11 พฤศจิกายน 2555 04:47 น.
กวีปกรณ์
ดอกลั่นทมลอยคอยคนชม
ดื่มความชื่นขมผสมผสาน
เสียงเพลงขับคลอรัตติกาล
ปลุกมานตื่นคิดชีวิตใคร
แลกเปลี่ยนมุมมองลองสลับ
แปรปรับไปบ้างบนทางใหม่
ดนตรียังกล่อมเกลาดวงใจ
ค่ำนี้นอนไหนอย่างไรกัน
พวกเรายังล่องท่องราตรี
ท่ามกลางแสงสีนีออนฝัน
ปลอบปลง ปลดเปลื้องเรื่องทุกข์พลัน
บอกเล่าแบ่งปันสันทนา
ดอกลั่นทมลอยรอยกลีบช้ำ
ชีวิตกลืนกล้ำช่างล้ำค่า
หลากรสระบายรอยน้ำตา
เสริมสร้างปัญญาพากันไกล
กอดคอพยุงให้รุ่งโรจน์
คว้าฝันอันช่วงโชติช่างสดใส
อาจบางคนพลัดพลากจากบางใคร
ล้มแล้วลุกขึ้นใหม่ไปด้วยกัน
ชีวิตชีวาลีลาวดี
ลอยกลีบบนแก้วสีอยู่ที่นั่น
หลากบทรสล้ำถ้อยจำนรรจ์
ผ่านไปอย่างนั้นทุกวันคืน
10 พฤศจิกายน 2555 05:25 น.
กวีปกรณ์
ปฏิทินพลิกผ่านสู่วารใหม่
อนุทินเต็มไปด้วยเรื่องเล่า
ฟิล์มแผ่นบางบันทึกเรื่องสองเรา
แม้ดอกไม้เหี่ยวเฉายังชื่นใจ
ความคิดถึงมอบให้ขอให้ถึง
หวังวันหนึ่งเราพบคบกันใหม่
บนถนนที่ขนานพาลเราไกล
ต่างต้องแยกจากไปในลำพัง
ความทรงจำดวงใจยังใฝ่หา
อนาคตข้างหน้าพาใจหวัง
ความฝันใฝ่เติมใจเต็มกำลัง
อาจวันหนึ่งสักครั้งสมดั่งจินต์
ดอกไม้แย้มบานบนลานรัก
ช่างหอมหวลอบอวลนักทั่วทุกถิ่น
หวังสักวันคำ รัก คงได้ยิน
ความคิดถึงทั้งสิ้นรดรินใจ
อาจเป็นภาพความฝันอันสวยงาม
ปลุกหัวใจชื่นตามอย่างหวามไหว
ใกล้เราสองความรู้สึกยามห่างไกล
แม้บางครั้งคิดฝันไป...ข้างเดียว
8 พฤศจิกายน 2555 20:56 น.
กวีปกรณ์
เขาก็คน เราก็คน
ต่างยืนอยู่บนโลกกว้าง
เราก็ต่าง เขาก็ต่าง
อยู่ระหว่างความหลากหลาย
เขาก็หิว เราก็หิว
ต่างเข้าคิวรอความตาย
เราก็หญิง เขาก็ชาย
ต่างร่วมพายใช่ราน้ำ
เขาก็ผิด เราก็ผิด
ต่างร่วมคิดคอยแก้ตาม
เราก็หาม เขาก็หาม
ของในย่ามยอมแบ่งปัน
เขาก็เด็ก เราก็เด็ก
ต่างยังเล็กและช่างฝัน
เธอและฉัน กันและกัน
แล้วโลกนั้นจึงสวยงาม
6 พฤศจิกายน 2555 02:58 น.
กวีปกรณ์
สรรพสิ่งสวยงามตามที่เห็น
เช้าจรดเย็นกลับต่างอย่างสงสัย
แต่ละช่วงอารมณ์หุ้มห่มใจ
โลกยังหมุนต่อไปอย่างนั้น
แสงแดดอบอุ่นกรุ่นอากาศ
เบญจมาศตื่นรับจากหลับฝัน
หยดน้ำค้างระเหยหายจางพลัน
นกกาก็พากันออกหากิน
สายลมรื่นชื่นโชยยามโพยพัด
ไอน้ำอัดแน่นกลายสายเมฆศิลป์
จินตนาพาใจให้โบยบิน
ฉับพลันเมฆก็รินกลิ่นดินอวล
ฉันเป็นคนอ่านและเธอเขียน
บ้างสับเปลี่ยนมุมมองต้องครบถ้วน
หากขาดตกบกพร่องอาจก่อกวน
ความสัมพันธ์เรรวนชวนผันแปร
ทุกสิ่งย่อมกระทบต่อจิตใจ
โลกหมุนไปตามธารกระแส
หยุดมองตรองดูความจริงแท้
เตือนใจอย่าอ่อนแอแม้คราใด
5 พฤศจิกายน 2555 03:27 น.
กวีปกรณ์
หากฉันพอหลงเหลือเงินอยู่บ้าง
ฉันจะนับสตางค์ทุกบาทนั่น
แล้วหาซื้อเศษกระดาษดินสอพลัน
เขียนเล่าเรื่องเหล่านั้นที่ผ่านมา
หากความฝันของฉันยังหลงเหลือ
ฉันจะเจือหมึกเขียนอย่างรู้ค่า
ในคำผิดยางลบได้บางครา
หรือบางคำขีดคร่าอย่าอ่านเลย
หากเรี่ยวแรงของฉันยังพอมี
เรื่องวานนี้เล่าไว้ไม่อยู่เฉย
แบ่งเรื่องราวความฝันปันสุขเคย
อาจซ่อนเงื่อนรอเฉลยให้เชยชม
หากโลกคงไว้ด้วยอำนาจ
แต่ละคำที่หยาดอาจขื่มขม
ละไว้ เว้นห่างบ้างซ่อนปม
ในถ้อยคมด้วยศิลป์จนสิ้นคำ
หากเธอคือผู้มีสิทธิ์อ่าน
จงรับรู้คืนวันผ่านอย่างกลืนกล้ำ
ขอจงเขียนเรื่องใหม่อย่าให้ซ้ำ
ขอโลกหมุนด้วยความช้ำเพียงวันวาน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีปกรณ์
หน้าส่วนตัว
1154
