เอทีซี ที่หอ รอ รับ-ส่งยามเครื่องบิน ขึ้นลง วงห้วงหาวพื้นที่ฐานวงทรงกระบอกยาวสูงไกลราวพอเขม้นเห็นด้วยตารับช่วงต่อเหนือขึ้นไป ไม่เคยโอดเรียก Approach control โซนเรดาร์ทรงกระบอกสูงใหญ่ในนภาสูงไกลกว่าช่วงฐานการขึ้น-ลงเมื่อเครื่องบินบนฟ้ารักษาระดับกำกับโดย Area control โอน รับ-ส่งสามหน่วยงานที่เกี่ยวข้องต้องพะวงกับเครื่องบินขึ้น-ลง ในวงจรและต้องพึ่งเรดาร์แทนตาทิพย์แม้ไกลลิบตามอุตลุดไม่หยุดหย่อนไม่เคยตัดสัมพันธ์ในขั้นตอนตามอาทรชนิด ภาพติดจอเธอก็คล้ายเครื่องบินทิ้งถิ่นเก่าที่ใจเราพยายามตามติดต่อข้ามห้วงหาวยาวไกลใจถึงพอตามเคลียคลอจ่อชนิดใจติดใจเครื่องบิน บินไปมา บนฟ้ากว้างมิยกเว้นเส้นทางห่างเพียงไหนมีเรดาร์ พยายาม ตามเรื่อยไปเหมือนเรดาร์ หัวใจ มิไกลเธอA มาจาก AirT มาจาก TrafficC มาจาก Controlพื้นทีทรงกระบอกและความสูงในระดับที่กำหนด เป็นหน้าที่ของ ATC ที่หอพื้นที่ทรงกระบอกสมมุติในอากาศระดับสูงกว่านั้นเป็นหน้าที่ของ Approach control
หลังจากดูฟุตบอลนอนไม่หลับคล้ายกระส่ายกระสับกลับตัวหนีภาพคนแย่งลูกบอลหลอนฤดีมาตามจี้ตามปล้ำแย่งทำไมบอลที่ฉันครอบครองเป็นของหวงจะมาล้วงขวาซ้ายหาง่ายไม่ฉันเลี้ยงมาจริงจังทุ่มทั้งใจง่วงเพียงใดใจมิถอยคอยป้องกันไม่มีวันหลับตา คาสนามพยายามตรงไปสู่ประตูฝันมิยินยอมล้มบอลนอนกลางคันจะลองหันขวา-ซ้ายเล่นลายลวงพวกเดียวกันฉันยังหึง จึงไม่ส่งเกรงเขาหลงเหมือนที่ฉันนั้นเฝ้าหวงถ้าหากส่งให้ไปใจตามทวงบอลกลมกลวงอาจจะกลิ้ง ทิ้งฉันไปจะเลี้ยงไปยิงประตู ดูสักตั้งแต่บอลยังเกเรกลิ้งเฉไฉเดี๋ยวทางนั้น เดี๋ยวทางนี้ พิรี้พิไรแล้วเมื่อใด จะยิงเจ้า เข้าประตู
จากหัวใจหมองหมองของคนหม่นที่อ้างว้างกลางถนนคนฝันหนาวซึ่งใฝ่ฝันมั่นหมายตะกายดาวแต่ถึงคราวก้าวต่อทรมาอยากจะกลับเหลือเกินอยากเดินกลับให้ดาวลับดับพลันจากฝันหาอยากตัดใยมิให้เยื่อเหลือค้างคาอยากให้ใจเย็นชา เหมือนคราเดิมอาจจะต้องลองหยุดจุดนี้ก่อนแล้วค่อยย้อนถอนทัพกลับจุดเริ่มมิต้องการธารใจไหนมาเติมเพราะจะเพิ่มหวั่นไหวอาลัยอาวรณ์เมื่อพ่ายแพ้ แม้หมองต้องยอมรับแต่ก่อนกลับขอแค่แน่ใจก่อนว่ามิมีสายตาเอื้ออาทรความร้าวรอนจะสอนตนจนแกร่งพออย่าได้มอบปลอบเลยอย่าเอ่ย.อย่าเพราะจะเรียกน้ำตามาหมดบ่อการกดเจ็บเก็บกักจักเอ่อออจนเชิดคอต่อไปได้ไม่นานขอทรงกายหายใจไปเหงาเหงาแล้วโศกเศร้าสุดซึ้งเมื่อถึงบ้านที่ไร้ผู้ทับถมยามซมซานอาจเนิ่นนานการเยียวยารักษาใจคนดวงจินต์สิ้นสลายมิหมายฟื้นหากวันคืนยืนยงคงร้องไห้รินน้ำตาเศร้าสลดรดป่าไพรหากวันใดใจวายฝังทรายทะเล
ความพันผูกปลูกก่อยังรอผลเพิ่งเป็นต้นเต็มสวนจวนเติบใหญ่ถ้าเขาเมินเหินห่างทำอย่างไรต้นผูกพัน พันใจเราไปแล้วเมื่อหัวใจยับเยินเพราะเหินห่างเห็นช่องว่างห่างไกลจนใจแป้วความกังวลจนท้อเริ่มส่อแววคือหนึ่งแนวในนิยาม"ความผูกพัน"ผูกพันใดไม่พ้น กังวล ห่วงแม้เลยช่วง ยกเมฆ หรือเสกฝันสู่ระยะ พ่ายผุ ปัจจุบันเยื่อใยอันพันผูกถูกทบทวนความพันผูกปลูกร่างสร้างพันธะในจังหวะสะสมถมทุกส่วนด้วยหวังดี ห่วงใย ในกระบวนซึ่งสมควรหวนมอบตอบแก่กันพันธะความผูกพันอันรักษายังคงค่าอยู่ในหัวใจฉันแม้ยามอยู่ "รู้ตื่น" ในคืนวันมิเคยบั่นพันผูกที่ปลูกเลยเพียงทบทวนใจตนจนถ่องแท้ให้แน่แน่ทุกอย่างก่อนอ้างเอ่ยแม้ยอมรับกับท่า "ชา เฉยเมย"แต่ไม่เคยลบสักอย่างระหว่างเรา
แค่เคยฝัน อันไม่คุ้นเหมือนจะอุ่น ในท่ามความเหน็บหนาวแต่อนาถขาดไฟในแสงดาวจึงเรื่องราวคราวอุ่นไม่คุ้นเคยเคยแค่ฝัน อันไม่อุ่นเหมือนบุญในบาปสร้าง หากอ้างเอ่ยเหมือนคว้าจันทร์ฝันดาวในหาวเอยล้วนลับเลยมิเคยคุ้นกับอุ่นอิงฝันแค่เคย เลยไม่คุ้นท่ามหอมกรุ่นอุ่นดินกลิ่นหอมยิ่งในโอบอ้อมล้อมลำเนาภูเขาจริงคงพักพิงแค่ฝันอันวูบเลือนไม่คุ้นเลย ที่เคยฝันคืนอุ่นนั้น จันทร์ดาว หนาวกลางเถื่อนคงมีค่า แค่บางใคร ใจสะเทือนเพราะไร้เพื่อน เลือนค่า เอื้ออาทร
หน้าส่วนตัว
1214
