ณ. วันนี้ ห่างไกล สุดขอบฟ้าห่างไกลเกิน สายตา จะมองเห็นแต่หัวใจ ยังมีเธอ ทั้งเช้าเย็นสิ่งที่เป็น กายห่าง ใจผูกพันธ์การเวลา นำพา ให้มาพบแต่จุดจบ ปรายทาง คือฝั่งฝันระยะทาง มิอาจพลาก เราจากกันสุดทางฝัน ของฉัน ต้องมีเธอมีหลายคำอยากบอกในตอนนี้มีหลายสิ่งดีๆเกิดกับฉันระหว่างเราอาจเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์แต่ว่ามันกลับเป็นสิ่งที่ดีงามขอบคุณที่ยังมีเธอเป็นเพื่อนคอยย้ำเตือนทุกสิ่งให้กับฉันซึ้งใจกับความห่วงใยที่ให้กันจะรักษาความผูกพันธ์ด้วยหัวใจไม่อยากเข้าใกล้เธอเลยตอนนี้เพราะรู้ดีหัวใจเริ่มหวั่นไหวรู้ตัว ทุกๆสิ่งเริ่มเปลียนไปฐานะ คนรู้ใจก็เปลี่ยนแปลง!!ก่อนหน้านี้เคยคิดจะมีกันจะสร้างฝันทุกอย่างให้สดใสมาวันนี้มีทุกอย่างสมดังใจแต่ความฝันยิ่งใหญ่ ไม่มีเธอใช่รักหรือในใจที่มีเขาหรือเป็นเพียงความเหงาที่สับสนทุกเรื่องราวเธอเข้า มาวกวนใจสับสนคือเหงาหรือเขาคือเธอหากวันนี้ถามใจแล้วคือรักอยากรู้นักเธอจะรักฉันบ้างไหมหากสมมุดตอนนี้เธอ ไม่มีใครจะมีฉันบ้างไหมในใจเธออยากมีเธอในทางเดินของชีวิตอยากแนบชิดบนทางเดินของฝั่งฝันอยากร่วมสร้างชีวิตไปด้วยกันถ้าใจเราคิดเหมือนกันก็คงดีวอนสายลมแห่งความเงียบเหงาช่วยพัดพาใจเศร้าๆดวงน้อยนี้พ้นผ่านเมฆหมอกไปเสียทีก่อนที่ใจดวงนี้จะแตกลง--------*-----**-----*--------
อันบทกลอนสอนใจคำไทยจัด ทุกสัมผัสเรียงร้อยเสียงอักษร ทุกบทบาทถอดสำเนียงเป็นเสียงกลอน เป็นสื่อสอนเตือนใจให้ได้ฟัง ระหว่างบทสำเนียงพริ้วปริวไสว ประสานใจต่อครบบาท ไม่คาดฝัน ตัวอักษรสื่อความหมายคล้องจองกัน สร้างผลงานเป็นบทกลอน สอนจิตใจ -----------*-------*------------เสียงกลอนคงไม่รู้ แน่แล้วพี่ยาเสียงแว่วแผ่วเข้ามา ไม่รู้เสียงกลอนใส่ดั่งจิต ที่พี่คิดอยู่สิ่งที่พี่ไม่รู้ น่ารู้พี่ยา-----------*-------*------------เกิดเป็นคนเพื่อรู้ ชั่วดี พี่เอยใยพี่จึงละเลย สิ่งนี้จงอย่าพึ่งความดี คนอื่น เลยนาหากพี่คิดแบบนี้ พี่นั้น จะตรม-----------*-------*------------ฉันเชื่อในสิ่งนี้ ทำดี ได้ดีเพียงแค่ทำเฉยเมย ไม่รู้บางครั้งที่ทำดี ก็เหนื่อย นักแลแต่พี่ทำไม่รู้ ต่อสู้ แย่งชิง-----------*-------*------------
อย่าปล่อยฉันไว้ กับความเจ็บปวดนี้ อย่าปล่อยฉันไว้ ท่ามกลางสายฝน อย่าปล่อยฉันไว้ กับคำคืนที่มืดมน อย่าปล่อยฉันไว้ บนถนนซึ่งไร้เธอ ได้โปรดเถอะ ที่รัก โปรดกลับมา ได้โปรด กลับมาซับน้ำตาฉันได้ไหม ได้โปรด นำรอยยิ้มที่เคยจากไป ได้โปรด นำกลับมาให้ฉันใหม่นะคนดี อย่าทิ้งฉัน ไว้กับคราบน้ำตา อย่าทิ้งฉัน ไว้กับช่วงเวลาเหล่านี้ อย่าทิ้งฉัน ไว้โดยไร้ซึ่งความปราณี อย่าทิ้งฉันไว้ตรงนี้โดยไม่มีเธอ โปรดนำความรักของเธอกลับมา โปรดนำรอยยิ้มมาซับน้ำตาฉันได้ไหม โปรดนำเศษเสี้ยวของหัวใจ โปรดนำมาต่อกันใหม่นะคนดี หากรักเราต้องขาดสะบั่นลงเยี่ยงนี้ ดังนั้นแล้ว ชีวิตนี้คงไร้ซึ่งความหมาย เหมือนดังมีร่างแต่กลับไร้ซึ่งหัวใจ ดังลมหายใจที่ไร้ซึ้งจิตวิญญาณ !**********!!!**********!
We've built a love but that love falls apart. Our The precious moments are all lost from the emotional storm. It was swept away, Our can't bring it back the same. An Our little paradise becomes dark. Even now, An our love has ended. But Honey!! I never forget every step, We've done together. No matter, The time has passed, year after year. Forever you are still in the deepest part of my heart. *****!!**********!!!**********!!***** เราสร้างความรักขึ้นมาแต่รักนั้นได้พังทลายลง ช่วงเวลาที่มีค่าของเราสูญหายไปกับพายุอารมณ์ มันถูกพัดพาไปแล้วทุกสิ่งเราไม่สามารถนำกลับมาเหมือนเดิม สวรรค์น้อยๆของเราจึงอับแสง ถึงแม้ว่า ตอนนี้ความรักของเราได้จบลง ที่รัก แต่ว่าฉันไม่เคยลืมทุกย่างก้าวที่เราได้ทำร่วมกันมา ไม่ว่า เวลาจะผ่านไปเนิ่นนานปีแล้วปีเล่า คุณยังคงอยู่ในส่วนลึกของหัวใจฉันตลอดไป. *****!!**********!!!**********!!*****
เทอสร้างกรอบหัวใจเทอกำหนด กรอบคือกฏบังคับจิตคิดนั้นหนา ดังกรงแกร่งท่ามกลางสายธารา แต่กายามิสัมผัสความชุ่มเย็น อันทุกข์สุขนั้นคงมีเหตุผลอยู่ สุขที่รู้ทุกข์ที่คิดดังจิตสรรค์ สรรพสิ่งไร้ซึ่งกรอบกีดกัน หากเธอลองสัมผัสมันด้วยวิญญาณ แม้นอกกรอบก็อาศัยใจสัมผัส ความอึดอัดนั้นย่อมมีทุกแห่งหน สุขหรือทุกข์นั้นกำหนดที่ใจตน มิใช่ยลความสุขในกรอบใจ วัฏจักร กฎเกณฑ์ ของชีวิต บ้างถูกผิด บ้างยิ้ม บ้างหม่นหมอง เมื่อผ่านทุกข์ย่อมเห็นสุขตามคันลอง ใยทนหมองในกรอบของจิตใจ!!
หน้าส่วนตัว
1933
