ตะวันตก....ดวงไฟ...ไร้แสง....
สิ้นแรง.......ทุกผู้.......คอยหา
ผ่านกาล....นิ่งนาน....นิทรา
คอยท่า....พามุ่ง....รุ่งเช้า
***********************
สุริยา...มองมา....ยังโลก....
เห็นโศก...สุขรอบ ล้วนเล่า
หมุนรอบ...ทุกวัน...รอบเรา
คลุกเคล้า...เรื่องเห็น...เป็นปี
เขามอง เราหมุน รอบเขา
เห็นเรา สุขแสง แห่งศรี
เพราะมอง..เห็นเขา...ทั่วที
จึงมี...จิตท้อ....ข้อเห็น
***********************
จิตเรา...มองเฝ้า...สุริยัน
กลางคืน...กลางวัน...ผลัดเน้น
โลกา...เปลี่ยนผ่าน...ประเด็น
ได้เห็น...เพียงนิจ...จิตใจ
************************
แต่ดวง...ตะวัน...พลันส่อง
จ้องมอง...โลกา...มิหาย
แสงทอด...ส่องทาง...มิคลาย
วันกลาย....เป็นคืน...เหมือนเรา
19 ธันวาคม 2551 13:01 น.
KIRATI
ธันวานี้....ฉางน้อย หายไป
เหมือนจำศีล....หลบใน หลืบถ้ำ
ฤา...วิวาห์ คู่ใจ ฉลอง เพลินสุข
ฤา...อกหัก...เพราะรักช้ำ เลยไร้ จิตฮา.....
จิตสืบพา ใคร่รู้ ความจริง
เกรงจะไปแกล้งลิง ดับแค้น
วานใครเห็น "ฉาง"หญิง ไล่ยิง ลิงอยู่...
จงยินรู้....จิตแม้น ฉางน้อย แน่เฮย
ทะเลมีคลื่นแระ.....
17 ธันวาคม 2551 08:21 น.
KIRATI
๑ แผ่นทองฉาบ อาบองค์ พระปฏิมา
สวยสง่า ทั้งหน้าแท่น และแผ่นหลัง
ศรัทธาสูง จูงให้จิต ปิดทั่วยัง
ทั้งองค์พลัน ทองพิลาส เปรียบชาติไทย
๒ อันว่าธรรม ตามครรลอง ครองหน้าที่
จริงอยู่ที่ มีศรัทธา พาจิตให้
ปฏิบัติ โดยศรัทธา พาชาติไทย
แม้เปรียบไป ได้แค่ครอง ทองหลังองค์
๓ ที่กล่าวการ พานชักชวน ให้หวนคิด
ถึงมุมปิด ที่ควรมอง ต้องประสงค์
สิ่งตอบแทน ที่แร้นแค้น แสนงวยงง
การดำรง คงน้อยคน ที่ชอบทำ
๔ เพราะนับวัน จะพลันคิด ว่าผิดเด่น
ทุกคนเน้น ว่าเป็นงาน พานถลำ
งานกระจอก ทั้งที่จริง สิ่งที่ทำ
ทุกล้วนนำ ค้ำสังคม แต่จมใจ
๕ เก็บขยะ กวาดถนน คนตัดหญ้า
มอบกายา พาสังคม สุขสมได้
หนักเหนื่อยล้า แม้ว่าท้อ ก็ล่อใจ
ด้วยแรงกาย กับค่าเหนื่อย ที่เมื่อยตรม
๖ งานเสี่ยงตาย ไม่ปลอดภัย ในชีวิต
ก็ล่อจิต ด้วยค่าฝ่าฯ พาชีพสม
มากด้วยสิทธิ์ คิดครอบครัว ไม่กลัวจม
เมื่อชีพล่ม พอสุขได้ ในโลกเรา
๗ เหตุนับเนื่อง เรื่องที่มอง ให้ปองจิต
ให้เน้นคิด ในสิทธิ์ชอบ ตอบแทนเขา
เพราะมองจาก ฟากสังคม ใช่ตนเรา
สังคมเก่า ไม่เฝ้ามอง อย่างเป็นธรรม
๘ มองคุณค่า มาจากงาน นั้นประเสริฐ
ล้วนเลอเลิศ เกิดคุณค่า พาจิตหนำ
ค่าของคน ผลที่งาน นั้นจิตจำ
แต่จิตผำ เห็นข้อด้อย น้อยคนมอง
๙ เลยมิมี ใครสอนบุตร ให้มุ่งโปรด
จงช่วงโชติ โรจน์รุ่งเรือง ในเมืองผอง
ให้ยึดรักษ์ อาชีพเร้น และเห็นปอง
สักวันต้อง สนองราช ศาสน์สังคม
๑๐ เอาแต่เงิน เพลินหน้างาน นั่งการเน้น
เหมือนเล่นๆ เน้นกำไร มากสุขสม
สมดุลถ่วง เรื่องหน่วงจิต สิทธิ์สังคม
เริ่มถล่ม ล้มคุณค่า นั้นด้วยเงิน
๑๑ เหตุที่เล่า อยากให้รัฐ สร้างสังคม
ที่ชวนชม สมงามงาน พานสรรเสริญ
เริ่มสร้างสรรค์ ค่านิยม สังคมเดิน
ใช่ปล่อยเพลิน ตามวิถี ที่หลงมอง
๑๒ แล้วทีนี้ ที่ปิดทอง หลังองค์พระ
จะสวยสะ สมสุกใส ไร้จิตหมอง
ขยับองค์ ออกห่างฝา มาชวนปอง
ได้ฉลอง ปิดทองตรง หลังพระไทย
Calendar
Lovers
31 คน เลิฟKIRATI
หน้าส่วนตัว
3364
