รางรางเริ่มรายแผ่แรฟ้ากว้างตะคุ่มตะคุ่มเกาะเหมือนเงาเลือนรางเริ่มเริ่มสางกลางหาวขาวระบายเรื่อเรื่อเรืองเหลืองแดงแต่งขอบฟ้าทองทองเหนือชลาคราแสงฉายพราวพราวพร่างเหลือบเลื่อมกระเพื่อมพรายราวราวระบายนทีสีเลื่อมทองดื่นดื่นคลื่นริ้วเรียวเกลียวคลื่นน้อยลิบลิบลิ่วทยอยฝอยฟองฟ่องหย่อยหย่อยเป็นระยะระรังรองต้อยต้อยฟองล่องน้ำตามเป็นแนวหวิวหวิวพลิ้วสายลมพรมแผ่วผ่านเอื่อยเอื่อยปานนานนานฉิวแผ่วผิวแผ่วอ่อยอ่อยจนพ้นหายสลายแววเย็นเย็นแถวแขนขาผิวหน้าเอยผลุบผลุบโผล่จากรูเรารู้จักงงงงนักทักสักคำอย่าทำเฉยปริบปริบตาให้กันฉันคุ้นเคยวิ่งวิ่งเลยปูจ๋าไปหากินเลียบเลียบเลาะริมน้ำตามชายหาดซ่าซ่าสาดซัดระลอกบอกถวิลซ้ำซ้ำคำใครสั่งดั่งเคยยินคล้ายคล้ายรินน้ำตา...ลาจากกัน( กลอน กลบทธงนำริ้ว ซ้ำ 2 คำ ต้นวรรคเปลี่ยนกระทู้ทุกวรรค จำนวนคำ 8-9 คำตัวอย่างกลอน ขึ้นวรรครับ )
ชอบตะวันโผล่จากน้ำในยามเช้าชอบเพราะเจ้าช่างมีสีสดใสชอบดูน้ำระยิบระยับสวยจับใจชอบสีทองผ่องใสในชลาชอบเกาะไกลสุดกู่ดูว้าเหว่ชอบโมเมว่าเจ้าเงาะเหาะไปหาชอบคิดฝันวันเป็นเช่นรจนาชอบสีฟ้าคล้ำคล้ำบนอัมพรชอบรสชาติความเค็มปะแล่มปะแล่มคล้ายน้ำตาอาบแก้มเมื่อวันก่อนชอบเสียงคลื่นซัดซ่าเหมือนอาวรณ์ชอบสนตอนเอนโอนเพราะโดนลมชอบยืนจ้องมองดูเจ้าปูน้อยชอบเปลือกหอยมากมีสีผสมชอบเดินย่ำบนทรายให้เท้าจมชอบขีดเขียนคำคมบนผืนทรายชอบชายหาดตรงที่ปริ่มอยู่ริมน้ำชอบแอบช้ำยามคลื่นเยือนแล้วเลือนหายชอบเมื่อน้ำโรยละอองต้องผิวกายชอบแม้อายไอดินกลิ่นทะเลชอบโค้งรุ้งเหนือน้ำในยามบ่ายชอบเดินเก็บสาหร่ายมีถมเถชอบฟังเสียงเครื่องยนต์ดังเรือตังเกชอบเสน่ห์ทรายทุกเม็ดคล้ายเพชรเจือชอบนาวาลำน้อยแล่นลอยล่องชอบฝันฟ่องมองตามด้วยความเชื่อชอบคิดว่า "ใครสักคน" อยู่บนเรือชอบแม้เมื่อตาหลอกบอกเป็นเธอชอบมุมมองผ่องผาด "หาดบางสน"ชอบรู้สึกทุกข์ทนของคนเก้อชอบเวลาฝันหวานปานละเมอชอบฝันเพ้อหลายโอกาสบนหาดงาม
