นกฮูกได้ยิน ชาวนาติฉินบ่นราวกล่าวหาเมล็ดพืชเก็บไว้ หายไปผิดตาเขาสงสัยว่า นกอาจขโมยจึงเรียกประชุม ลองเหมาเดาสุ่มกล่าวถามตามโพยพวกข้าไม่ชอบ ลักลอบกอบโกยนกพากันโวย เป็นเสียงเดียวกันยืนยันคำพูด นกท้าพิสูจน์อาสาแข็งขันเป็นยามหมุนเวียน ผลัดเปลี่ยนช่วงวันเฝ้ายุ้งฉางนั่น ทั้งวันทั้งคืนเมล็ดพันธุ์ยังหาย นกฮูกซ่อนกายดูจนดึกดิ่นเห็นนกกระจอก เข้าออกกลมกลืนว่องไวไหลลื่น จิกข้าวเต็มจงอยยามช่วยปกปิด สมรู้ร่วมคิดจึงไร้ร่องรอยแม้เห็นกับตา กล่าวหาลอยลอยหากหลักฐานด้อย ขโมยโวยวายจึงเอาผงถ่าน เข้ายุ้งโปรยหว่านเมล็ดพันธุ์ที่หมายกระจอกย่ามใจ เข้าไปง่ายดายไม่คิดอับอาย ลักกินขโมยกินผงถ่านฝากรอย คอหอยตัวผู้ดูเป็นมลทินตัวเมียเลอะทั่ว สีมัวคล้ายดินตลอดชีวิน ความผิดติดตัวติดถึงลูกหลาน สังคมโจษขานประณามความชั่วลบก็ไม่ออก กระจอกหมองมัวเขาด่ากันนัว นกหัวขโมย
ฉันยืนเขย่งเท้าให้เจ้ารู้ว่าฉันอยู่ครู่ยามตามแรงเขย่งกับติดปีกที่เท้าให้เจ้าเกรงว่าฉันเองว่องไวไปง่ายดายฉันไว้ผมยาวดกปรกด้านหน้าหากเจ้าคว้าฉุบฉับจับได้ง่ายด้านหลังล้านเลี่ยนนี่มีอุบายบอกว่าสายเมื่อใด...จับไม่ทันลักษณะพอสังเขปเทพ "โอกาส"ถ้าประเมินเผินผาดอาจเห็นขันถ้าหากเห็นด้านหน้ารีบคว้าพลันอย่าให้ผันผ่านคล้อยจะลอยลับตัดสินใจทั้งมวลควรเร็วรี่โอกาสมีหนีไปแล้วไม่กลับคว้าด้านหลังลื่นผลุดหลุดมือปั๊ปติดปีกบินวิบวับลับสายตาโอกาสมีอยู่จริงแต่นิ่งเฉยจึงไม่เคยเป็นสิ่งวิ่งเข้าหานั่นคือพฤติกรรมธรรมดาต้องไขว่คว้าดิ้นรนด้วยตนเองเมื่อหมายปองต้องขยับและจับจ้องโอกาสเป็นเช่นทองของคนเก่งฉวยมาได้ใช้พลันช่วยบรรเลงในบทเพลงชีวีที่ต้องการ(เป็นรูปปั้นกรีก ปัจจุบันเหลือแต่ซากแต่ยังมีแผ่นจารึกบรรยายรูปโฉมของ"โอกาส" เหลืออยู่ )
ลงมือปลูกดอกไม้ให้ทั้งสวนทุกดอกล้วนสดสวยด้วยคุณค่าด้วยสีสันอันสุดสะดุดตาด้วยนามานัยแฝงแห่งดอกไม้เพียงเพื่อเธอสดชื่นทุกคืนค่ำด้วยลำนำประกอบที่มอบให้ยามกลางวันนั้นยิ้มภาพพิมพ์ใจยามหลับใหลในฝันนั้นงดงามด้วยดอกชื่อ "เรี่ยวแรง"แห่งคนหนึ่งกับดอกซึ่ง "ตั้งใจดี" มีล้นหลามและอีกดอกนามา "พยายาม"กับดอก"ความลำบาก"ฝากให้เธอเพื่อบอกว่าสวนนี้มีค่าล้นสำหรับคนเสียแรงแต่งเสนอกว่าทุกดอกจะเกิดสวยเลิศเลอคนปลูกเจออุปสรรคทั้งหนักเบาแม้เสียเหงื่อเสื้อเค็มเต็มใจเสมอเพียงเพื่อเธอผ่อนคลายหายหม่นเหงาหวังให้สวนสำราญนี้นานเนานานตราบเท่าชีวันอันยงยืนตรงสี่มุมของสวนปลูก "ชวนยิ้ม"ตรงริมริมขอบสวนปลูก "ชวนชื่น"ตรงกลางปลูก "ความสุข "ทุกวันคืนทั่วทั้งผืนนั้นปัก "ดอกรัก" แซม
ฟ้าร้องลั่น ครั่นครืนปื้นเมฆหม่นกลายเป็นฝนหล่นกราวราวถล่มพื้นดินนองน้ำฝนถนนจมคราหนึ่งดอกลั่นทมจมน้ำนองลอยไปกับน้ำไหลใครฤาเห็นเพราะเจ้าเป็นดอกไม้ไร้เจ้าของจึงไม่มีใครรับประคับประคองลอยไปตกท้องร่องหมองหม่นมัวจากกลีบดอกสีขาวพราวพิลาสบริสุทธิ์สะอาดปราศใดกลั้วเลอะน้ำครำดำปี๋สีมัวซัวจนหาตัวหาตน...ค้นไม่เจอนึกถึงวันฟ้าใส ไม่มีเมฆวันโลกเสกลมพร่างอย่างเลินเล่อเสกให้เจ้าชื่นชม...ลมละเมอวันไผลเผลอนิยมลมรำเพยเจ้าชูช่อล้อลมภิรมย์รื่นเอื้่อมมือยื่นใยเยื่อสุขเหลือเอ่ยขาดสติ มิระวัง...จึงสังเวยลมรำเพยนวลนุ่มซุ่มกระพือโหมกระหน่ำซ้ำแฝงแรงเร่งเร้ามิได้เฝ้าเย้าหยอกเล่นหรอกหรือ ?แม้เจ้าเหนี่ยวสุดสุดก็หลุดมือกระเด็นหวือจากถิ่นคลุกดินตมมาตกน้ำตกท่าไร้ค่าสิ้นเปรียบดอกดินน่าชังยังมิสมจะเอ่ยบอกว่า "ฉันดอกลั่นทม"ทั่วสังคมก็ไม่พร้อมจะยอมรับเป็นดอกไม้ไห้ห่มจมน้ำเน่าแม้ใครเศร้าแสนเศร้าเจ้ามิกลับเจ้าลั่นทมไร้ค่าดอกอาภัพชื่อสลายหายลับนับนิรันดร์
หนูแก้วนั่งมอง คุณแม่เตรียมของไปเยี่ยมตายายของใช้หลายชิ้น ของกินมากมายรวมทั้งเสื้อลาย อีกสองสามตัวคุณยายเลี้ยงปลา เลี้ยงหมูเลี้ยงหมาคุณตาเลี้ยงวัวหนูแก้วชอบกิน กระถินริมรั้วฟัก แฟง แตง ถั่ว สวนครัวริมนาให้ กิ่ง ก้อย ใหญ่ กับ ใหม่ ไปด้วยได้ไหมแม่จ๋าได้ซีจ๊ะลูก คงถูกใจตามีเพื่อนเฮฮา คุณตาดีใจเดินทางมาถึง แก้วกับเพื่อนจึงเข้าไปน้อมไหว้สวัสดีค่ะ ประสานเสียงใสตายิ้มละไม ยายยืนชื่นชมหลานหลานน่ารัก น้อมไหว้ทายทักพูดเพราะเหมาะสมวันนั้นหลานหลาน เบิกบานอารมณ์จนแดดใกล้ร่ม พนมไหว้ลาตา ยาย นิยม มารยาทสังคมของหลานทั้งห้าสมเป็นเด็กไทย จะไปจะมาจะพูดจะจา น่ารักจริงจริง
หน้าส่วนตัว
1475
