22 กรกฎาคม 2555 13:04 น.
กวีปกรณ์
นกแน่นิ่งน้อยเนื้อนั้นเหลือลาย
นางลิงล้อนกหน่ายนายนกหนี
ลิงลองเล่นนกหนาอย่าลาลี
นกลอยลี้หนีหน้านั้นลาลับ
ลิงนองนอยนกน้อยนั้นลอยไหน
แล้วเล็งไล่แลนกเหนื่อยหลบหลับ
นกนิ่งนิ่งน่าหน่ายหลายนางนับ
ล้อมหนุบหนับนางนก นกหลอกลิง!
22 กรกฎาคม 2555 03:35 น.
กวีปกรณ์
ย้อนนึกภาพทรงจำยังแจ่มชัด
แม้สายลมแห่งกาลพัดพังกัดกร่อน
สองเรายังเยาว์นักลองนับย้อน
ทั้งยังอ่อนเดียงสาเวลานั้น
ครั้งเคยเคียงข้างกันในวันก่อน
ทุกบทตอนสนทนาภาษาฝัน
จะร่วมรักภักดีมีต่อกัน
อุปสรรคคร้ามครั่นอย่าหวั่นไป
หนทางอาจยาวไกลหรือใกล้นั้น
จะหมายมั่นมุ่งคว้าจนกว่าได้
หากนับหนึ่งด้วยรักตระหนักไว้
ปลายธงเริ่มกวัดไกวไสวปลิว
แม้ภาพแห่งทรงจำเจ็บช้ำบ้าง
อาจเพราะทางเถื่อนร้ายบาดกายผิว
อีกเหนื่อยข้ามภูดอยกี่ร้อยทิว
ยังเกี่ยวนิ้วรักษาสัญญารัก
ก้าวต่อก้าวมั่นมุ่งพยุงกอด
บางค่ำคืนไฟมอดมืดหนาวหนัก
เพียงดวงหนึ่งดาราว่าไกลนัก
ยังประจักษ์อุ่นแสงแจ้งส่องทาง
รวงดอกรักโรยกลิ่นประทิ่นทั่ว
ล้อมรอบรั้วเรือนหอเคยรอสร้าง
ซุ้มดอกไม้หลายกอแบ่งกลีบบาง
สุดทางร้างสร้างหอรอเพียงเนา
ด้วยสองใจนับหนึ่งจนถึงรัก
คำสัญญายังแน่นหนักเป็นหลักเสา
มวลดอกไม้ยังหอมหวานลานเรือนเรา
ไปจนกว่าสองผู้เฒ่าร่วมเฝ้าเรือน
21 กรกฎาคม 2555 23:36 น.
กวีปกรณ์
เหตุเพราะสายฝนยังโปรยปราย
ดินอมน้ำมากมายจึงคายบ้าง
กบอึ่งระบึงร้องกึกก้องบาง
พอรุ่งสางไก่ขันทั้งสั่นเทา
ความชุ่มฉ่ำแฉะชื้นในคืนฝน
ดอกราตรีร่วงหล่นบนความเหงา
ในบ้านเรือนรั้วกั้นคั่นเขา-เรา
แบ่งพื้นที่ความเศร้าเท่าเท่ากัน
แม้มีลมพัดบ้างในบางช่วง
หวังบางใครคอยห่วงแม้เพียงฝัน
เหตุเพราะฝนปรอยจางอยู่อย่างนั้น
เพราะฉะนั้นฉันจึงเหงาอยู่อย่างนี้
เหตุเพราะสายฝนหลั่งถั่งท้นท้วม
พารั้วกั้นกองรวมเป็นบางที่
แต่ละเรือนแต่ละร่างต่างรู้ดี
แต่ละคนต่างพาทีและพึ่งพา
อาจเป็นเพราะสายฝนยังโปรยปราย
และแม่น้ำทุกสายจึงไหลบ่า
รั้วเคยกั้นเขา-เราตลอดมา
จึงเสียท่าล้มทั้งเคยยั่งยืน
ศักดินาความเหงาเขา-เราแบ่ง
เส้นความเศร้ารุ้งแวงพ่ายแรงคลื่น
ต่างเคยแบ่งกันเหงา-เศร้าบางคืน
ผลัดกันร้องร่ำสะอื้นคืนเดียวกัน
เหตุเพราะสายฝนยังโปรยปราย
แต่ตะวันยังส่องฉายฝ่าเมฆกั้น
แม้แม่น้ำท่วมบ่ากว่าหลายวัน
มิตรภาพเธอ-ฉันกลับบรรเทา
21 กรกฎาคม 2555 01:57 น.
