15 กุมภาพันธ์ 2556 16:46 น.
กวีปกรณ์
จุดไต้ต่อไฟเติมเชื้อเพลิง
เปลวร้อนเร่งระเริงเรืองสว่าง
สะท้อนเงาพาดบนถนนทาง
อย่าหวังเพียงจันทร์กระจ่างร้างอุ่นไอ
แท้ม่านดำดึกดื่นยังหมื่นดาว
ยังพร่างพราวระยับกลับพริบไหว
บ้างบอดลับดับปลงมืดลงไป
ที่ยังเหลืิอบอกใบ้ให้หนทาง
คือคบไฟส่องพื้นกลางคืนค่ำ
กางแผนที่งามล้ำบนฟ้ากว้าง
อาจบางทีจันทร์คล้อยที่ลอยคว้าง
บอกชั่วยามความต่างหว่างเวลา
ดับคบเพลิงก่อไฟในกลางค่ำ
ท้นทบทวนความจำอันล้ำค่า
แต่ละหนึ่งก้าวย่างที่สร้างมา
หลงตนสร้างอัตตาเสียเท่าไร
จันทร์ยังรู้ซ่อนตนให้พ้นเช้า
ประสบการณ์ปลายเท้าทั้งเก่าใหม่
ล้างแล้วล้มตัวนอนท่ามฟอนไฟ
พรุ่งนี้จะอย่างไรตามแต่กรรม
>
3 กุมภาพันธ์ 2556 16:39 น.
กวีปกรณ์
ฉันอาจอยู่ไม่ถึงวันพรุ่งนี้
ขอกล่าวลายามที่ยังอยู่ใกล้
เราอาจห่างกันจนแสนไกล
และอาจเกินคว้าไขว่ให้กลับคืน
เฉกเช่นบางคืนมีหมื่นดาว
คล้ายจันทร์เจ้าหนีหายย้ายถิ่นอื่น
เพียงซุกซ่อนใต้เงาดำที่กล้ำกลืน
แต่ยังยืนอยู่เคียงข้างไม่ห่างกาย
ถึงแม้วันพรุ่งนี้ไม่มีฉัน
ขอเธอจงฝ่าฟันดั่งมั่นหมาย
คว้าดวงดาวพราวฟ้าอันพร่างพราย
เป็นรางวัลมากมายแก่ชีวิต
กำลังใจฉันมีให้เสมอ
เส้นทางฉันเธอต่างลิขิต
ประสบการณ์สอนเราจงพินิจ
สุขทุกข์อย่ายึดติดในจิตใจ
รุ่งอรุณตะวันกำลังมา
เหล่านกสนทนาความเคลื่อนไหว
ถึงเรื่องราววันวานที่ผ่านไป
อนาคตเพียงใครพยากรณ์
เทียนกำลังเผาตนท้นน้ำตา
ต้อนรับสนทยายามแสงอ่อน
ดอกไม้กำลังม้วนกลีบนอน
ฉันขีดคัดบางท่อนบทกวี
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีปกรณ์
หน้าส่วนตัว
3080
