คิดว่าเขียนหยอกยั่วแล้วกลัวหรือเราก็มือเขียนยั่วมั่วมั่วได้เรื่องคารี้สีคารมคำคมคายพอมีลายมาแต่ครั้งที่ยังเรียนนอนอ่าน I love you อยู่หลายรอบอ่านแล้วชอบจังเลยใครเอ่ย...เขียนคล้ายมีสิ่งติดคอทำพอเนียนกระไอเพี้ยนจงใจเป็น I love youเขียนให้อ่านเล่นเล่นเป็นเรื่องขำหรือแกล้งอำว่าภายในมีใดอยู่จึงคัดตัวอักษรนอนมองดูอยากจะรู้มีอะไรในข้อความไม่เห็นมีอะไรหัวใจบอกเขาแค่หยอกเย้าล่อพอใจหวามพอให้เราเอมอิ่มยิ้มพองามยิ้มสยามจึงส่งตอบไปขอบคุณอ่านไปตั้งหลายครั้งก็ยังชอบอ่านอีกรอบชอบจังยังอบอุ่นหรือว่าเราโชคดีเพราะมีบุญเอ๊ะ ! พอลุ้นว่ามีใด ใช่ไหมนะ ?ถ้ามิใช่เย้าแหย่หรือแค่หยอกกระซิบบอกเป๊ะเป๊ะอย่าเอะอะไม่ต้องไอไม่ต้องแอมแซมเลยละพูดให้ฟังจะจะ จะ love you too !
ทั้งปวดเมื่อยปวดหัวทั้งตัวร้อนแม้ไฟฟอนอยู่ในกายไม่วายสั่นมิรู้หนาวจากขั้วโลกใดพัดใส่กันผ้าห่มอันหนานุ่นไม่อุ่นเลยหนาวทั้งคืนตื่นมาพอซาหนาวแต่ร้อนผ่าวราวไฟเพิ่มไอเฉยเช็ดตัวให้ร้อนจางเหมือนอย่างเคยร้อนยังเย้ยยืนยัน...ฉันไม่ลดลุกไม่ขึ้นมึนหัวเมื่อยทั่วร่างอาจจะครางเขินเขินตอนเกินอดกินไม่ลงปลาหมูไม่รู้รสจึงเหมือนงดข้าวปลามาสองวันไปหาหมอทุกที... พี่หมอดุว่าฉันมุงานเงินเกินขีดขั้นร่างกายจึงกริ้วโกรธลงโทษทัณฑ์ให้นอนสั่นหงักหงัก...หยุดพักนานฉีดยาอีกแล้วเหรอ...เจอ เจ็บนะแคปซูลกะยาเม็ดเจ็ดขนานช่างมากมายให้กลับมารับประทานเป็นอาหารหลักแทนข้าวราวราวนั้นเป็นอะไรคะพี่หมอ...พอจะบอกพี่หมอหยอกบักโกรกเพราะโรคขยันโรคนี้ก็มีด้วยป่วยยืนยันช่วยไม่ทันตายง่ายง่ายได้นะเออ!
ให้เธอเป็นนั่นนี่ไม่มีหยุดทั้งจริงจังทั้งสมมุติจนสุดโต่งเธอก็ยอมจำนนคนขี้โกงยังออกโรงร่วมด้วยช่วยทุกทีถ้าหากเธออยากหยุด....ก็สุดแต่มิงอแงคาดคั้นเอานั่นนี่อยากนั่งพักข้างข้างทางกวีฟังดนตรีเพื่อชีวิตมิผิดใดบางครั้งการสมมุติก็สุดต่อยากหาข้อทอถักแม้ลักไก่ช่างต่อยากต่อเย็นมิเป็นใจเหมือนลักมาลักไปเป็นไก่ตายทุกแนวการสมมุติสุดวิกฤตดุจแนวทางวางทิศผิดเป้าหมายแม้จะเล่นหลากเล่ห์เพทุบายยังมิวายตายนึ่งซึ่งงงงันหรือคนคิดสมมุติสุดใจร้อนเอาแต่ต้อนอุตลุดสู่จุดฝันบางสมมุติสุดเก้อเจอทางตันจนคนปั้นสมมุติสุดปัญญาครั้งนี้การสมมุติสุดวิสัยก็หัวใจตัวดีมีปัญหาบอกว่าทุกทุกจุดสมมุติมาเธอล้ำหน้ามาอยู่ในหัวใจจริง
อารมณ์ความรู้สึกนึก รัก โกรธโมโห โหด โคตรร้อน หรืออ่อนหวานซ่อนอยู่ใต้ ภูเขาตันชื่อ สันดานที่ทับถมสะสมผ่านกาลเวลาเกิดแรงดันอันระเบิดเปิดปากปล่องทะลุช่องขึ้นมาเย็นเป็นภูผาเหลือทิ้งกากซากเถ้าเจ้าลาวาเนิ่นนานมาผาหินสิ้นไฟฟอนจึงเป็นเพียง " ภูเขาไฟดับไปแล้ว"หมดสิ้นแววจะพลุ่งพล่านเช่นกาลก่อนภูเขาไฟในนามความเคยร้อนเปรียบสิขรแห่งอารมณ์ "พนมรุ้ง"อารมณ์ซึ่งเคยระเบิดเกิดใหม่ใหม่ยังมีไฟแฝงฝังกำลังพลุ่งพ่นไอร้อนฟอนไฟไปทั่วคุ้งเถ้าพวยพุ่งเป็น "คิรีมีพลัง"ยามอยู่ใกล้คล้ายใจมีไฟเผาทั้งเรื่องเก่า-ใหม่รุมชวนคลุ้มคลั่งเดี๋ยวรักใคร่ เดี๋ยวโปรด เดี๋ยวโกรธ -ชังเดี๋ยวปึงปัง เดี๋ยวผ่อน น่าอ่อนใจเป็นความต่างอารมณ์สะสมซ่อนรุนแรง-อ่อน ร้อน-เย็น เป็นนิสัยอยู่ที่เธออยู่ที่ฉันต่างกันไปฤาอาจรู้ ภูเขาไฟ ในตัวตน
เธอคือสื่อสร้างสรรค์............ความคิดฝันอันสวยงามเรียกร้องให้มองตาม......................เนรมิตความคิดพลันวันนี้ประตูจิต.......................ลงกลอนปิดความคิดฝันคล้ายหลับกับนิรันดร์......................นิ่งสนิทหมดสิทธิ์เขียนหัวใจไม่ขยับ.......................เพราะยอมรับพร้อมดับเทียนแม้อยากจะพากเพียร......................ก็มืดบอดตลอดวันใจย้ำว่าเรื่องจบ....................ทุกระบบต่างปิดกั้นต่างบีบจนตีบตัน............................ในรอยร่องสมองชานั่งหลับอยู่กับที่...................ไร้วิธีจะเดินหน้าหรือขอต่อเวลา..............................บนทางฝันนั้นเลือนรางเมื่องานนั้นลุล่วง..................ควรสู่ช่วงการถอยห่างคืนหลังยังที่ทาง............................อันเงียบเหงาอย่างเก่ามาเป็นเพียงตะเกียงดาว...........คอยถามข่าวจากเวหามืดบ้างบางเวลา............................เงียบสงบไม่รบกวน
หน้าส่วนตัว
3339
