เริ่มรักร้อยถ้อยถักสร้อยรักร้อยด้วยทิพย์ถ้อยอ่อยเหยื่อหวานเหลือหวานคงคมคำค่อยค่อยข่มอ้อยตาลกลายเป็นชานอ้อยชืดรสจืดจางทุกวลีที่ร้อยสร้อยพิเศษอาจซ่อนเลศซ่อนนัยใดมาบ้างเพียงประพายประพิมพอชิมลางเพื่อจะวางเงื่อนงำด้วยคำกลอนระมัดระวังหัวใจในยามอ่านเกรงติดหวานเร็วไปเพราะใจอ่อนหลงลุ่มหลงรสชาติอาจร้าวรอนจนยากถอนตัวตนจากมนตราราวมิเคยเอ่ยคำทำนองฝันเพ้อรำพันปั้นกลอนมาก่อนหน้าสวมสร้อยให้ใครบ้างหว่างมรรคาเหลือใจมาร้อยรัก...สักเท่าไรสร้อยรักร้อยน้อยรักมักโหรงเหรงสวมโตงเตงเกรงยามคนถามไถ่หากรักที่ถักร้อยน้อยเกินไปคนจะเย้ยไยไพว่าไม่งามอยากจะรับสร้อยรักเสียนักหนาแต่ปัญหาทั้งผองเกินมองข้ามหากเธอยังตั้งหน้า...พยายามวันสร้อยงามพร้อมสรรพ...รับจริงจริง
ในโลกจริงความฝันฉันแบ่งโลกฝันหนึ่งโชกน้ำตาฝันคราหลับเหมือนอยู่ในโลกหนึ่งเศร้าซึ้งลับไร้กำกับปรับเพิ่มต่อเติมใดเป็นความเศร้าจากโลกจริงที่ดิ่งจับในก้นบึ้งซึ่งขับยามหลับใหลโศกมิอาจประเมินเกินเสียใจเพียงกลไกในฝันเท่านั้นแสดงเหมือนความเศร้าเข้าผสานวิญญาณหมองจึงนอนร้อง ร้อง ร้อง มิต้องแสร้งเป็นความเศร้าที่บังเอิญเกินชี้แจงอารมณ์แห่งคนฝันเท่านั้นรู้หลายครั้งผวาตื่นหน้าชื้นชุ่มฝันยังกุมอยู่ทั้งหมดใจหดหู่น้ำตาจากภายในไหลพรั่งพรูยั้งมิอยู่ ห้ามไม่หยุด ฉุดอยู่นานอีกโลกหนึ่งคล้ายสวรรค์ฝันยามตื่นรักหวานชื่นแสนสุขสนุกสนานมีทุกสิ่งที่สนองความต้องการแต่วิญญาณหัวใจมิไยดีเป็นความสุขภายนอกหลอกคนอื่นเหมือนชีพชื่นรื่นเปรมเกษมศรี"แต่ความขาดอาจอยู่คู่ความมี"จึงฝันดี ฝันโศก ในโลกจริง
หอมกลิ่นกาซะลองล่องลมหวิวใจโลดลิ่วเห็นเงาะเธอเหาะเหินย้อนไปสู่คืนวันฉันรับเชิญยังคิดเขินทุกทีที่มีลมชวนฉันเหาะดูดาวสกาวฟ้าติดปัญหาสำคัญนัดนั้นล่มนุ่งกระโปรงโหวงเหวงเกรงสร้างปมเมื่อยามเหาะทวนลมไปชมดาวยังมิได้ถามท้วงชมดวงไหนหากจะไปทุกดวงในห้วงหาวคงต้องอยู่บนวิมานอีกนานยาวควรเลือกดาวสักคู่ที่ดูดีหากจะดูดาวพุธและดาวศุกร์จะต้องลุกราวตีสามหรือตีสี่ตำแหน่งดาวราวสามสิบแปดดีกรีเยื้องวิถีดวงอาทิตย์ขึ้นนิดเดียวถ้าจะดูหัวค่ำต้องจำไว้ตำแหน่งใกล้เกือบชิดอาทิตย์เหนี่ยวเฉียดยอดไม้ตะวันตกรกเรื้อเชียวสามทุ่มก็จะเลี้ยวตกลับไปสองดาวเคราะห์แสงจ้าตาเปล่าเห็นนอกนั้นเป็นดาวฤกษ์เบิกแสงใสวะวิบวับนับล้านบานตะไทเงาะงี่เง่าเข้าใจฉันใดกันถ้าจะดูดาวเทียมเตรียมตัวง่ายเพียงแค่วาดเส้นสายให้สีสันจะเอากี่มากน้อยถึงร้อยพันวาดสักสองสามวัน...