28 ธันวาคม 2548 23:10 น.
กวีปกรณ์
ศพอักษรนอนเกลื่อนเฝื่อนอารมณ์
ถ้อยขยะสวะสังคมโสมมจริต
นิยมสร้างร่างคำมิยั้งคิด
คงเพราะจิตผิดแผกชอบแดกดัน
นำอักษรรอนค่าวาจาสัตย์
เรียงบรรทัดคัดสวยงาม...ช่างน่าขัน
คิดว่าเพราะเสนาะโสตหรือไรกัน
หยิบภาษามาบั่นให้บรรลัย
วรรณศิลป์วิ่นขาดเพราะสาดโคลน
คำหยาบโลนโถมทับจับวางใส่
เพื่อสนองรองอารมณ์ให้สมใจ
ด้วยหทัยไร้คิดจิตสำนึก
คำประพันธ์นั้นพล่อยและด้อยค่า
เพราะประดาวาจาห่วยช่วยตรองตรึก
เพียงหัวใจใฝ่ลำพองคะนองคึก
บทร้อยกรองหมองสึกระลึกด้วย
ศิลปะจะสร้างสรรค์งามบรรเจิด
เพราะกำเนิดเกิดจากใจใสสดสวย
บริสุทธิ์สุจริตจิตอำนวย
ไม่หวังร้ายหมายใครม้วยด้วยอักษรา
กรุณาอย่าใช้ไว้ป้ายสี
ให้ระยำย่ำยีกวีเลขา
ของมีครูอย่าเหยียบยั่วหัวครูบา
(เป็น) พฤติกรรมต่ำช้าน่าละอาย
28 ธันวาคม 2548 16:42 น.
กวีปกรณ์
สวัสดีปีใหม่
ขอบคุณคำอวยพรของเพื่อน ๆ บ้านกลอน
และขอมอบคืนให้สุขใจทุกคนคับ
**
ร่วมรับความสุขครับ
หวังคุณรับความสุขด้วย
น้ำใจใสและสวย
เป็นสิ่งช่วยรวยอารมณ์
มามอบความสุขให้
หวังรับไปใจสุขสม
ดั่งน้ำพร่างลงพรม
จิตรื่นรมย์ชมชื่นใจ
มาแบ่งปันกันยิ้ม
รอยใจพริ้มปริ่มหทัย
สุขสันต์วันทุกข์ไร้
เริ่มปีใหม่ให้ยินดี
ปล่อยวานวันผ่านไป
เริ่มต้นใหม่ให้สุขี
เริงรื่นชื่นชีวี
พบเรื่องดีกลีอย่ากราย
หวังไว้ให้เริ่มทำ
ไม่เพียงย้ำพร่ำจุดหมาย
สำเร็จเสร็จทุกราย
สิ่งหวังได้ง่ายดายจริง
เพื่อนทุกข์เจือสุขให้
เขาสุขใจเราสุขยิ่ง
เผื่อไปในบางสิ่ง
อย่าประวิงสิ่งควรทำ
ร่วมกันบันเทิงใจ
อย่าปล่อยให้ใครระกำ
ศัตรูมิกรายกล้ำ
ขอมอบคำล้ำอวยพร
25 ธันวาคม 2548 20:11 น.
กวีปกรณ์
แม้ชีวาข้านั้นดีหรือเลวร้าย
ยังยิ้มได้ไม่สิ้นกลิ่นความหวัง
เมื่อตาวันยังทอแสงแห่งกำลัง
ข้าจึงยังไม่ท้อย่นย่อใจ
เมื่อท้องฟ้ายังคงเป็นสีฟ้า
เมื่อธารายังยงคงหลั่งไหล
เมื่อหิ่งห้อยยังแข่งเบ่งแสงไฟ
สู้ดวงดาวอำไพในราตรี
ข้ายังใคร่ก้าวไปในแดนนั้น
สู่วันฝันอันใกล้ไม่ห่างหนี
ไปด้วยแรงแห่งความเชื่อที่ยังมี
ด้วยชีวีอันกล้าหาญฝ่าฟัน
แม้หลายถ้อยคำถ่อยให้ถอยล่า
บางเวลาน้ำตาเกินทนกลั้น
คอยเตือนใจเอาไว้ ไม่สนมัน
เจ้าของฝันคือเราใช่เขาเลย
รู้อย่างนั้นพลันก้าวสาวฝันต่อ
สู่ปลายทางซึ่งรอต่อการเผย
เอื้อมคว้าดาวดวงนั้นมาชมเชย
แด่ครั้งหนึ่งซึ่งเคยลงมือทำ
"there's no time to lose, I here her say
Catch your dream before they slip away.
