29 ธันวาคม 2549 00:25 น.
กวีปกรณ์
ศุภฤกษ์เบิกดิถีศรีสวัสดิ์
นวศกนักษัตรสุกรแจ้ง-
ด้วยเปลวพระอัคนิฤทธิแรง
หาญสำแดงเพลิงผลาญรานโศกันธ์
สุขสันติ,โชคช่วยอำนวยเพิ่ม
พุทธคุณการุณเจิมจิตคงมั่น
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในหล้านภาวัน
ขอประสานสาทสรรค์ประทานพร
ทุกข์เทวษเภทภัยให้พ้นผ่าน
สุขสราญรื่นรมย์สโมสร
ทุกแดนดินถิ่นไทยไกลอาวรณ์
สุขขจรขจายจนปลายปี
เจริญจิตพิชิตชัยสมัยหน้า
มโนภาวะสงบประสบศรี
ปัจจัยห้าพอเพียงเลี้ยงชีวี
ขอสุขีสุขศานต์ทุกวารเทอญ
27 ธันวาคม 2549 00:27 น.
กวีปกรณ์
ขอโทษเถิดที่รักโปรดรับรู้
เรื่องหัวใจยากกู่ให้อยู่ไหว
ยามจะรักก็รักยากหักใจ
จึงพลั้งรักเผลอไปมอบไมตรี
ใช่กะล่อนปล้อนปลิ้นลิ้นละลื่น
หลอกให้หลงแล้วเป็นอื่นหรือหลีกหนี
เมื่อริรักก็รักด้วยภักดี
อย่ามองพี่เพียงใครคนใจลวง
คำทุกคำใช่พ่นเพียงลมปาก
ถ้อยทุกถ้อยเจื้อยจากใจทุกท่วง
รักเจ้ารักจึงมอบให้หมดทรวง
ใจหนึ่งใจเพียงดวงแด่ดวงใจ
ขอโทษเถิดที่รักที่พลั้งรัก
ยากยิ่งนักทานจิตห้ามคิดได้
เพียงพี่พบสบตาเพลาใด
คล้ายหทัยทายทักรักทันที
23 ธันวาคม 2549 09:20 น.
กวีปกรณ์
แค่คนหนึ่งเหน็บหนาวกลางดาวพร่าง
บนเส้นทางทนยากลำบากแสน
เดินเดียวดายโดดเดี่ยวดงดินแดน
ด้วยขาแขนของตนเพียงคนเดียว
แหงนมองจันทร์พันดาวสกาวฟ้า
ข้างกายข้าขื่นขมระทมเปลี่ยว
หากบางใครเคียงคู่คงสุขเชียว
จันทร์คมเคียวขอข้าใครสักคน
หากจันทร์ยินยลเสียงสำเนียงข้า
เหนื่อยและล้าลำบากมามากหน
จันทร์เจ้าเอ๋ยเคยไหมใจทุกข์ทน
ในค่ำหม่นคืนนี้ขอมีใคร
คนดีดีมีรักไม่ยักยอก
มิลวงหลอกลาร้างสร้างโศกไห้
ผู้จงรักภักดีอยู่ที่ใด
แม้สุดหล้าฟ้าไกลจักไปเจอ
22 ธันวาคม 2549 09:05 น.
กวีปกรณ์
คล้ายการเวียนเปลี่ยนไปของไอน้ำ
คู่รักย้ำแยกทางสร้างเหมาะสม
ไยจำแกล้งแสร้งยิ้มเย้าทั้งเศร้าตรม
เมื่อรู้รักขื่นขมไม่สมใจ
ไยยังกล่าวกลบเกลื่อนเหมือนไม่เจ็บ
จำกล้ำกลืนฝืนเก็บสะอื้นไห้
พบเพื่อพรากจากเพื่อเจอไม่เป็นไร
น้ำตาไหลเพียงเพราะใจปราะบาง
ไยไร้คำคร่ำครวญใครทวนถาม
กลัววู่วามเผลอหลอกแสร้งบอกบ้าง
เมื่อเจ็บปวดรวดร้าวรักเลือนลาง
ใคร่ทิ้งร้างเรือนกายหมายสิ้นลม
จำต้องหลอกบอกใจว่าไม่เจ็บ
ทั้งหนาวเหน็บเหนื่อยหนักเมื่อรักล้ม
คำพูดเพียงน้ำค้างที่พร่างพรม
ยามทบทวนหวนคมขืนข่มใจ
ที่ทนกล่าวกลบเกลื่อนเหมือนไม่เจ็บ
ทั้งกลืนกล้ำฝืนเก็บสะอื้นไห้
พบเพื่อพรากจากเพื่อเจอไม่เป็นไร
น้ำตาไหลเพียงเพราะใจเปราะบาง
21 ธันวาคม 2549 03:37 น.
กวีปกรณ์
คิดทบทวนถามใจจนไหวหวั่น
แค่ไหนกันจึงเรียกว่า "รัก" ได้
ความรู้สึกดีดีที่ส่งไป
นั่นคือ "รัก" ใช่ไหมช่วยตอบที
เรื่องราวของสองเราเธอกับฉัน
ความสัมพันธ์ผูกร้อยเป็นสร้อยศรี
เธอคิดค้านต่างไปไหมคนดี
ช่วยยืนยันสัมพันธ์นี้ที่ผูกพัน
แค่ไหนหรือเรียกได้ว่า "ความรัก"
ซึ่งสานถักร้อยเรียงเคียงคู่ขวัญ
แค่ไหนหรือเรียกได้ "คนสำคัญ"
แล้วอย่างฉันใช่ไหมถามใจเธอ
รอยแย้มยิ้มพิมพ์ใจที่ให้กัน
ความหวังดีแบ่งปันมั่นเสมอ
ซึ้งใจแล้วรักหนอที่รอเจอ
ขอเสนอสิ่งนี้แด่ที่รัก