30 สิงหาคม 2555 12:27 น.
กวีปกรณ์
วันนี้แดดจ้าลมโชย
คาดว่าจะมีขโมยปล้นบ้าน
เพราะนกเค้าแมวมาเมื่อวาน
ทั้งย่านกล่าวขวัญอย่างหวั่นกลัว
หมอดูชูธงไตรรงค์สะบัด
แล้วคัดอักษรสะท้อนทั่ว
ผูกเรื่องเล่าขานงานตัว
พูดมั่วหรือไม่ใครลอง!!
กระทาชายชอบสักแต่หาเรื่อง
คุยเฟื่องเสือเผ่นคนเล่นของ
มองฟ้าฝนครึ้มจึงตรอง
ท้าลองหมอดูใช่หูเบา
กูว่าวันนี้ฝนจะตก
และมีคนโกหกใครเขา
โจรไหนใส่ใจจะย่องเบา
หาเหาใส่หัวให้ตัวปอน
ฉับพลันฟ้าร้องเสียก้องกึก
กระทานึกแล้วรุดเก็บผ้าผ่อน
หมอดูฉุนกึกแล้วนึกย้อน
กูขอเก็บผ้าก่อนฝนสาดเท
สายฝนลมไล่ไปหลังเขา
หมอดูหูเบาทำเอาเขว
กระทาชายช่วยเมียคอยไกวเปล
โอ๋เอ...ลูกรักจงพักนอน
หมอดูเปิดบ้านสะท้านทรวง
ของหวงเก็บไว้ในที่ซ่อน
เมียหมอมัวนั่งชมละคร
ไม่รู้เดือดร้อนตอนโจรมา
ตอนนี้แดดจ้าลมพัดโชย
กระทารีบโกยของมีค่า
ในเปลหนักอึ้งบึ่งเรือลา
หมอดูเพิ่งรู้ว่าโดนขโมย!!
26 สิงหาคม 2555 03:53 น.
กวีปกรณ์
อังคารจึงเป็นเพียงอังคาร
คงไว้เพียงปณิธานกวีขวัญ
อังคารใครขานแต่วานวัน
ปณิธานกวีนั้นใช่วันวาน
แนวคิด จิต โลก อีกพุทธะ
ปรัชญะแนวธรรมมารควิศาล
จิตรกรรมก่อร่างสร้างตำนาน
เหนือกาลกล่าวไว้ในความดี
สังขารทิ้งไว้แต่ในโลง
ทางโถงเถื่อนชัฏสบัดสี
แขวนภาพซาบธรรมซึ้งวจี
อังคารขับกวีศรีธรรมา
กัลยาณพงศ์พันธุปราชญ์
เอกราชฉันทลักษณ์ยังเลอค่า
กูวาดกูเขียนด้วยศรัทธา
ร้อยกรองอักษราด้วยวิญญากวี
อังคารจึงเป็นเพียงอังคาร
โลกยขับขานผ่านภาพสี
ร้อยกรองไร้กฎบทวจี
ฝากไว้โลกนี้นามอังคาร
25 สิงหาคม 2555 18:28 น.
กวีปกรณ์
ข้าขออาศิรวาทประณตกมลกราน
เทอดคุณคณาจารย์..........อนันต์
สืบสานศิลปเอกลักษณสุวรรณ
ตามหลักและสร้างสรรค์....ประสิทธิ์
ทรงศักดิ์เสริมคติชนขนบนิยมพิศ
พื้นถิ่นอุดรทิศ.................พิพัฒน์
ล้านนาอักขรศิลป์วิถีบุรณวัฒน์
เรณูประณีตคัด................ประจง
โวหารสุนทรวัจนาเสนาะประยง
รสวาทะสมพงศ์..............พิลาส
ชูศรีเกลากิริยาเจริญจริยวาด
สรรค์ศิษย์ลุศิลป์ศาสตร์.....วิชา
แรคำวรรณกวีสุพรรณสุพจนา
เสริมสัมปชัญญา.............สกล
อาจารย์สร้างปราชญพันธุ์ผลิตชนชน
เพื่อศิษย์จะพร้อมพล........พิชัย
ล่วงเกินด้วยกิริยาวจีประพฤติใด
เมตตาละโทษภัย.............สุมา
นบวันทาอภิวาทจิตตมุทิตา
ขอพรพระครูบา..............เจริญ
กรองฉันท์มาลยพุทธอาริย์ ธ คุณเชิญ
สมสุขเกษมเทอญ............ทวี
เนื่องด้วยคณาจารย์ภาควิชาภาษาไทย ๕ ท่าน ได้แก่
รศ. ทรงศักดิ์ ปรางวัฒนากูล
รศ. เรณู วิชาศิลป์
รศ. สมพงศ์ วิทยศักดิ์พันธุ์
อาจารย์ชูศรี ศรีแก้ว
รศ. สุพรรณ ทองคล้อย
จะปลดเกษียณในภาคการศึกษานี้
กระผมตัวแทนนักศึกษาภาควิชาภาษาไทย รหัส ๔๗ จึงขอน้อมรำลึกพระคุณอาจารย์ทั้ง ๕ ท่านด้วยความกตัญญู กตเวที ด้วยจิตมุทิตา
จึงประพันธ์ผลงานฉันท์ชิ้นนี้เพื่อความเป็นสิริมงคลสืบไป
25 สิงหาคม 2555 11:49 น.