ฉันจะรอ(ดาวพุธโผล่พ้นขอบฟ้าก่อนดวงอาทิตย์และตกหลังดวงอาทิตย์ตกประมาณ 2 ชั่วโมงตำแหน่งสูงสุดประมาณ 28 องศา )(ดาวศุกร์โผล่พ้นขอบฟ้าก่อนดวงอาทิตย์และตกหลังดวงอาทิตย์ตกประมาณ 3 ชั่วโมงตำแหน่งสูงสุดประมาณ 46 องศา )
ชีวิตข้าอาภัพอัปภาคย์เพราะมีปากมีเสียงเถียงไม่ได้ถูกมนุษย์ตราหน้าว่าอย่างไรต้องจำใจจำยอมน้อมหัวรับเรียกไอ้ตูบ ไอ้ด่าง หรือนางดอกนามกระจอกสรรหามาโขกสับขึ้นอีไอ้ได้ฟังใจพังยับเขาถมทับบีฑาข้าทำไมพอเกิดความเอ็นดู อุ้มชู โอ๋พอโมโหเตะข้า ..อย่ามาใกล้!ถึงเป็นหมาข้านี้มีหัวใจเหตุผลใดใช้ข้ารองอารมณ์ใช่เลี้ยงข้าอ้วนพี หรือดีเด่พอเกเร กักขฬะ ก็จะข่มเพียงให้เศษอาหาร ทานอาจมแถมทับถม "เศษข้าวปลาหมาชอบกิน"พอมีเนื้อเอื้อมาแล้วข้าเลือกมิกระเดือกข้าวปลาก็ว่าหมิ่นใช้น้ำคำทำร้ายป้ายมลทินเป็น "หมาสิ้นกตัญญูไม่รู้คุณ"ลำเลิกอย่างปวดร้าว "หลงคาวเนื้อ"ลืมข้าวเหลือจานเก่าที่เขาขุนครั้นกินข้าวจานเก่าเขางงงุนว่าโง่เขลาเต่าตุ่นขุนสิ้นเปลืองผิดตรงไหนที่กำเนิดเกิดเป็นหมาจึงชั่วช้าจัญไรไปทุกเรื่องหรือว่าข้าหอนเห่าให้เขาเคืองจึงวางเขื่องเหยียดหยามประณามกันแม้ข้าซื่อถือตรงเฝ้าจงรักข้าก็มักได้ยินคำหมิ่นหยันว่า "คนซื่อเหมือนหมา "ด่าแดกดันข้างงงันมนุษย์สุดบรรยายยิ่งข้าสร้างวีรกรรม...ทำเท่าไหร่มิมีใครนิยามเทิดความหมายแม้จะพลีชีวารักษานายก็เพียง "ตายอย่างหมา" ค่าไม่มี
บ้านนี้คนมากมายทั้งชายหญิงร่วมบ้านจริงแต่คล้ายมิใช่บ้านมีที่ให้แอบหลบหรือพบพานทุกคนวาดวิมานเป็นงานประจำที่รู้จักทักทายคล้ายมิรู้จักแต่ก็มักคอยกันวันยังค่ำเจอก็เฝ้าเย้าหยอกหรือหลอกอำบ้างก็ทำเมินเมินจนเกินไปบ้านนี้แม้นแดนสวรรค์คนฝันเฟื่องยกเอาเรื่องร้อยพันมาฝันใฝ่จะยกเมฆเสกฝันนั้นอย่างไรยังมีใครบางคนทนให้ดาวบ้านนี้คือสวรรค์ฉันเคยเสกมีพระเอกแสนดีขี่ม้าขาวให้เป็นผู้รังสรรค์ฝันสกาวสร้างเรื่องราวเธอ-ฉันวันเราเจอแต่น้ำใจน้ำจิตใช่คิดฝันความผูกพันรู้สึกดีมีล้นเอ่อทุกทุกสิ่งที่เกิดล้วนเลิศเลอยิ่งกว่าเจอใครใครในโลกจริงจึงได้เขียนบันทึกเพื่อนึกย้อนด้วยอาวรณ์อาลัยอย่างใหญ่ยิ่งในความสุขทุกห้วงช่วงพักพิงคราแอบอิงพิงฝันสวรรค์ใจ
หน้าส่วนตัว
1331
