อ่านตำราวิชาใดเข้าใจได้ตำราให้ข้อสังเกตและเหตุผลแต่วิเคราะห์รู้สึกในหัวใจคนมักมืดมนจนเราเกินเข้าใจพยายามศึกษาคว้าน้ำเหลวดังตกเหวดิ่งลงห้วงสงสัยหรือ รู้สึกลึกเร้น เป็นอจินไตยมิควรใครค้นคว้าหาความจริงเพราะมิมีวันใดเข้าใจกระจ่างความแคลงคลางบางที มี แต่นิ่งฟ้ากระจ่างพรางมัวสลัวอิงทุกสิ่งอันปรากฎเช่น บทละครแม้โลหะจะแข็งแกร่งที่สุดหากพรางจุดวัตถุที่ผุกร่อนมิปรากฎแจ้งชัด เหมือนตัดตอนด้วยคำว่า "ถาวร"หลอกหลอนเราซึ่งมีอยู่ คู่มา ธรรมดาโลกทั้ง สุข โศก โชค เคราะห์ เกาะแฝงเฝ้ามีสีสวย สว่าง คล้ำ สีดำ เทาและมีเงารางรางข้างรูปทรงเพื่อเตือนตาผู้ดูให้รู้คิดยามปล่อยจิตติดในความใหลหลงทุกรูปมีเงางำอันดำรงอยู่ข้างเคียงเที่ยงตรงและยงยืนยามอยู่ในวังวนของคนเขลาอาจมัวเมายึดติดชีวิตชื่นแบ่งสักเสี้ยวสุขสันต์ของวันคืน"บนความตื่นรู้หนึ่ง พึงระวัง"
ก้มลงเก็บหัวใจ ไยถูกทิ้งให้นอนกลิ้งเหมือนตายกลางทรายหล่มทั้งลายพร้อยรอยร่องของมีคมจนนอนจมกองเลือดถูกเชือดยับบาดเจ็บจนสุดกลั้นสั่นระริกมิอาจพลิกดิ้นรนจนขยับเหมือนดังถูกลงมีดกรีดจนยับแถมมีรอยถูกสับสลับรอยบาดเจ็บหนักเกินไปแล้วใจเอ๋ยเจ้าสังเวยความรักหนักไปหน่อยเจ้าคงรับคมมีดกรีดทยอยจึงมากมายลายพร้อยด้วยรอยริ้วเลือดยังไหลไม่หยุดประดุจน้ำมิครวญคร่ำซ้ำทนจนหน้านิ่วคงอัดอั้นกลั้นเจ็บเก็บเป็นทิวเพื่อคอยคิวสังเวยไม่เคยพอไม่อยากถามว่าทำไมจึงไม่หนีไม่เคยมีคำตอบมอบสักข้อแค่เห็นเจ้าหันมาน้ำตาคลอคำคาคอทุกความถามมิลงจะเยียวยาหัวใจอย่างไรนี่เพื่อให้มีความหมายตายผ่อนส่งเพระหัวใจพังพังยังมั่นคงจะดำรงสภาพเลือดอาบใจ
การเป็นแดงคนดี นี่ยากหนอเพียงเธอง้อ ขอโทษ โกรธก็หายมิอาจทิ้งให้เหี่ยวอยู่เดียวดายเคยใกล้กายที่ไหน ไยโมเมแม้มีทางแยกใดตัดไม่ขาดยังเป็นทาสตามเฝ้าคนเจ้าเล่ห์กลัวจะแกล้งซมซานพานเกเรแล้วโยเยสลัดตัดสัมพันธ์คงจะเหมือนนั่งฝันวันฟ้าปิดมีแต่เมฆมืดมิดคอยปิดกั้นมิอาจเห็นสีแสงแห่งตะวันกลายเป็นฝันสลายตายทั้งเป็นแดงจะอยู่อย่างไรในม่านเมฆเมื่อพระเอกหายไปมองไม่เห็นคงตกบ่อความเศร้าเช้าถึงเย็นไร้คืนเพ็ญวันสว่างอย่างเคยเคยเมื่อเธอเจตนามาขอโทษที่เคยโกรธหนักหนาจนชาเฉยก็รีบร้อนสลายหายหมดเลยจึงลงเอยที่วันนี้..