อาจคล้ายโลกงดงามอีกยามครั้ง

กวีปกรณ์

คล้ายคล้ายโลกงดงามอีกยามครั้ง
คล้ายคล้ายใจเต้นดังร้องเพลงได้
คล้ายคล้ายเพียงหลับตาพาฝันไป
ด้วยเพราะใครคนหนึ่งช่างตรึงตรา

เพียงช่วงหนึ่งมองมาพาหวั่นไหว
โลกทั้งใบหยุดหมุนเมื่อพบหน้า
จึงลองยั่วยวนยิ้มพิมพ์สนทนา
ก็หลงมนต์เสน่หาในนาที

ไม่รู้รักเข้าตาเวลาไหน
จึงมองโลกกว้างใหญ่ไปทุกที่
จากที่เคยเล็กแคบค่อนพอดี
เพียงตัวเองที่มีก็พอใจ

กลายเป็นคนตัวเล็กเล็กเพียงเล็กเล็ก
มีมุมมองเหมือนเด็กโลกสดใส
จะแตกต่างก็เพียงเสียงหัวใจ
กลับเหว่ว้าหวามไหวไม่เหมือนเดิม

อยากเชิญใครสักคน "หนึ่งคนนั้น"
มาร่วมร้อยสัมพันธ์สั้นต่อเพิ่ม
ด้วยความเหงาเย้าใจให้สั่นเทิ้ม
มาช่วยเติมที่ว่างให้ว้างวาย

โลกจะคับจนแคบหรือแบบไหน
ก็ด้วยรักเติมให้ไม่ห่างหาย
อีกด้วยเพราะ "ที่รัก" เคียงข้างกาย
อาจคล้ายโลกงดงามอีกยามครั้ง