8 กรกฎาคม 2550 13:28 น.

ท่วงทำนองของ "ความคิดถึง"

กวีปกรณ์

ที่ว่างเว้นห่างให้คิดถึง
ถักถ้อยเสนาะซึ้งแสนหวาน
ร้อยรวมเรื่องราวแห่งวันวาน
ผสานผสมอารมณ์รัก

ดื่มด่ำดื่นดาวพราวไสว
ระยิบยับจับใจจนประจักษ์
ดุจดาวดวงใหญ่แสนไกลนัก
เพียงเพชรพวงภักติ์พริ้งแพรวพราว

เคยไกลว่าตามองหาเห็น
รักเร้นไร้คนเคียงคืนหนาว
คราพบกลับพรากผ่านบางคราว
มองดาวเด่นแสงจึงแจ้งจินต์

ลมหนาวคราวฝนฟ้าหม่นหมอง
กลายท่วงทำนองไม่สุดสิ้น
อาจแทรกโศกไว้ในฝนริน
คลายรักผกผินโผบินไป

คิดถึงถ่ายทอดอ้อนออดเหงา
ถึงเขาถึงเธอเสมอไหม
"ฟังสิเสียงร้องของดวงใจ
มิเคยหยุดไหวได้สักครา"
				
3 กรกฎาคม 2550 07:27 น.

สิ่งที่เหลืออยู่...

กวีปกรณ์

รอยทรงจำยากเลือนคงเตือนอยู่
ครั้งความรักเคียงคู่คอยปลอบขวัญ
อกเจ้าเอ๋ยเคยสุขทุกคืนวัน
มาวันนี้เปลี่ยนผันหวั่นอาลัย

คนกำลังลาจากยากยั้งหยุด
อีกสิ้นแล้วแรงยุดยื้อฉุดไหว
จะสั่งเสียรารั้งหรืออย่างไร
เมื่อเลือกแล้วจากไกลจนใจลา

ยอมจำใจจำนนจำทนทุกข์
ภาพความสุขหลอนใจเพ้อใฝ่หา
กลายเพียงใครคนหนึ่งซึ่งคุ้นตา
ยอมเจียนเจ็บจนกว่าจะชาชิน

ทนท้อแท้, เหน็ดเหนื่อยและอ่อนล้า 
รอจนกว่าดวงใจเจ้าดับดิ้น
ที่อยู่ได้ด้วยน้ำตาพร่างพรมจินต์
หากไม่เหลือแล้วคงสิ้นดวงวิญญาณ




				
2 กรกฎาคม 2550 07:56 น.

...ฝ้าตะวัน...

กวีปกรณ์

CalmSeaSunsetSS.gifตะวัน วาดฝันวางบนทางเท้า
ดวงตาเศร้าโศกสั่นด้วยหวั่นหวาม
ทางที่เลือกเกลือกกลั้วมั่วคาวกาม
หลายคนหยามหยันเย้ยเปรยเปรียบเดน

ก้าวที่กล้ากลัดหนองลำพองไว้
หยาดน้ำตารินไหลไร้คนเห็น
สายฝนหลั่งหลัวฟ้าเมื่อคราเย็น
เมฆสลัวซ่อนเร้นเล่นแสดง

ถูกตีค่าราคาตัวเพียงชั่วครั้ง
ถูกยึดยั้งเหยียบย่ำซ้ำกลั่นแกล้ง
ถูกโกงกัดกินเนื้อเหงื่อน้ำแรง
ถูกสาปแช่งจากคนยังทนทำ

เป็นผู้ชายป้ายเหลืองในเมืองหลวง
ใครต่อใครจับล้วง ลูบ ขยำ
ขึ้นข่มขี่ขืนใจจนระกำ
แม้ศักดิ์ศรีบอบช้ำก็กล้ำกลืน

