9 สิงหาคม 2544 21:06 น.
-
ความฝันที่ปลายทาง
อาจเหมือนอยู่ห่าง เกินไขว่คว้า
อย่ามัวแต่มองด้วยสายตา
ก้าวสิ ก้าวเข้ามา คว้าเอาไป
อย่ากลัวจะล้ม จะพลั้งพลาด
อย่าขลาด อย่ากลัวแพ้ แก้ตัวใหม่
เพียงเธอสู่ เราจะอยู่ เป็นแรงใจ
ไม่วันนี้ ก็วันต่อไป ฝันจะเป็นจริง
"เป็นแรงใจให้ทุกไฟของความฝัน"
6 สิงหาคม 2544 23:28 น.
-
แค่อยากให้เธอรู้.......ตัวตนข้างใน
อาจจะดูเป็นคนอารมณ์ดี
แต่ความจริงที่มีกำลังหวั่นไหว
อาจดูเข้มแข็งไม่หวั่นใจ
แต่ความจริงข้างในมีน้ำตา
รักมากผิดหว้งมากก็แบบนี้
ต้องฝืนใจที่มีทำเริงร่า
ท่องแต่คำว่ายิ้มไว้อย่าให้ใครเห็นน้ำตา
ไม่อยากให้ใครตีตราว่าสำออย
25 กรกฎาคม 2544 08:29 น.
-
เต็มใจ....ที่จะรัก
ถึงอกหักก็ยังรักไหว
แม้ไม่ได้เป็นคนสำคัญในหัวใจ
ก็ขออยู่ใกล้ใกล้คอยห่วงใยสนใจเธอ
รู้ทั้งรู้....ว่าเธอมีใคร
จะไม่หวังอะไรมากมายไม่ขอร้อง
เพียงได้เจอหน้าทุกวันเท่านั้นพอ
จะไม่ขออะไรให้รบกวนเธอ
24 กรกฎาคม 2544 07:54 น.
-
อะไรก็ไม่ว่างไม่มีเวลา
ดูเอาเถอะหนาใจคนนั้น
นี่แค่ห่าง ห่างกันไปไม่กี่วัน
เธอก็อ้างได้สารพันปัญหาวุ่นวาย
เอาเถอะ! จะยอมเชื่อว่าไม่มีเวลา
ถึงขนาดไม่โทรมาไม่มีจดหมาย
ไม่เป็นไร อยากทำอะไรก็เชิญตามสบาย
แต่ทีฉันเมื่อไหร่อย่หาว่าใจร้าย..ก็แล้วกัน
18 กรกฎาคม 2544 09:39 น.
-
ทางรถไฟสายหนึ่ง
มีสองรางขนานกันไปอย่างคงที่
ให้มาพบ บรรจบกันคงไม่มี
ขนานกันอย่างนี้ - - เรื่อยไป
ทางรถไฟทอดตัวยาว
แต่รางสองรางไม่เคยใกล้
เหมือนหัวใจเราสองใจ
ห่างอยู่อย่างไรก็อย่างนั้น
ระหว่างเราก็เท่านี้
สิ่งที่หวังต้องการมีคือความฝัน
ทำอย่างไรก็ไม่พบบรรจบกัน
เหมือนสองรางที่ทอดยาวนั้น - - ขนานกันตลอดไป
หน้าส่วนตัว
1005