เราดีกันเลิกโกรธแล้วนี่นา..อย่าแกล้งเศร้าแดงรู้เท่าเธอแกล้งให้แดงขันเรื่องลูกไม้แห้งแห้งแดงรู้ทันเอ๊ะ!.ใครนั่นถือโทษ ใครโกรธใคร ?(อ่านเรื่องของคนชื่อแดงน้อย หน่อยนะคะ )
ฉันตื่นก่อนตีห้าฟ้ายังมืดงานถมถืดยืดคอรอฉันเข็นเสร็จงานบ้านงานโรงเรียนเวียนประเด็นวันฉันเป็นผู้บริหารยันภารโรง**บางวันงาน "อึดตะปือ* เต็มมือฉันวางซ้อนกันมากมายหลายโขยงครูเขายื่นโครงการผ่านหลายโครงไม่รู้โมงรู้ยามความบ้างานฉันยังคงก้มหน้าคากระดาษอารมณ์อาจบ้าบุกสนุกสนานเหมือนเอาจังเอาจริงสิงวิญญาณกริ่งโทรศัพท์ โต๊ะทำงาน ปานระฆังคว้าเอาหูโทรศัพท์จับแนบหู"ขอพูดสายกับครู... "ผู้เรียกหวังเด็กไม่ส่งเสียง ไม่ถึง เที่ยงกระมัง"คุณค่อยโทรอีกครั้ง หลังเที่ยงนะคะ ""ขอโทษครับพักเที่ยงกี่โมงครับ ? "เสียงย้อนกลับฉันงง " เที่ยงตรงค่ะ "เสียงตอบนั้นฉันเอ๋อ ....เอ้อเอ้อ...อ๊ะ!"นี่บ่ายสองแล้วนะ" คะ? พระช่วยที !* แปลว่า มากมาย ล้นหลาม เอามาใช้ก่อนที่นักภาษาศาสตร์จะจัดให้เป็นภาษาที่ตายแล้วเพราะไม่มีคนใช้** เป็นตำแหน่งที่ไม่มีเงินเดือนไม่ต้องตรวจสอบภาษีย้อนหลัง
เมื่อเราเจอเคอร์ฟิวปลิวมาคั่นสายสัมพันธ์ขันใจจำไกลห่างเคยเป็นมิตรชิดใจคล้ายแยกทางเปลี่ยนใจสร้างจินตนามารำพึงวันมีม่านความจริงเป็นสิ่งกั้นมือความฝันสั้นไปเอื้อมไม่ถึงแม้สายใยสัมพันธ์นั้นตราตรึงแต่เอื้อมดึงถึงถลาก็คว้าลมอยู่กับคืนขืนข่มอารมณ์ฝันอยู่กับวันอ่อนไหวใจไห้ห่มอยู่ในท่ามความรู้สึกดิ่งลึกจมจินตนาการขมผสมนัยหรือเธอคือบ่วงรัดหัทยาที่แถมบ่อน้ำตามาร้องไห้ที่หันเหเวลามาเสียใจที่เคลียคลอจ่อไฟเผาในทรวงแต่จะเป็นอย่างไรใจยังเหนี่ยวยังขันเกลียวเหนียวแน่นและแหนหวงเธอจะรักจะชังได้ทั้งปวงเรื่องของดวงมิโอดหรือโทษใครเพราะเธอเป็นคนเดียวมีเกลียวขันรังสรรค์จินตนาการอันหวานไหวจึงยินดีมีเธอเสมอไปความเยื่อใยในเธอมิเคอร์ฟิว
หน้าส่วนตัว
998
