ก้าวต่อไปข้างหน้าต้องกล้าก้าวได้ทางยาวหรือสั้นนั้นคือได้ใครจะต้านจะติมิว่าใครตนต่างคิดต่างไปตามใจตนมั่นคงในวิถีที่เชื่อมั่นถนนฝันนั้นขวากเข็มเต็มถนนทนฝ่าข้ามหนามเหน็บเจ็บต้องทนการจำนนง่ายนักใช่หลักการรักเรียงถ้อยร้อยคำทำด้วยรักผ่านตะกุกตะกักผลักเพื่อผ่านทานกระแสคำคนอย่างทนทานกลอนรักไม่ดักดานสมกานท์กลอนแน่แน่วในทางฝันอันแน่วแน่อ่อนแล้วแพ้ควรหรือ ใช่มืออ่อนทอนตนเองหรือใครกันมาบั่นทอนคำคนค่อน น้ำลายฟอง ใช่ทองคำคว้ามาจับมาถือเปื้อนมือคว้าต่ำทั้งค่าทั้งคุณต้นทุนต่ำปรำยุแยงตะแคงแหย่แค่ปรักปรำใดกระทำสำคัญกว่าอันใดฝันยังไปไม่ถึงซึ่งจุดฝันไม่มีวันถอยหลังสักครั้งไม่ไกลก็ควรจะรู้ว่าอยู่ไกลวันไหนไหนก็ไม่หนีไม่มีวันกลบท ครอบจักรวาลคำแรกและคำสุดท้ายในแต่ละวรรคเป็นคำเดียวกัน
นกฮูกได้ยิน ชาวนาติฉินบ่นราวกล่าวหาเมล็ดพืชเก็บไว้ หายไปผิดตาเขาสงสัยว่า นกอาจขโมยจึงเรียกประชุม ลองเหมาเดาสุ่มกล่าวถามตามโพยพวกข้าไม่ชอบ ลักลอบกอบโกยนกพากันโวย เป็นเสียงเดียวกันยืนยันคำพูด นกท้าพิสูจน์อาสาแข็งขันเป็นยามหมุนเวียน ผลัดเปลี่ยนช่วงวันเฝ้ายุ้งฉางนั่น ทั้งวันทั้งคืนเมล็ดพันธุ์ยังหาย นกฮูกซ่อนกายดูจนดึกดิ่นเห็นนกกระจอก เข้าออกกลมกลืนว่องไวไหลลื่น จิกข้าวเต็มจงอยยามช่วยปกปิด สมรู้ร่วมคิดจึงไร้ร่องรอยแม้เห็นกับตา กล่าวหาลอยลอยหากหลักฐานด้อย ขโมยโวยวายจึงเอาผงถ่าน เข้ายุ้งโปรยหว่านเมล็ดพันธุ์ที่หมายกระจอกย่ามใจ เข้าไปง่ายดายไม่คิดอับอาย ลักกินขโมยกินผงถ่านฝากรอย คอหอยตัวผู้ดูเป็นมลทินตัวเมียเลอะทั่ว สีมัวคล้ายดินตลอดชีวิน ความผิดติดตัวติดถึงลูกหลาน สังคมโจษขานประณามความชั่วลบก็ไม่ออก กระจอกหมองมัวเขาด่ากันนัว นกหัวขโมย
หญิงเป็นยูงสูงส่งด้วยวงศาใช่ขึ้นฟ้าด้วยใจใฝ่กระสันยังลงมาเดินดินถิ่นเดียวกันมิเคยคิดปิดกั้นยกชั้นตนแม้เกิดมาฐานันดร์นั้นแตกต่างชายชาตรีมีทางสร้างถนนเพื่อเดินขึ้นสวรรค์เทียบชั้นชนใช่ต้องทนต่ำต้อยเป็นร้อยปีใช้ความรู้การงานเป็นฐานเทียบขึ้นไปเหยียบชั้นชนจนสูสีใช้หัวใจงดงามและความดีซึ่งอาจมีมากกว่า...