ห อ บ ด อ ก ไ ม้ ห นึ่ ง ช ่ อ ม า ข อ โ ท ษอ ย่ า เ ค ื อ ง โ ก ร ธ ที่ ทั ก เ ธ อ ห นั ก ข้ อข อ โ ท ษ ด้ ว ย " รั ก ล้ ว น " น ว ล ล อ อแ ล ะ ด อ ก รั ก ทั้ ง ช่ อ ก็ " รั ก จ ริ ง "
อย่ากังวลห่วงใยกับใจฉันจงสร้างสรรค์ฝันคิดอิสระอยู่บนปลายสายสัมพันธ์ไร้พันธะเส้นระยะเชื่อมคำลำนำกวีมิเคยใกล้เกินไปแต่ไม่ห่างเธอมีสิทธิ์เลือกทางอย่างเต็มที่แต่ใจเราก็อาจปรารถนาดีโดยมิมีมุ่งมาดคาดหวังใดทำหน้าที่ในส่วนที่ควรทำคอมเมนต์ให้ประจำฉันทำได้เห็น ZEROโหว่กลมก็ถมไปไร้เงื่อนไขใดมอบมาตอบแทนมิใช่เป็นงานหลักที่หนักหนาใช้เวลากับหัวเพียงชั่วแล่นยิ่งใช้บ่อยเท่าใดใช่ขาดแคลนกลับเหมือนแม้นงอกเติมเพิ่มให้เราทำด้วยใจเป็นสุขสนุกสนานมีเพื่อนหลายหลายบ้านไม่เงียบเหงาเพื่อนจะเบื่อหรือไม่เบื่อเหนือคาดเดาเพียงรับเหมา ZERO ที่โหว่เว้นแต่เติมไปถมไปใจหวุมโหว่ใครหนอเอา ZERO เป็นเครื่องเซ่นมิอยากได้สักใบไยประเคนช่างกะเกณฑ์ให้เปลี่ยนไป หัวใจกลวง
ในสวนร่มลมชายแดดคลายร้อนคนตื่นนอนสดชื่นยืนเงยแหงนผลมะพร้าวสีเหลืองบนเมืองแมนหลุดจากแขวนบนต้นหล่นตุบ ตุ๊บแม่ถือไม้ปลายเคียวเกี่ยวกระชากจนหลุดจากทะลายทิ่มทรายบุบผลมะพร้าวเข้าเฝือกเปลือกไม่ยุบเสียงตุบตุ๊บตุบในอึดใจเดียวดิ่งพสุธามาสลบซบโคนต้นแม่อุ้มตั้งหลายหนวนหลายเที่ยวลูกทั้งลากทั้งเข็นตัวเป็นเกลียวลากไปได้ผลเดียวเกลียวหลวมคลายงานทุกงานในสวนล้วนลำบากการถางถากขุดฟันนั้นไม่ง่ายต้องจับถือมือบวมเหงื่อท่วมกายเหนื่อยแทบสายตัวขาด...ไม่อาจรวยเทวดาเหยียดหยามเหาะข้ามหัวโชคยิ่งชั่วชาเฉยไม่เคยช่วยสิ่งแวดล้อมเจ้ากรรมไม่อำนวยสังคมฉวยโอกาสอาจซ้ำเติมเหมือนถูกกดบนหัวตัวถูกบีบเพราะอาชีพบีบคั้นแต่วันเริ่มเบ่งไม่ออกนอกจากทนจนกว่าเดิมและหนักเพิ่มเหนื่อยเพียบถั่งเทียบทับคล้ายคล้ายแม่บอกใบ้ให้ลูกคิดว่ามีสิทธิ์เหงื่อไคลไหลเหนียวหนับหากลูกทำอาชีพบีบบังคับแม่ให้ลองหยิบจับ...จึงรับรู้
เขาเขียน "แค่คร่ำครวญ" ชวนฉงนเหมือนดังตนอกหักเสียนักหนาติดกับสรรพทุกข์จุกอุราคำกล่าวหาเชิงลบกระทบใจฉันเสียหายหลายอย่างถ้าวางเฉยเซ่นสังเวยบทกวีที่เหลวไหลจำต้องจับปากกาจาระไน"แค่ขุดคุ้ย"ตอบไปให้ชัดเจนแค่คร่ำครวญกวนใจไปงั้นงั้นแค่รำพันรำพึงกึ่งจริงเล่นแค่รันทดปดโป้โชว์ประเด็นใช้กลอนเป็นสื่อพามาก่อกวนสรรพทุกข์จุกอกตลกเหลือแสร้งชวนเชื่อเพื่อฉันเกิดปั่นป่วนใครหนอใครเหมือนทะเลชอบเรรวนเดี๋ยวเล่นแง่แปรปรวนเดี๋ยวกวนใจคงมิใช่เป็นกรรมที่ซ้ำซากเป็นเพียงฉากมารยาและสาไถยคอยขบกัดตัดพ้อใครต่อใครด้วยเนื้อนัยใจความตามอารมณ์แค่ขุดคุ้ยตุ๊ยสวนคำครวญคร่ำพอให้ช้ำใจคอพอขมขมมิหวังให้ล้มหมอนถึงนอนซมยังอยากชมคมคำ ลำนำกลอน
ทุกครั้งที่บังเอิญเราเดินผ่านสบตาหวานกับท่าทีที่เฉลยก็พอรู้ทีท่าตาเปรยเปรยแต่ก็เคยมองข้ามความสำคัญเห็นเป็นเรื่องผ่านผ่านมานานนักแค่ทายทักยิ้มหวานแล้วผ่านผันไม่เคยคิดอ่านในหัวใจกันตั้งแต่เริ่มวัยฝันจนวันนี้เขาบอกแม้นานเนิ่นจนเกินสายความรู้สึกมากมายยังคงที่แม้หลายอย่างอาจเคลื่อนตามเดือนปีแต่ยังมีหนึ่งประสงค์คงทนทานอยากได้พบได้คุยกันสักครั้งเป็นความหวังแต่วันยังฝันหวานเป็นความปรารถนามาเนิ่นนานคือต้องการบอกความฝัน...เท่านั้นพอนัดกันที่หาดทรายใกล้ใกล้บ้านจะปล่อยผ่านหรือควรเราพบเขาหนอจะไม่ไปก็พะวง...เขาคงรอถ้าจะไปใจคอ..ก็ลังเล
หน้าส่วนตัว
1637