---------------------------------------------------------------- DREAMER
รูปจาก http://www.rikkertkoppes.com/images/80_dreamer_800%20x%20470_Jan%202003.jpg
23 ธันวาคม 2548 05:10 น.
กวีปกรณ์
เมื่อเราชาตก็มาดรอดให้ปลอดภัย
หวังเพียงกายหายใจไม่ดับดิ้น
ร้องเมื่อกริ้วหิวกระยาต้องหากิน
เพื่อชีวินไม่สิ้นลับวิญญาณ
เพียงกำเนิดความตายก็หมายคร่า
ทุกเวลาตามใกล้แม้ไม่ขาน
คอยอยู่ติดชิดใกล้ในทุกกาล
ทุกสถานปานเงาตามเราไป
อันความตายคล้ายประตูอยู่รายรอบ
อาจรอดั่งถามตอบชอบบานไหน
หวังเพียงเราเลือกทางพลางก้าวไป
ชอบประตูบานใดใคร่เลือกเอา
อาจโทษโกรธว่าชะตาโชค
หรือโรค ความประมาทอันขลาดเขลา
มิย้อนคิดพิศดูที่ตัวเรา
มัวแต่เอาสนุกสุขสบาย
ติดอบายขายตัวเมามั่วร่าน
ไม่เกรงปราณวายลับดับสลาย
จนโรคเร้าเศร้าทุกข์สุขมลาย
แล้วฟูมฟายใคร่ครวญหวนเวลา
ดำเนินชีพประมาทขาดระวัง
น้ำตาหลั่งเมื่อสายคล้ายเป็นบ้า
ด้วยผลกรรมนำเราใช่ชะตา
จงรู้ว่าความตายไม่ไกลเกิน
21 ธันวาคม 2548 23:33 น.
กวีปกรณ์
เส้นทางรักหักร้างเราต่างจิต
จากเคยคิดผิดหวังไม่ดังหมาย
จักร่วมล่าคว้าฝันพลันมลาย
สิ้นสลายจุดหมายต่างต้องห่างกัน
เธอหนึ่งฝันฉันหนึ่งซึ่งคิดต่าง
คงต้องเดินคนละทางเพื่อสร้างฝัน
คำสัญญาว่าไว้ใช่สำคัญ
จะรักและผูกพันมั่นมิคลาย
คงต้องทิ้งเรื่องเราเอาไว้ก่อน
เรื่องรักร้อนผ่อนไว้คงไม่สาย
แม้ปมรักจักต้องคลี่เงื่อนคลาย
เพียงเพื่อนซี้มีจุดหมายปลายเดียวกัน
เมื่อเธอก้าวฉันก้าวทุกก้าวย่าง
เพียงเพื่อสร้างฝันของเธอและฉัน
ประสบการณ์วารพ้นเราค้นมัน
แล้วสานต่อสู่ฝันวันของเรา
ยังขอบใจในมิตรผู้ชิดใกล้
กำลังใจแบ่งไปไม่ให้เหงา
ความสัมพันธ์โยงใยใจบางเบา
ในวันเก่ายังไม่ห่างจางลืมเลือน
หากพรุ่งนี้คนดียังจะรัก
สานเรื่องพักลาร้างสร้างจากเพื่อน
ด้วยความหลังสัมพันธ์อันย้ำเตือน
และรอยเปื้อนน้ำตาครั้งอาลัย
เมื่อสองเราได้ย่างอย่างที่คิด
คืนวันอันมืดมิดกลับสดใส
ฉันยินดีหมุนวันคืนกลับไป
ยังไม่สายใช่ไหม...ที่จะรักกัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีปกรณ์
หน้าส่วนตัว
1670
