20 เมษายน 2552 02:48 น.
กวีปกรณ์
ฉันทำตัวตนตกหล่นหาย
มีเพียงร่างกายคลับคล้ายหุ่น
จิตวิญญาณที่เหลือคือเงินทุน
จับจ่ายวัตถุตุนมาเติมใจ
หลากเสื้อผ้าแฟชั่นพันห่อหุ้ม
เครื่องประดับกลัดดุมตามยุคสมัย
เพื่อบ่งบอกจากที่เห็น "ฉันเป็นใคร"
เพื่อบดบังภายในช่างใสกลวง
ฉันงุนงงสับสนสายสัมพันธ์
หว่างสังคมกับฉันครั้งผ่านล่วง
สิ่งโยงใยกันไว้เพียงภาพลวง
ความจริงใจควานล้วงอาจได้เจอ
สิ่งที่เห็นและเป็นอยู่คือแสดง
เพียงปรับแปลงตามแต่สังคมเสนอ
หรือจากสายตาผองเพื่อนเกลอ
ให้ฉันเผลอรับบทเล่นไม่เต็มใจ
วันนี้ฉันถามไถ่ในตัวฉัน
คือใครกันที่เป็นอยู่อย่างสงสัย
ยิ่งนับวันร่องรอยยิ่งจางไป
จนวันนี้ฉันคือใคร...ไม่อาจรู้