ไม่รู้จะอีกนานสักเท่าไหร่ ที่หัวใจดวงเฉื่อยยังเหนื่อยเต้น ที่ความจริงความลวงยากชัดเจน หรือกว่ากายจะเอนลงซบดิน ไม่รู้จะอีกนานสักเท่าไหร่ ที่ยังหลอกหัวใจให้ผกผิน ที่แท้หยดน้ำตายังร่วงริน หรือกว่ากลิ่นเน่าผุปะทุแรง ไม่รู้จะอีกนานสักเท่าไหร่ ที่ร่างกายและจิตใจยังเข้มแข็ง ที่วันนี้จะคงอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง ที่ท้องฟ้ายังมีแสงแห่งตะวัน ไม่รู้จะอีกนานสักเท่าไหร่ ที่ความรักเธอให้เป็นของขวัญ ที่ดอกไม้เธอให้ในวันนั้น จะงดงามนามจันท์ในควันเพลิง