ลืมตาตื่นแต่จันทร์ ตะวันเห็น
เช้ากลับมืด สายกลับเย็น จำเป็นฝืน
อาหารเช้ากินยามเย็นเช่นทุกคืน
ใครนิทราข้าตื่นต้องเลี้ยงตัว

เงินเก็บออมอดไว้ใช้ยามแก่
อีกส่วนส่งให้แม่จากลูกชั่ว
สักวันจักหยิบฝันอันหมองมัว
ตราบวันนี้ค้นทั่วสลัวลาง

ยังสิ้นแสงแห่งตะวันส่องฝันฟ้า
สายฝนหล่นรินมาแม้ฟ้าสาง
น้ำตาหยดลดกลางระหว่างทาง
ไร้แม้แสงส่องสว่างจางแสงจันทร์

ตะวัน ดับด่าวดิ้นจนสิ้นชีพ
เจ้าจำปีปลิดกลีบอันลีบฝัน
แกร่งกล้ากลับละโหยร่วงโรยพลัน
สูญสิ้นแล้วแสงนั้นอนันตกาล...!!!



BUTTERFLY-BOY-756890.jpg				
30 มิถุนายน 2550 19:33 น.

บัวสี่เหล่า...

กวีปกรณ์

bd009.jpgพุทธองค์ทรงตรัสจัดจำแนก
หมวดหมู่คนควรแยกออกสี่เหล่า
ตามสติปัญญาค่าหนักเบา
จงไตร่เอาควรคู่เช่นหมู่ใด

อุคฆติตัญญู ผู้ฉลาด
ผู้ซึ่งปราศความเขลาสิ้นสงสัย
ตั้งสติอ่าน,ฟังอย่างตั้งใจ
ก็ผลิบานดอกได้ไสวงาม

วิปจิตัญญู ผู้ใฝ่เรียน
แม้พากเพียรมิเข้าใจจึงไต่ถาม
เพื่อคอยข่มเขลาไว้ไม่ลุกลาม
จึงเบิกบานตื่นตามยามแจ้งจินต์

เยยะ ประเภทผู้รู้บ้าง
หวังเสริมสร้างปัญญาปัญหาสิ้น
ให้แบ่งบานผ่านพ้นสายชลริน
ไร้กิเลสกัดกินหมดสิ้นไป

ปทปรมะ ผู้โง่เขลา
ปัญญาเบายากแจงแสดงได้
มิอาจโผล่พ้นน้ำด้วยทางใด
จำจมในปลักตมทับถมลง

"ยากจักแจ้งแสดงธรรม"
 				
25 มิถุนายน 2550 07:56 น.

ครูกวีศรีสยาม

กวีปกรณ์

sunthonphu.jpg
กล่อมกรุงปรุงสมัยจนไกลโศก	
ประโลมโลกร้อยเครื่องเฟืองอักษร
ประชาชื่นรื่นรมย์นิยมกลอน		
บางบทสอนแทรกคติตำหนิเตือน

ทุกท่วงถ้อยคล้อยตามด้วยหวามไหว	
คอยขัดเกลากล่อมใจจนไกลเถื่อน
บทนิราศคลาดนางช่างสะเทือน	
น้ำตาเปื้อนปริ่มนองท่วมสองตา

สรรค์นิทานสานนิทราจนล้าหลับ	
เหน็ดเหนื่อยกับการท่องไปในโลกหล้า
ผจญภัยใจมนุษย์สุดคณา		
ช่างคดเคี้ยวเกรี้ยวกว่าชลาลัย

เป็นต้นแบบบทเรียนให้เขียนอ่าน	
สร้างสืบสานวรรณศิลป์มิสิ้นสมัย
บิดาแห่งวรรณรสร้อยกรองไทย	
ก้องเกียรติไกรสุนทรภู่ครูกวี


				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกวีปกรณ์
Lovings  กวีปกรณ์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกวีปกรณ์
Lovings  กวีปกรณ์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกวีปกรณ์
Lovings  กวีปกรณ์ เลิฟ 1 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงกวีปกรณ์