แม้มีฝันอันวิจิตรหากติดฐานวิธีการเปิดประตูไปสู่ฝันอาจยกเท้าก้าวย่างเปิดทางตันต้องมีวันอันใกล้ได้ภิรมย์อาจใช้เพียงสมองมือสองข้างสองแขนบ้างกับเหงื่อเพื่อได้สมโดยสองขาคอยยันคว้าฝันชมไม่มีล้มสมหวังได้ดังใจแต่ถ้าฝันมโหฬารไร้ฐานรากแม้สร้างจากฤดีลอยหนีได้ยิ่งความฝันบรรเจิดเลิศวิไลยิ่งลอยไกลไม่หยุดสุดสายตาดังไร้เขตไร้ขอบครอบปิดกั้นจึงเปรียบฝันลอยคว้างกลางเวหาการเขย่งเก็งกอยสอยดาราเหมือนเอื้อมคว้าความฝันอันอำไพเคยฉลาดเป็นกรดบทจะเขลาพึ่งมือเปล่าทั้งสองลองคว้าไขว่เอาขายันหน้าแหงนแขนป่ายไปมิสนใจ "ข้อจำกัด" ปัจจุบันแม้มีแขนเหยียดได้ใช่ถึงหาวแม้ขายาวกว่าแขนยังแสนสั้นเท้าเขย่งจนตึงใช่ถึงจันทร์ยังดึงดันตะกายจนหงายตึง
บนเส้นทางสายนี้มีเราสองประคับประคองกันมาหลายหน้าฝนร่วมฟันฝ่ามานานผ่านร้อนรนผ่านอดทน ทนอด มาหมดแล้วจึงดั้นด้นพ้นผ่านจนป่านนี้เพราะต่างคนต่างมีความแน่แน่วคนหนึ่งถือหางเสือคนเหลือแจวจนคลาดแคล้วโพยภัยในเส้นทางไยจะหวั่นเส้นทางเหลือข้างหน้าซึ่งอาจฝ่าพายุดุเดีอดบ้างหรืออาจเพียงลมเป่าที่เบาบางถ้าเรายังเคียงข้างอยู่อย่างเดิมจะยังคงเดินทางอย่างเชื่อมั่นยังมีฝัน สวยงาม เหมือนยามเริ่มหากถอยถดลดน้อยต่างคอยเติมต่างคอยเพิ่มมิให้พร่องในห้องใจเราจะจับมือกันแบ่งปันทุกข์เผื่อแผ่สุขให้กันทุกวันใหม่ทำพลาดนิดผิดบ้างต่างอภัยจะมิให้หัวใจเราไกลกันเพราะรักเธอ ศรัทธา มาเสมอถึงจะเจอ มหาภัย ก็ไม่หวั่นจะลำบากยากมีอีกกี่พันไม่มีวัน ใจน้อย จนปล่อยมือ
ทุกทุกความร้าวรานฐานบกพร่องเกิดเป็นร่องเป็นคูอยู่ภายใต้ปล่อยให้ร่องเซาะฐานนานเกินไปร่องกว้างใหญ่ส่งผล "ถนนพัง"บนถนนที่สองเราครองคู่มีรอยร่องช่องคูอยู่แต่หลังและมีการเซาะซอนกร่อนประดังไม่เคยตั้งงบประมาณการซ่อมแซมมีแต่การผลักถ่างให้กว้างออกเหมือนจะบอกลางลางอย่างอ้อมแอ้มแต่ก็พกลูกระเบิดที่เปิดแพลมพร้อมจะแถมจะทำซ้ำรอยเดิมจากวันนี้ต่อไปในภายหน้าคือเวลาร่องรอยที่คอยเพิ่มคือระเบิดใหญ่น้อยที่คอยเติมถนนเดิมถึงจุดทรุดกระมังเมื่อร่องรอยใต้ฐานปานเหวใหญ่ถนนใจที่ปลูกก็ถูกฝังภายใต้ฐาน ชีวิต อนิจจังใต้ความพลั้งผิดของเราสองคน
ไม่ปรารถนาอื่นใดต่อไปแล้วใจเหมือนแก้วทนไฟแค่ใบหนึ่งที่อาจทนไฟฟอนร้อนเร้ารึงที่ยามผึ่งลมเย็นไม่เป็นไรรู้ว่าใจบอบบางอย่างที่สุดจึงสมมุติให้ใจทนไฟได้จะไม่ป้องไม่เป่า...เถอะเผาไปแก้วทนไฟที่สมมุติอาจสุดทนอาจจะแตกแล้วสลายกลายเป็นเถ้าหรือเป็นเป้าที่แท้มาแต่ต้นบางเวลาบางครู่แก้วรู้ตนแต่บางหนแก้วปลื้มหลงลืมตัวยังพึ่งพิงอิงไฟขอไออุ่นเพราะความคุ้นความเคยเลยฝังหัวแต่บางทีส่วนลึกก็นึกกลัวเมื่อใจตัวหวุดหวิดจะติดไฟโลกนี้ไม่มีไฟที่ไม่ร้อนหรือหนีก่อนใจเราถูกเผาไหม้ซึ่งอาจเสียน้ำตาด้วยอาลัยเพราะอิงไออุ่นเอื้อนานเหลือเกินแต่ห้ามไฟไหม้ลามห้ามไม่ได้ถึงเคยใกล้เคยเคียงเพียงผิวเผินวันนี้ไฟเกรี้ยวกราดไม่อาจประเมินจะเผชิญไฟฟางนั้นอย่างไร
ความสำเร็จใดใดในชีวิตที่มีสิทธิ์เป็นเพชรเม็ดล้ำค่าเป็นยอดของวงการงานนานาอาจดูดีมีค่าน่าพึงใจถ้าบนความสำเร็จของเพชรนั้นมีครอบครัวสุขสันต์คอยเลื่อมใสคนรักยืนตื่นเต้น ณ เส้นชัยความสำเร็จย่อมยิ่งใหญ่ในใจตนแต่กี่หนล้นหลามความสำเร็จได้เป็นเพชรน้ำดีสักกี่หนถ้าไม่มีคนรักเลยสักคนครอบครัวตนล้มเหลวตกเหวไปแม้แต่ความเจริญที่เกินคาดก็ไม่อาจกำหนดทดแทนได้ความสำเร็จใหญ่ยิ่งเหนือสิ่งใดคือคนในครอบครัวหัวใจเดียวรักใคร่ทะนุถนอมอยู่พร้อมหน้าใต้ชายคาไม่เหงาหรือเปล่าเปลี่ยวเพชรจะพร่างกลางใจสุกใสเทียวได้เศษเสี้ยวความสำเร็จเพชรก็งาม
หน้าส่วนตัว
1761
