19 พฤศจิกายน 2548 18:14 น.
กวีปกรณ์
เวลาเดินทางเนิ่นนาน
ราตรีแสนหวานห่างหาย
ความรักเพิ่งผ่านพ้นไป
หัวใจอ่อนไหวอ่อนแรง
น้ำตารินรินนองหน้า
เมื่อไหร่จะหยุดกันแสง
บทเรียนแห่งรักราคาแพง
กรีดใจเลือดแดงไหลริน
พลิกตัวเกลือกกลิ้งไปมา
ข่มตาให้หลับกลับดับดิ้น
ภาพเก่าเวียนวนให้ยลยิน
คล้ายกลิ่นแห่งรักไม่จาง
ตั้งสติบอกใจให้ลืม
พรางดื่มความเหงาอันเปล่าร้าง
กอดตัวโอบใจบางบาง
หวังภาพอันคว้างจะจางไป
พรุ่งนี้คงมีเพียงฉัน
กับคืนและวันสดใส
สะพายย่ามออกก้าวเดินใหม่
นำอดีตทิ้งไว้กับสายลม
ค่อยก้าวก้าวน้อยค่อยก้าว
อดีตร้าวคงไร้รสขม
จดจำเพียงวันหวานอารมณ์
จิตระทมค่อยพ้นสุดขอบใจ
เวลาขึ้นอยู่กับเวลา
บอกตนอย่าเร่งร้อนไล่
ไม่นานภาพเก่าอาลัย
จะค่อยล่วงพ้นไปในเวลา
15 พฤศจิกายน 2548 03:43 น.
กวีปกรณ์
๐ เขาเรียกฉัน..เป็นกวีผู้สร้างภาพ...จากคำ
เขาว่าฉัน.......เป็นซากแห่งความจำ..อดีตสร้าง
เขาบอกฉัน....เป็นผู้ตักเตือนนำ.......ใจสงบ
เขาด่าฉัน......เป็นแค่ลมเปล่าร้าง...ซึ่งไร้รสคำฯ
12 พฤศจิกายน 2548 03:44 น.
กวีปกรณ์
คว้าขวดเหล้า เทพรวด รวดลงคอ
น้ำตาหนอ เคล้าเหล้าจาง ไร้รสขม
เดินเซซัด ควาญหารัก ร้าวระทม
ใจโง่งม กอดขวดเหล้า เศร้าดวงใจ
หารักยาก อยากรัก ใครคนหนึ่ง
หนึ่งคนซึ่ง พิเศษซึ้ง ตรึงจิตไว้
ได้แต่โดน ปอกลอก ปลอกดวงใจ
น้ำตาไหล ไร้รักปลอบ ชอกช้ำทรวง
มีแต่เหล้า เป็นเพื่อน ในคืนนี้
โอ...ราตรี ยาวนานนัก ใครจะหวง
สักคนหนึ่ง มีไหม ที่ไม่ลวง
ยากเหลือเกิน จะทนล่วง พ้นราตรี
นอนกอดเหล้า ข้างทางเท้า เขานึกเหยียด
เขารังเกียจ มองผ่าน เมินหน้าหนี
ใครเขาเล่า จะมองเห็น เป็นคนดี
เห็นแต่ผี สุรารัก สุราใจ
รักตัวเอง ไม่เป็น ใครจะรัก
รักตัวเอง มิใช่ตัก ตวงความใคร่
รักตัวเอง มิใช่หลง คำลวงใคร
รักตัวเอง ยากอะไร รักตัวเอง
11 พฤศจิกายน 2548 09:22 น.
กวีปกรณ์
ฤดูร้อน...กายร้อนใจก็ร้อน
เฝ้าอาวรณ์เรื่องคราวหลังหวังแก้ไข
คนรักจากพรากรักหักดวงใจ
น้ำตาไหลไห้สะอื้นทุกคืนวัน
ฤดูฝน...ฉ่ำเย็นเร้นความเหงา
ใจดวงเศร้าไขว่คว้าหาความฝัน
หวังมีใครเคียงข้างกันและกัน
รอเวลาหยาดฟ้านั้นกลั้นระทม
ฤดูหนาว ...ใจร้าวหนาวในจิต
หวังแนบชิดใครสักคนในคืนขม
ตะวันลับจากฟ้าใจท้าลม
สักวันหนึ่งคงสมชมชื่นใจ
ต่างฤดู...ฤดูต่าง เพียงฟ้าฝน
แต่ความเหงายังเวียนวนไม่ไปไหน
ต่างจากคนอื่นอื่นมีใครใคร
ใยหัวใจไม่เปลี่ยนไปตามฤดู
ฤดูร้อน...ก็ให้ร้อนร้อนในรัก
ฤดูฝน...ก็ให้พักยามเคียงคู่
ฤดูหนาว... ก็กอดก่ายถ่ายอนู
อุ่นไอรักซึ่งมีอยู่สู่กายกัน