บ้านกลอนกำลังเปลี่ยนไปจริงหรือ!!!

กวีปกรณ์

เป็นคำถามที่ไม่ได้ต้องการคำตอบ แต่คำตอบนั้นขึ้นอยู่กับสมาชิกในบ้านกลอนเองต่างหาก

ตอนนี้กวีปกรณ์รู้สึกดีใจระคนเสียใจไปพร้อม ๆ กัน เนื่องจากสมาชิกในบ้านกลอนนั้นกำลังเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้กวีปกรณ์มีเพื่อนใหม่ขึ้นเรื่อย ๆ
แต่สมาชิกเก่า ๆ ครั้งที่กวีปกรณ์เคยเป็นหน้าใหม่เล่า หายไปไหน

จริง ๆ แล้ว กวีปกรณ์ ก็เคยตั้งคำถามนี้ในใจและไถ่ถามเองบ้างกับบางสมาชิกที่คุ้นเคยและคุ้นผลงานว่า พี่ครับ...พี่หายไปไหนมา ทำไมไม่ลงผลงานบ้างครับ?

คำตอบส่วนใหญ่นั้น นอกจากจะเป็นเพราะว่า การงาน หรือเวลานั้นน้อยไม่เอื้ออำนวย แต่ที่ตอบคล้ายคลึงกันอีกเป็นประการต่อมาคือ บ้านกลอนเปลี่ยนไป 

นั่นก็ทำให้กวีปกรณ์ได้คิด หรือกระตุ้นความคิดของกวีปกรณ์เช่นกัน ทั้งที่เคยคิด และเริ่มคิดใหม่อีกรอบว่า บ้านกลอนเปลี่ยนไป จริงหรือ?

และแล้ววันนี้กวีปกรณ์ก็ได้พบแล้วว่า บ้านกลอนนั้นไม่ได้เปลี่ยนไปเลย แต่สมาชิกใหม่ ๆ ในบ้านกลอนนี้ต่างหากที่กำลังผลักให้บ้านกลอนเปลี่ยนไป

แต่ก่อนการลงบทกลอนของแต่ละสมาชิก กวีปกรณ์เคยเห็นเพียงคนละบทบ้าง สองบทบ้าง สองบทนั้นก็มากแล้ว สำหรับผลงานที่่ผ่านเรียงร้อยจากจินตนาการ หรือเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่สะเทือนอารมณ์ (อาจจะเป็นเพราะ พี่ ๆ เพื่อน ๆ สมาชิกเก่า ๆ นั้นมีใจเดียว ให้อะไรมาสะเทือนใจก็คงสะเทือนได้เพียงครั้งเดียว ไม่ใช่หลายครั้งเพราะหลายใจไม่)

และผลงานของแต่ละคน กวีปกรณ์ก็เชื่อว่า เป็นผลงานที่คัดสรรค์มาแล้วจากตัวของเพื่อน ๆ เองว่าดีที่สุดไหมในแต่ละวัน ด้วยน้ำใจของเพื่อน ๆ พี่ ๆ ที่เข้าใจถึงพื้นที่สาธารณะบนเวบไซต์นี้ อันเอื้อประโยชน์ให้ทุก ๆ คนได้แสดงผลงานและความสามารถ หรือแลกเปลี่ยนความคิดเห็นผ่านร้อยแก้ว 

แต่วันนี้นั้นกลับเปลี่ยนไป

ที่เคยเป็น กลับไม่เป็นเหมือนก่อน อีกทั้งยังเหมือนต่างก็แย่งยึดพื้นที่ไว้เป็นของตนทั้งสิ้น จากที่เน้นคุณภาพ ก็กลายเป็นเน้นปริมาณ แต่ละบทกลอนก็เหมือนเขียนเพราะอยาก ไม่ใช่เขียนเพราะรัก หรือรักที่จะเขียนเลย ยิ่งกว่านั้น ต่างคนก็ต่างอยาก เขียนเพราะอยาก จนทำให้พื้นที่บนเวบนี้ดูน้อยลงไปถนัดตา แล้วคุณค่าที่ควรค่านั้นเล่าจะไม่เบาบางลงตามไปบ้างเชียวหรือ

กวีปกรณ์คิดถึงเพื่อน ๆ พี่ ๆ สมาชิกคนเก่า ๆ เหล่านั้นจริง ๆ หากเพื่อน ๆ ในยามนี้เป็นเหมือนกวีปกรณ์ หรือสมาชิกใหม่อยากรู้ว่าสมาชิกเก่า ๆ นั้นเขาสร้างสรรค์ หรือนำเสนอผลงานกันอย่างไร ลองกลับไปค้นดูสิครับ

แล้วช่วยตอบคำถามในใจว่า คุณกำลังทำให้บ้านกลอนนี้เปลี่ยนไปจริงหรือเปล่า หรือเป็นเพราะว่ากวีปกรณ์นั้น คิดมากไปเองคนเดียว