29 สิงหาคม 2550 13:18 น.
กวีปกรณ์
จินตนาการกล่อมโลกร้างโศกเศร้า
อุดมการณ์แผดเผาเสียจนสิ้น
อย่าเอียงซ้ายเอียงขวาให้ข้ายิน
ปลดปล่อยใจโบยบินอย่างเป็นไป
นั่นนางฟ้าฟ้อนร่ายอยู่ปลายฝัน
จากสวรรค์แวมวาวหมื่นดาวใส
ฤๅ หลุดลี้หนีงานนิทานใคร
ถึงเที่ยวท่องทั่วใจในนิทรา
ก้องกระหึ่มโหดร้ายปลายกระบอก
นกกระจอกจิบสั่นขวัญผวา
ตระหนกตื่นขมขื่นขึ้นลืมตา
เสียงสงครามเข่นคร่าอุราราน
เจ้านางไม้พรายน้ำหลบหนีหาย
สรรพสัตว์ซ่อนกายย้ายถิ่นฐาน
สิ้นสำเนียงทักทายคล้ายวันวาน
กลายกระซิบส่งสารผ่านสายลม
มวลหมู่เมฆฟูฟ่องล่องลอยฟ้า
กลายเป็นม้าเหินบินจินต์สุขสม
กลับวันนี้เพียงหมอกม่านทุกข์ตรม
ควันสงครามท่ามสังคมความรุนแรง
จนบัดนี้นางฟ้าข้าอยู่ไหน
ณ นิทานเรื่องใดได้โปรดแจ้ง
มากล่อมโลกหลับฝัน มาแสดง
ก่อนดวงใจจักแล้งจินตนาการ
22 สิงหาคม 2550 17:15 น.
กวีปกรณ์
ช่างเจ็บปวดรวดร้าวเหลือชีวิต
การกำเนิดนั้นวิจิตรกระนั้นหรือ
สิ่งใดเล่าเลือกคว้ามาเต็มมือ
ใช่ 'ว่างเปล่า' นั่นคือพันธนาการ
สุ้มสำเนียงนิยมแรกมองโลก
ท่วงทำนองแสนโศกสุดสงสาร
น้ำตาแรกล้างสิ้นดวงวิญญาณ
นิรันดรดั่งนิทานท่านหลอกลวง
กว่าก้าวแรกเริ่มได้ด้วยล้มลุก
ช่วงชีวิตช่างสนุกในทุกท่วง
เบิกบาน แย้มยิ้ม อิ่มเอมทรวง
ลืมโศกสิ้นทั้งปวงในช่วงนั้น
เพราะเผลอไผลพลาดพลั้งไม่ยั้งคิด
ลืมสนิทนึกสนุกเสพสุขสันต์
ไร้เดียงสากว่าเรียนรู้โลกเท่าทัน
ใช้ชีวิตนิจนิรันดร์ดังฝันไป
โรคร้ายวัยชราเร่งรานรุก
ท่วงทำนองท้นทุกข์โถมทับใส่
เคยคาดคิดชีวิตนี้อีกยาวไกล
ทั้งที่ใกล้เพียงก้าวใช่ยาวนาน
จากชื่นชมชีวิตกลับคิดต่าง
มากกับดักพันธะวางอย่างอ่อนหวาน
กว่ารับรู้ก็สายจนเกินกาล
ว่ายวังวนวัฎสงสาร... ยากผ่านพ้น
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีปกรณ์
หน้าส่วนตัว
1217