เมื่อเธอมีสมอง ก็ต้องคิดและไม่ผิดที่เธอต้องลองเสนออาจมีคนเอออวยด้วยกับเธอหรืออาจเจอคิดต่างอย่างจริงจังในทุกทุกความคิดมีผิด-ถูกซึ่งต้องผูกกับปัจจุบัน วันหน้า-หลังความคิดมิควรตรึง พึงระวังเพราะคิดยังต้องผูก " ถูกเวลา"หรืออาจมี "สถานการณ์" ต้านอย่างหนึ่งกลายเป็นผิดจนอึ้ง ซึ่งซึ่งหน้าแต่กลับถูกเมื่อสถานการณ์ผ่านเลยลาจึงเขียนมาติง เตือน อย่างเพื่อนมิตรอีก "ภาววิสัย" ใดเป็นอยู่จะช่วยชู หรือชี้ นี่ ถูก ผิดถึงอย่างไรในครรลองของชีวิตก็ต้องคิดติดกรอบที่ครอบคลุม
เช่นกับช่วงห้วงหาวสวยราวฝันเพ็ญพระจันทร์เจิดจรัสรัศมีฝนพรมพื้นชื่นคลอธรณีแว่วดนตรีหฤหรรษ์วสันต์ดลสร้อยสายใจใครผ่านม่านฟ้าโค้งมาผูกโยงโจ่งแจ้งฝ่าแรงฝนดุจดังสายสร้อยทองคล้องกมล"หากกังวลว่าสักวันจะฝันค้าง"ถ้ามิสิ้นไมตรีโลกนี้แคบแม้จะแอบอยู่ตรงไหนก็ไม่ห่างอาจเจือจุนอุ่นเอื้อเหนือเส้นทางให้แก่กันในวันว่างได้อย่างเดิมถ้าหากว่าวันนี้ใจมีสุขอย่าวาดทุกข์กัดกร่อนเสียก่อนเริ่มยามรู้สึกใจพร่องต้องคอยเติมคอยพูนเพิ่มเสริมกลบลบพร่องไปขอพึ่งพิงอิงกรุ่นอบอุ่นเอื้อถ้าหากยังมิเบื่อ-เหลือวิสัยขอซุกซอกว่างว่างข้างข้างใจเพราะมิอยากจากไกลหัวใจเธอจะอยู่อิงอุ่นไอ-ฟังใจเต้นจะแอบเร้นอยู่ข้างข้างร่างเสมอจะแนบเนานิรันดร์ในฝันละเมอยามหัวใจไผลเผลอ...อาจเจอกัน
ขออย่าเพิ่งถอดใจไปจากฉันแม้ยืนยันว่าใจไม่รู้สึกแต่ก็ยังอยากรู้อยู่ลึกลึกยังเฝ้านึกอยู่ทุกวันคืออันใดแม้วันนี้ยังทำท่าว่าฉงนจะอดทนบอกบ่อยบ่อยหน่อยดีไหมฉันสัญญาว่าจะฟังอย่างตั้งใจแม้ยังไม่ถึงเชื่อ...ไม่เบื่อฟังทำให้เธอลำบากเพราะอยากเชื่อด้วยยังเหลือเหน็บหนาวจากคราวหลังคอยแช่แข็งหัวใจในภวังค์อาจกำลังละลายใกล้ใกล้นี้เพียงแค่ไอรักคุณอบอุ่นพอคอยเคลียคลอใกล้ชิดไม่คิดหนีคอยบอกรักซ้ำซ้ำย้ำทวีคอยเร้ารุกคลุกคลีทุกวี่วันค่อยค่อยเพิ่มระดับการรับรู้ค่อยค่อยชี้ชวนสู่ประตูฝันค่อยค่อยโน้มคอยเหนี่ยวเกลียวสัมพันธ์ไปตามขั้นตามตอนอย่าร้อนรนบอกฉันเถิดบอกรักอย่างหนักแน่นให้เป็นแสนหวานหวานเป็นล้านหนให้ใจฉันไว้วางอย่างจำนนแค่อดทนบอกรัก...สักล้านคำ
หน้าส่วนตัว
1871
