27 กรกฎาคม 2552 02:39 น.
กวีปกรณ์
ช่วงชีวิตว่ายวนวังเวลา
บางครั้งเร็วบ้างช้ากว่าวันผ่าน
จดบันทึกบรรทุกเรื่องวันวาน
บางครั้งฝากฝันหวานหวังสักวัน
วันเดือนปีผ่านพ้นจนเล่มหนา
หน้าต่อหน้าขีดเขียนคอยฝากฝัน
เล่มต่อเล่มเพิ่มพิมพ์ยิ้มกับมัน
ก่อนเหล่านั้นลางเลือนยากเตือนใจ
ตัวละครคนเก่ายังเล่าเรื่อง
ตัวประกอบใช้เปลืองทั้งเก่าใหม่
ย้อนยามเยาว์มากคนค่อยเลือกใช้
พอเติบใหญ่กลับน้อยแต่ร้อยความ
ช่วงชีวิตว่ายวนวังเวลา
บ้างบางคนหายหน้าน่าไถ่ถาม
หวังรับรู้สาระทุกข์ สุขทุกยาม
หวังชีวิตทุกนามงามดั่งฝัน
ไม่รู้ผ่านมาแล้วกี่ร้อยหน้า
กระดาษหนา ดินสอเหลาหดสั้น
ยามนี้จะเหลือใครกี่คนกัน
หน้าสุดท้ายร้ายกว่านั้น "ฉันลำพัง"
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีปกรณ์
หน้าส่วนตัว
1023