กวีปกรณ์
ทารกแรกคลอดเจ้าปลอดภัย
ชื่นชมชีวิตได้ห้าเดือนกว่า
มีพ่อและแม่ชุบชีวา
อยู่ใต้หลังคาเรือนเดียวกัน
สุขสันต์หรรษาใช้ชีวิต
พ่อแม่ใกล้ชิดเช่นความฝัน
อิ่มอุ่นปลอดภัยในวารวัน
ความทุกข์ใดนั้นไม่หวั่นกลัว
กาลหนึ่งจึงเร้าเข้าประชิด
อาทิตย์หม่นหมองเมฆสลัว
เสียงร้องก้องดังจากหลังครัว
ฉับพลันลูกตัวพลัดหล่นดิน
แพทย์ผู้รู้กู้ชีพถีบมรณา
คอยยื้อแย้งชีวาจนกว่าสิ้น
แรงกระแทกกระเทือนแทบวายวิญญ์
ผลกระทบดับดิ้นสมองตาย
เหลือแต่เพียงร่างยังหายใจ
ด้วยเครื่องกู้ไว้น่าใจหาย
ชีวิตคงไว้แต่เพียงกาย
ชีวาวอดวายสายเกินยา
มติแพทย์เห็นชอบมอบความตาย
จึงถอดสายโยงยางเลิกรักษา
อัยการแห่งรัฐจึงก้าวมา
รวบสามีภรรยาฆาตรกร
เหตุเพราะร่างกายใต้บงการ
ฆาตรการจึงกลายอุทาหรณ์
ศาลรับฟังจำเลยเอ่ยอุทรณ์
เล่าเหตุการณ์ก่อนในตอนนั้น
พยานปากเอกจึงเสกเรื่อง
คุยเฟื่องได้กลิ่นพิรุจน์นั่น
ผู้เป็นพ่อทำร้ายหมายฆ่ากัน
เสียงแม่ลั่นวอนอย่าโปรดปรานี
ผู้พิพากษาจึงว่าความ
ลงโทษตามกฎหมายใช่ป้ายสี
โดยไม่สนคำค้านว่าไม่ดี
เพราะพ่อนี้หาเลี้ยงแม้เสี่ยงตาย
เพียงชั่ววูบแห่งโมหะประทะจิต
มัจจุราชก็สถิตหื่นกระหาย
กว่าสำนึกก็เกินกว่าเสียดาย
น้ำตาหลั่งเป็นสายลูกวายปราณ
23 สิงหาคม 2555 06:08 น.
กวีปกรณ์
ความแตกต่างหลายหลากได้สร้างโลก
ความทุกข์โศกนั่นเองบรรเลงเศร้า
ในตัวโน้ตบางเสียงอันทุ้มเบา
สั่นโลกให้สะเทือนเหงาไปทั้งใบ
ความสวยงามเช่นกันสร้างสีสัน
ความรักนั้นเขียนยิ้มอย่างสดใส
อาจหลายความนิยามวาดลงไป
แล้วทั้งโลกเคลื่อนไหวในอารมณ์
ความโง่เขลานั่นเล่าสร้างนักปราชญ์
ความฉลาดประดิษฐ์สิ่งเหมาะสม
สร้างผู้นำแนวคิดตื่นจากตม
โลกจึงน่าชื่นชมขึ้นกว่านั้น
ความยาวนานเคลื่อนไหวในเวลา
ความรู้สึกบอกว่านานหรือสั้น
นาฬิกาบอกเราเท่าเท่ากัน
โลกหมุนนั้นกลับไร้กาลเวลา
ดอกไม้ยังบานบนจานสี
บทกวีเล่าขานถึงคุณค่า
ไดอารียังเล่าเรื่องผ่านมา
โลกยังหมุนช้าช้าในนาที
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีปกรณ์
หน้าส่วนตัว
1627
