28 ตุลาคม 2550 15:06 น.
กวีปกรณ์
พลทหารหาญกล้าบนม้ารบ
เสียงประกาศก้องกลบสงบก้อง
สถานการณ์บ้านเมืองเราคุ้มครอง
โปรดเถิดพี่น้องอย่าหมองไป
รัฐประหาร ทหารประหารรัฐ
รัฐธรรมนูญถูกจำกัดค่าเหลือไม่
เพียงอดีตอำนาจอธิปไตย
กลัวอะไรรถถังเรายังมี
ดินมันเสื่อมเสียแล้วหละพี่น้อง
ฟ้าเคยสางแสงทองกลับหมองสี
ดอกไม้บานเคยบานอย่างเสรี
พลาสติกอย่างดีโอทอปไทย
เสียงประกาศโปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง...
นี่ นาย ก. ผู้นำชาติซึ่งมาดใหม่
แผนพัฒนาโปรดฟังอย่างตั้งใจ
เราจะปลูกดอกไม้ในขวานทอง
รถถังไถขุดค่อยพลิกพื้น
ด้ามปืนถอนรากแล้วถากหนอง
พลิกดินดำด้วยแรงแห่งพวกพ้อง
แล้วจับจองแบ่งสรรปลูกพันธุ์งาม
มาวันนี้แปลงดอกไม้เราใกล้เสร็จ
นี่แหละ !! ความสำเร็จอย่างล้นหลาม
จากอดีตพลาสติกดอกพันธุ์ทราม
แล้วสยามจะเบ่งบานดอกพันธุ์ดี
ฟ้าจะสางแสงทองแล้วส่องทั่ว
รอบรอบตัวรอบรอบกายทุกท้องที่
จีเอ็มโอจะบานอย่างเสรี
ผลกระทบหรือ?ไม่มีหมดไปแล้ว !!
23 ตุลาคม 2550 21:48 น.
กวีปกรณ์
อากาศเย็นเชียบละเลียบผิว
กิ่งก้านไม้โบกปลิวยามคืนค่ำ
ยินดนตรีกวีหวานกังวานประจำ
ดูดวงดาวระบำระบายฟ้า
ห่มไอหมอกม่านเมฆคงอบอุ่น
ทอดกายลงนอนหนุนละมุนหญ้า
จันทร์เพ็ญซ่อนซุกเมฆบ้างบางครา
หลังตะวันอ่อนล้าลับลาไป
คนเคียงข้างคงเคียงคู่เคียงข้าง
คลายอ้างว้างเหว่ว้าคราซบไหล่
จับจูงมือถือแขนแทนดวงใจ
ถ้อยห่วงใยแทนคำรักอันภักดี
ละอองฝนฝากไว้ในน้ำค้าง
ด้วยลมหนาวเดินทางอย่างเร็วรี่
มวลหมอกล้อหยอกฟ้าทุกนาที
เคยอ้างว้างกว่านี้ที่ผ่านมา
คะนิ้งนอนรอแสงเช้าชมสายหมอก
เกาะก้านกิ่งใบดอกซอกพฤกษา
อีกไม่นานลมหนาวคงพ้นอีกครา
ดุจสัญญาแห่งฤดูของคู่รัก
13 ตุลาคม 2550 10:27 น.
กวีปกรณ์
วันเดือนเคลื่อนผ่านอย่างช้าช้า
ชินชากับกี่รักที่สูญหาย
ยังดียังมีเงาข้างเคียงกาย
คือความสุขง่ายง่ายของวารวัน
กอดคอเหงากับเงาอยู่เงียบเงียบ
หลังกระจกบางเฉียบเรากางกั้น
แบ่งพื้นที่ให้ทนเหงาเท่าเท่ากัน
ขีดจำกัดความเป็นฉันเพียงเท่านี้
จะกางกั้นก็รู้ว่าต้องเหงา
ความเดียวดายอยู่เฝ้ารอทุกที่
เพื่อหลีกโลกหลบเร้นเรื่องร้ายดี
จึงยินยอมอยากหนีนั้นต้องเหงา
ปฏิทินคือสุ้มเสียงแทรกไถ่ถาม
กับรอยยิ้มงดงามพร้อมเรื่องเล่า
ยังสุขทุกข์อย่างไรหรือเพื่อนเรา
เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย กับเขาอยู่หรือไร
สาเหตุก็มากมายกลายอนุทิน
กี่คำที่ได้ยินเหมือนไม่ได้
ฝืนยืนอยู่กับเหงาอย่างเศร้าใจ
ยิ่งนับวันเรายิ่งไกลได้เพียงมอง
มองออกจากดวงใจซึ่งไหวสั่น
ชมละครช่วงวันอันหม่นหมอง
ฟังหัวเราะแทรกสะอื้นหมื่นทำนอง
กี่คนร้องร่ำไห้ก็ไม่รู้ !
ยังยินดีที่ยังมีชีวิต
กับหัวใจดวงนิดที่เต้นอยู่
ช่างโชคดีเท่าไรเล่านึกดู
ที่มีเหงาเคียงคู่อย่างเข้าใจ...
10 ตุลาคม 2550 23:49 น.
กวีปกรณ์
คนเคียงข้างเคียงคู่ไม่รู้เห็น
ยามเยียบเย็นเบียดใกล้ไม่อบอุ่น
พร้อมผูกพันด้วยใจละไมละมุน
คอยลุ้นหันมองเต็มสองตา
กลับมองสูงเสียไกลเกินขอบฝัน
ดวงดาราร้อยพันปรารถนา
คอยคร่ำครวญขอพรภาวนา
รอลอยล่องหล่นฟ้ามาเคียงกัน
อยากมีคนเคียงใกล้ในคืนเหงา
เธอยิ้มเศร้าเสียใจ - ได้เพียงฝัน
คนคนนี้เคียงใกล้กว่าดาวนั้น
ปลุกปลอบขวัญเติมรักกำลังใจ
เด่นกว่าดาวกว่าเดือนเหมือนไม่เด่น
ไม่เคยหลบหลีกเร้นเคยเห็นไหม
ใกล้กว่าดาวดวงนั้นสักเท่าไร
มีหรือดาวดวงใดได้รักเธอ
......
.....
คอยเคียงคู่เคียงข้างมิห่างไกล
รักของฉันเห็นไหมใกล้กว่าดาว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีปกรณ์
หน้าส่วนตัว
1072