กวีปกรณ์
โปรดอย่าไถ่ถามหาความ/เหตุ
ขึ้นแท่นเทศนาสาระใส่
ความจริงแท้คือสิ่งที่เป็นไป
ตามแต่ใจจะตอบด้วยชอบธรรม
นึกขันเสียทุกครั้งพลั้งไถ่ถาม
เมื่อมิตรแท้หวั่นหวามในยามค่ำ
"คิดสิ่งใดอยู่ในมโนกรรม?"
"เปล่า!!" ตอบคำ "ไม่คิดอะไร"
นั่นคือการโป้ปดสุดมดเท็จ
หลอกกันมิสำเร็จหรอก-ตรองใหม่
ชีวิตช่างอ้างว้างเชียวหรือไง
จึงปล่อยใจลอยคว้างทางอารมณ์
บ้างบางคราบางใครเค้าไหวหวาม
ครั้งลิ้มรสรักงามยามสุขสม
คล้ายหัวใจหลงลืมความตรอมตรม
เต็มไปด้วยความชื่นชมนิยมยินดี
จะเอื้อนเอ่ยอ้างวจีกี่จำนรรจ์
ถ้อยทำนองความนั้นเพราะทุกที่
ไหนคุณ/ท่านลองตรองดูสักที
อ้างเหตุผลนั้นนี้?! เพราะมีรัก?!
จงตรองตรึกนึกใหม่ใช้สำนึก-
อิสระ ความรู้สึก แล้วตระหนัก
ชีวิต-เกิด-เจ็บ-ตาย วุ่ยวายนัก
ลองเว้นวรรคพักบ้างก่อนวางวาย
"คิดสิ่งใดอยู่ในมโนกรรม?"
ตั้งสติโดยธรรมกิจทั้งหลาย
แล้วเติมตอบตนจนคลี่คลาย
จงอย่าคิดว่าง่าย-ไร้สาระ!
19 กรกฎาคม 2555 21:04 น.
กวีปกรณ์
เต่าต้วมเตี้ยมไล่หลังลิงตัวเล็ก
ตรงตลาดตั้งเหล็กตอนตั้งหลัก
เต่าตื่นลิงเล่นเต้นตามลักษณ์
ลิงไต่หลักเต่าเตะลิงล้มลุก
เต่าตื่นเต้นลิงหล่นตรงใต้หลัก
เต่าตึกตักตื่นเต้นลิงเต้นตุก
เต่าตรอมตรมตอนตนแลตุ๊กตุ๊ก
ลิงหลุดหลุกหลิกแล้วล้อเต่า
ลิงหลอกเต่าตัวตายตลกแล้ว?
ตาตุ๊ดแต๋วตื่นตูมลิงล้อเล่า
เต่าตั้งตัวเตะลิงล้มตรงเตา
ลิงแตะเต้าต้มเต่าลิงตรอมตรม
ลิงลวงเต่าตลอดหลายตลบ
เต่าเตะลิงหลบตนตกหล่ม
เต่าตลกลิงต้องตัวติดตม
ลิงลุกล้มตลอดเต่าล้อลิง
ลิงแลเต่าต้วมเตี้ยมตัดต้นตาล
ลิงลนลานลุกล้มตรงตลิ่ง
เต่าตอบโต้ตามตริและติติง
ตาลล้มต้องต้อยติ่งลิงแตะตาม
ลิงหลุดตมตื้นตันเต่าและลิง
ต้นต้อยติ่งแตะตมแตกตู้มต้าม
ลิงและเต่าแลต้อยติ่งแตกลาม
เลื่องหลากหลามลือเล่าเต่าและลิง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีปกรณ์
หน้าส่วนตัว
848
