28 กรกฎาคม 2555 14:33 น.
กวีปกรณ์
จากจุดเริ่มต้นสู่หนทางชนะ
ไม่มีแพ้เป็นพระแต่เป็นเพื่อน
การแข่งขันสมานฉันท์เราหมั่นเตือน
สันติภาพมาเยือนโลกอีกครา
เสียงปืนลั่น/หวีดร้องเรียกกำลัง
ใครรั้งท้ายข้างหลังเร่งรุดหน้า
จะวิ่งเดี่ยว/ผลัดไม้กี่กรีฑา
น้ำใจนักกีฬาเราคว้าชัย
มหกรรมกีฬาเฉลิมฉลอง
มาเถิดพี่น้องเชื้อชาติไหน
ร่วมสนุกลงสนามตามธงไป
โอลิมปิกจุดไฟให้สัญญาณ
แสงแห่งชัยชนะของมวลมนุษย์
สู้ให้ถึงที่สุดยอดวิหาร
อดทนยืนหยัดอย่างปราการ
ห้าห่วงสอดประสานเป็นผืนเดียว
27 กรกฎาคม 2555 16:25 น.
กวีปกรณ์
ดอกไม้ ดอกไม้จะบาน จนป่านนี้
ลองมองต้นยังเหลือดียืนอยู่ได้
เห็นออกข่าวพวกเขาลิดรานใบ
กิ่งก้านเคยกวัดไกวไร้ใบบัง
คงเพราะอหังการของดอกไม้
หวังผลิดอกออกใบด้วยความหวัง
แต่ละคนขุดพรวนรวมพลัง
แม้เคยล้มฉุดรั้งยั้งต้นยืน
ปณิธานหนุ่มสาวของชาวป่า
เปี่ยมไปด้วยศรัทธาแม้ฝ่าฝืน
หลายบุรุษสตรีไม่มีปืน
ก็ล้มตายด้วยหมายฟื้นต้นคืนใบ
สุสานทรายหลายศพกลบลงพื้น
บางคนตื่นเต้นคว้าจนกว่าได้
ตามเก็บกู้ใบไม้ที่ขายไป
หวังผลิดอกออกใหม่ให้ไทยชม
อักษรตัวหนา เป็นการรวบรวมผลงานของ คุณจิรนันท์ พิตรปรีชา
ในรวมบทกวีนิพนธ์ ชื่อ ใบไม้ที่หายไป
๑. ดอกไม้จะบาน ๒. อหังการของดอกไม้ ๓.ปณิธานหนุ่มสาว ๔. สุสานทราย ตามลำดับ
27 กรกฎาคม 2555 15:10 น.
กวีปกรณ์
โทรทัศน์ถ่ายทอดความวอดวาย
เสื้อหลากลายหลายสีอวดดีเด่น
ผลัดกันรุกแบ่งกันรับอย่างชัดเจน
ผู้ชมลุ้นละครเด่นประเด็นดัง
บ้างตัวร้ายรายล้อมด้วยย้อมสี
บางตัวดีบอบช้ำกับความหลัง
บางใครคุ้ยขุดรื้อเร้าเกลียดชัง
บ้างพลาดพลั้งล้มตายกลายเศษคน
บทกวียังเล่าถึงเช้าใหม่
หวังพรุ่งนี้สดใสไร้ม่านฝน
หลั่งพอแล้วเลือดหยาดฉลาดชน
คงร่มรื่นยืนต้นจนเต็มใบ
บทละครแห่งรัฐเร่งจัดแก้
ฝ่ายไหนแพ้ก็ค้านพาลกันใหญ่
ผู้ชนะนั้นเอื้อก็เพื่อใคร
ตามกลไกอำนาจตลาดรัฐ
25 กรกฎาคม 2555 14:12 น.
กวีปกรณ์
เรียนท่านประธานที่เคารพ
ดิฉันยังพูดไม่จบขอเริ่มใหม่
ใครจะฟังไม่ฟังก็ตามใจ
ดิฉันว่าต่อไปตั้งใจฟัง!!
แถลงการณ์สำนัก/สภากลอน
สืบเนื่องสองวันก่อนแต่หนหลัง
เกิดกรณีพิพาทประเด็นดัง
เสนอหน้าแต่ละครั้งควรล็อกอิน
อันเนื่องจากทุกผู้ล้วนมีนาม
อาจมีผู้ติดตามด้วยทั้งสิ้น
นี่รวมถึงนักอ่านหากได้ยิน
แม้แล่บลิ้น/ลงข้อความนามควรลง
มาตราแปดวรรคห้าหน้าสิบเอ็ด
ดิฉันขอเบ็ดเสร็จสรุปส่ง
เนื่องจากสถาการณ์ไม่มั่นคง
จนดิฉันงวยงงหลงประเด็น
เหตุแห่งการใช้อักษรย่อ
ความวุ่นวายอาจก่อ พิเรนทร์เล่น!!
อักษรยาวก็ถ่อรุมเช้าเย็น
มากผู้คนมักเร้นนิรนาม
ดังนี้ดิฉันจึงลั่นประท้วง
ที่ไม่นั่ง!! ริดสีดวงนั้นทวงถาม
หากเอนนอนก็เกรงจะไม่งาม
มาดิฉันขอพล่าม โปรดตามใจ!!
23 กรกฎาคม 2555 22:54 น.
กวีปกรณ์
ฉันเดินทางกว่าร้อยไมล์เพื่อให้ลืม
ขวดต่อขวดดวดดื่มกล่อมแดดิ้น
เพลงต่อเพลงจนสุดท้ายที่ได้ยิน
น้ำตารินร้องไห้ระหว่างทาง
จากจุดเริ่มน้ำตาบ้าอย่างฝน
กระหน่ำท่วมถั่งท้นจนฟ้าสาง
มาสคาร่าแต้มไว้ละลายจาง
เป็นรอยเปื้อนเปรอะบ้างยามสร่างเมา
แสงนีออนบางบ้านยังฉานแสง
บนแผนที่แสดงตำแหน่งเศร้า
มองจุดนั้น-จุดนี้ที่แรเงา
เต็มไปด้วยความเหงาตามเรามา
เติมน้ำมันเพิ่มแรงข้าวแกงเผ็ด
น้ำตาเล็ด-ร้องไห้หัวเราะร่า
จึงแย้มยิ้มกับตัวเองทั้งน้ำตา
รักตัวเองดีกว่าต้องเสียใจ
พบผู้คนแปลกหน้ากว่าจะคุ้น
ผลัดเล่าเรื่องฉัน-คุณผูกมิตรใหม่
บ้างช่วยชุนปะติดชีวิตใคร
ความทรงจำลืมไปบ้างก็มี
ทำงานเช้าจรดเย็นเล่นซ่อนหา
กับความช้ำที่ผ่านมาพาใจหนี
กลับพบกับความเหงาเฝ้าราวี
ถามตัวเองวันนี้ฉันหนีใคร
ฉันเดินทางกว่าร้อยไมล์เพื่อให้ลืม
ขวดต่อขวดดวดดื่มหากดื่มไหว
เพลงบางเพลงเปิดเวียนบ้างเปลี่ยนไป
น้ำตารินร้องไห้...ไม่เคยลืม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีปกรณ์
หน้าส่วนตัว
5672
