แค่เคยฝัน อันไม่คุ้นเหมือนจะอุ่น ในท่ามความเหน็บหนาวแต่อนาถขาดไฟในแสงดาวจึงเรื่องราวคราวอุ่นไม่คุ้นเคยเคยแค่ฝัน อันไม่อุ่นเหมือนบุญในบาปสร้าง หากอ้างเอ่ยเหมือนคว้าจันทร์ฝันดาวในหาวเอยล้วนลับเลยมิเคยคุ้นกับอุ่นอิงฝันแค่เคย เลยไม่คุ้นท่ามหอมกรุ่นอุ่นดินกลิ่นหอมยิ่งในโอบอ้อมล้อมลำเนาภูเขาจริงคงพักพิงแค่ฝันอันวูบเลือนไม่คุ้นเลย ที่เคยฝันคืนอุ่นนั้น จันทร์ดาว หนาวกลางเถื่อนคงมีค่า แค่บางใคร ใจสะเทือนเพราะไร้เพื่อน เลือนค่า เอื้ออาทร
หรือว่าแดงคนดีมีทางเลือกหมดทั้งเปลือกทั้งเนื้อ...คงเชื่อมั่นว่ามีคน ยกไว้ ให้สำคัญเป็นผู้อ่านบทประพันธ์ อันส่งมาจึงอิ่มลมผสมกลอนนอนเอมอิ่มจนแอบยิ้มกับที่ว่างข้างข้างฝาด้วยคิดถึงอรรถรสพจนาถึงแม้ว่าคว้าทุกทีไม่มีเธอถ้อยทอถัก อักษรสื่อถือเหมือนโซ่เส้นโตโต ร้อยจิต ชิดเสมอจึงทุกวันนั้นคงหลงละเมอเหมือนได้เจอคนเพียรเขียนกาพย์กลอนยามลุกขึ้นจากเตียงเพียงตื่นเต้นที่เธอเซ่นความรักด้วยอักษรทำให้ต้องตาลุกทุกตื่นนอนเหมือนเป็นพรพาชื่นชวนตื่นชมจึงเป็น แดงคนดี ที่ติดหวานจากกลอนกานท์ผสานจิตสนิทสนมแม้มีคำโบราณ "หวานเป็นลม"ติงอารมณ์ ขมบ้างเป็นบางคราหวั่นจะเป็น เบาหวาน หากนานนักแต่หัวใจไฟรักนั้นหนักหนามิอาจทำเมินเลยหรือเฉยชาจึงยังบ้า ตื่นนอน ตอบกลอนเธอ(อ่านเรื่องของแดงคนดี อีกทีนะคะ )
มาจากความเวิ้งว้างกลางห้วงหาวหรือจากดาวร่วงฟ้าครั้งคราไหนหรือหลุดจากพิมานจักรวาลใดตกลงในแดนดินถิ่นมนุษย์หรือนรกบกพร่องมีช่องโหว่มันจึงโผล่พสุธาขึ้นมาผุดหรือกลไกในแก่นแผ่นดินทรุดมันจึงหลุดขึ้นมา ตาเป็นมันมันใช้เล่ห์รานรุกทุกหมู่บ้านข้ามหย่อมย่านผ่านพ้นตำบลคั่นสู่อำเภอจังหวัด อัศจรรย์ข้ามเผ่าพันธุ์ ดั้นไปไม่อ่อนแรงทะลวงเส้นอาณาเขต ประเทศ ขาดทะลักหลามข้ามชาติอย่างผาดแผลงผ่านทวีปรีบอ้อมล้อมกำแพงกันโลกแห่งมนุษย์ หลุดอุ้งมือจึงเปิดเผยภาพพจน์และบทบาทด้วยอำนาจบาตรใหญ่ใครกล้าหือได้แต่นั่งหน้าดำทำตาปรือซึมกระทือ จำนน จนปัญญาเพราะโดนเล่ห์ เปิดเสรี ไม่มีรัฐมันแว้งกัดเอาตามความปรารถนามนุษย์ต่างจำนนในมนตราเงิน การค้า อินเตอร์เน็ต เอชไอวี
นั่งอ่านบทรจนาน้ำตาไหลสะเทือนใจเกินห้ามหักความเศร้าอั้นอารมณ์โศกศัลย์จนสั่นเทาแต่มือเรา "มีตำหนิ" ค่ามิพอมิอาจเอามือเปรอะไปเลอะมิตรจะยิ่งผิดซ้ำซากจากเคยก่อมือนี้มิควรใคร ใส่ใจพะนอแม้ใช้น้ำหมดบ่อ มิพอล้างปล่อยเอาไว้ตรงนั้น กับฝันเก่าเพื่อให้เราชำระและสะสางอาจจะนานปานกัปซับรอยจางหรือหมดทางล้างสะอาดในชาตินี้ขอเพียงเธอยังผุดผาดสะอาดเอี่ยมแค่มาเยี่ยมมาเยือนอย่างเพื่อน พี่โดยตั้งใจหรือบังเอิญก็เกินดีแม้ใจมีรอยประทับก็รับรู้และซาบซึ้งจึงตอบด้วย "ขอบคุณ"เท่าที่ทุนความเชื่อยังเหลืออยู่ด้วยรู้สึกนึกตรองของวิญญู" ขอยกย่องเชิดชูและบูชา"
ยามแสงแดดแผดกล้าหญ้าเหี่ยวแห้งไร้เรี่ยวแรงแกว่งไกวยอดใบห่อพ่ายแรงร้อนอ่อนพับลงกับกอร่อแร่รอรับรอบเกรียมกรอบตายยามสายฝนหล่นคลั่งหลั่งท่วมหญ้าคล้ายเป็นปลาพันธุ์แปลกออกแหวกว่ายถึงทนทอดยอดไปเอาใบพายรอฉากรากเน่าตายคล้ายคล้ายกันยามลดราวาศอกมาหยอกเย้าฝนหล่นเบาเพลาแดดแผดสีสันเอื้ออาทรอ่อนหวานสานสัมพันธ์รุ้งลาวัณย์บรรเจิดจึงเปิดตัวจากการลดอดกลั้นตรงกันข้ามรุ้งอร่ามท่ามกลางความต่างขั้วเป็นอาทินิยามความลงตัวปิดฉากมัวมืดมนบนแผ่นดินดุจดังส่งลงตัวไปทั่วทุ่งดังสายรุ้งต่อสายคล้ายไม่สิ้นดังรุ้งทิพย์หยิบยื่นคืนชีวินจึงหญ้าและแผ่นดินสิ้นเคราะห์กรรมธรรมชาติอาจกุมควบคุมฝนและอาจดลแดดร้อนให้ผ่อนต่ำแต่คนที่แยกขั้วหัวปักปำสร้างแถบรุ้งสีดำ...ครอบงำไทย( อาทิ แปลว่า เบื้องต้น )
หน้าส่วนตัว
962
