15 ธันวาคม 2549 02:14 น.

มหา'ลัยมาหาอะไร

กวีปกรณ์

มาหาอะไรในรั้วมหา'ลัย
ความรู้หรือสิ่งใดที่ขวนขวาย
ที่หลากคนค้นหามามากมาย
แล้วสุดท้ายอะไรที่ได้รับ

มองเธอมั่นหมั่นศึกษาวิชาชีพ
จุดประทีปส่องแสงแจ้งมิดับ
เพื่อก้าวหน้าพาชีพไม่ย่อยยับ
หวังได้รับตำแหน่งแหล่งเงินตรา

มองเธอค้นหนทางสว่างจิต
ความรู้ติดเคียงคู่สู้ปัญหา
จึงแน่วแน่แก้ไขด้วยปัญญา
แล้วที่ได้รับมาคือสิ่งใด

พอเดินออกนอกรั้วกลัวเตะฝุ่น
ปริญญาบัตรบอดคุณมากค่าไม่
เมื่อแรกรับรวบเกี่ยวเหนี่ยวแนบใจ
ยิ้มมองกล้องร้องไห้ด้วยปรีดี

ใครต่อใครขานเพรียกเรียกบัณฑิต
ผู้มั่งคั่งความคิดวิจิตรศรี
ใช้ประยุกติ์สร้างสรรค์ปัญญามี
วาดวิถีถิ่นไทยให้พิพัฒน์

แล้วเธอเล่าคว้าฝันอันใดหรือ
หากหวังถือประกาศนียบัตร
คำ "บัณฑิต" ค่าคงลดลงชัด
จักสังกัดนิยามใดใจเลือกเอง

2384

love

comment

7 ธันวาคม 2549 14:16 น.

ใครสักคน

กวีปกรณ์

 
(๑)
ยากจักหาเหตุผลการณ์กลใด
ความเหงาจึงจับใจจนไหวหวั่น
แม้มีคนรอบกายหลายร้อยพัน
แต่ความเหว่ว้านั้นอยู่แนบใจ

ได้เพียงเดินเดียวดายให้คลายเหงา
หวังลมโบยแบ่งเบาความโหยไห้
จึงค่อยก้าวย่างกายหมายออกไป
กลับหนาวลมที่โลมไล้คล้ายแกล้งกัน

แม้อาภรณ์พันกายอยู่หลายผืน
หลายหลากคืนคงหนาวคราววสันต์
ยิ่งยามนี้เลยล่วงห้วงเหมันต์
ใจคงสั่นสะท้านสะเทือนทรวง

เห็นคนเคียงควงคู่สู้ลมหนาว
มือจับจูงมองหมู่ดาวพราวแดนสรวง
ทิ้งความหนาวเหน็บไว้ในลมลวง
มีเพียงเราไร้คนควงคงขื่นใจ


(๒)
จึงกอดกายคลายหนาว...เปล่าไม่หาย
หนาวคงเคียงข้างกาย...หยุดได้ไหม
ช่วยฉันทีมีบ้างเพียงบางใคร
มากู้ภัยคนหนาวเขาสักคน

จึงกอดกายคลายเหงา...เปล่าไม่หาย
เหงาคงเคียงข้างกายทุกแห่งหน
บอกกับใจ... เจ้าเอ๋ยจงอดทน
คงมีใครสักคนพาเหงาคลาย

1032

love

comment

1 ธันวาคม 2549 08:38 น.