ชี้ค่าคนแม้จะหลงรักยูงซึ่งสูงศักดิ์มิต้องหักใจหนีจนปี้ป่นถ้าหากยูงยังกล้ามาเดินทนแทนการบินอยู่บนเวหนไกลนั่นคือยูงถวิลทิ้งถิ่นที่ลงปฐพีมีจนอดทนได้กระทบกระเทียบเหยียบย่ำอาจช้ำใจมิมีใครเลือกกำเนิด ตอนเกิดมาแม้จะเกิดต่างศักดิ์หากรักมั่นเรื่องการต่างชนชั้นใช่ปัญหามิควรใช้วาที ตีราคาเพราะคุณค่า ความรัก ศักดิ์เท่ากัน
ฉันยืนเขย่งเท้าให้เจ้ารู้ว่าฉันอยู่ครู่ยามตามแรงเขย่งกับติดปีกที่เท้าให้เจ้าเกรงว่าฉันเองว่องไวไปง่ายดายฉันไว้ผมยาวดกปรกด้านหน้าหากเจ้าคว้าฉุบฉับจับได้ง่ายด้านหลังล้านเลี่ยนนี่มีอุบายบอกว่าสายเมื่อใด...จับไม่ทันลักษณะพอสังเขปเทพ "โอกาส"ถ้าประเมินเผินผาดอาจเห็นขันถ้าหากเห็นด้านหน้ารีบคว้าพลันอย่าให้ผันผ่านคล้อยจะลอยลับตัดสินใจทั้งมวลควรเร็วรี่โอกาสมีหนีไปแล้วไม่กลับคว้าด้านหลังลื่นผลุดหลุดมือปั๊ปติดปีกบินวิบวับลับสายตาโอกาสมีอยู่จริงแต่นิ่งเฉยจึงไม่เคยเป็นสิ่งวิ่งเข้าหานั่นคือพฤติกรรมธรรมดาต้องไขว่คว้าดิ้นรนด้วยตนเองเมื่อหมายปองต้องขยับและจับจ้องโอกาสเป็นเช่นทองของคนเก่งฉวยมาได้ใช้พลันช่วยบรรเลงในบทเพลงชีวีที่ต้องการ(เป็นรูปปั้นกรีก ปัจจุบันเหลือแต่ซากแต่ยังมีแผ่นจารึกบรรยายรูปโฉมของ"โอกาส" เหลืออยู่ )
หวานคารมลมลิ้นถวิลถึงหวานคาจนคนซึ้งรำพึงหาหวังเคียงข้างคนหนึ่งซึ่งไกลตาอยากเห็นหน้าคนหนึ่งซึ่งไกลจังมิอาจห้ามความคิดจิตฟุ้งซ่านมิอาจต้านทานท้วงดวงใจหวังใส่ปีกจิตคิดลี้หนีเซซังใจก็ยังร่อนรี่หนีเซมาเพียงได้เห็นอักษรก็นอนฝันเพียงได้ส่งสารกันฝันเริงร่ากามเทพนี่หนอทรมายิงศรบ้ามาพอทรกรรมความรักจักปรานีหามีไม่ความรักมักผลักไสใจร้องร่ำให้ไปตามความรักที่ชักนำให้ยอมทำตามรักที่ชักพาหัวใจเคยทะนงว่าองอาจหัวใจพลาดศรตรึงจึงสิ้นท่าอยากจะลืมคนหนึ่งที่ตรึงตราอยากอำลาคนหนึ่งที่ตรึงใจหลงคำหวานกานท์กลอนจนซ่อนยิ้มหลงคำนิ่มนุ่มนวลชวนหวั่นไหวชังคารมคมคายมีหลายนัยชวนคิดไกลไยวจีมีหลายแนวแต่ความคิดขุ่นใจยังไม่เกิดแต่ความฝันบรรเจิดเกิดแน่แน่วลบรอยร่องหมองหม่นจนสิ้นแววหายหมดแล้วทะนงตนจนสิ้นลาย
หน้าส่วนตัว
3038
